Η εποχή μας χαρακτηρίζεται από μια,πλέον,ασύδοτη έκφανση σκληρότητας,που δεν επικεντρώνεται μόνο μεταξύ των ανθρώπων αλλά εκτονώνεται κυρίως στα ζώα.
Ενώ κανείς θα περίμενε να συμβεί το αντίθετο.Θα περίμενε κανείς δηλαδή η οικονομική κρίση ,η πτώση των Αξιών,ο εκμηδενισμός ή εκχυδαϊσμός της ανθρώπινης υπόστασης να μας κάνει πιο στοργικούς,πιο φιλικούς,πιο ευσυγκίνητους,πιο Ανθρώπινους!
Ενώ λοιπόν θα ήταν και Λογικό να συμβαίνουν τα παραπάνω,γίνονται τα εντελώς αντίθετα!
Η επίπλαστη οικονομική ευμάρεια που "χαρήκαμε",την δεκαετία του 2000,επηρέασε βαθιά τον τρόπο ζωής μας.
Ήταν η εποχή που οι πάντες κατανάλωναν τα πάντα,άκριτα,αδικαιολόγητα και ψυχαναγκαστικά.Αλλά μέσα σε όλα τα "προϊόντα",είχαν και τα οικόσιτα ζώα.
Κάθε σπίτι ή τουλάχιστον τα περισσότερα,είχαν αγοράσει ένα άμοιρο σκυλάκι ή γατάκι,γιατί ήταν must με
διάφορα προσχήματα που έντυναν την επιλογή του αυτή.
Παραβλέπω το γεγονός του pet shop και της διάθεσης ζώων από αυτά,κι όχι την υιοθεσία αδέσποτου.
Κι αφού τα "χαρήκαν" για κάποιο καιρό,μετά αποφάσισαν ή ότι δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις που απορρέουν από την κατοχή ενός ζώου,ή απλά από βαρεμάρα.Το χειρότερο όλων είναι οι περιπτώσεις εκδήλωσης μίσους απέναντι σε αυτά ζώα,που χρησιμοποιούνται ως αποδιοπομπαίοι τράγοι,των λάθος επιλογών των αφεντικών τους.
Σε πολλές περιοχές της χώρας φωνάζουν για τον υπερβολικό αριθμό αδέσποτων λες κι αυτά φύτρωσαν στα δέντρα...
Οι Δήμοι ,οι οποίοι είναι επιφορτισμένοι για τα ζώα αυτά και παίρνουν κονδύλια ετησίως για στειρώσεις,καταφύγια,περισυλλογή κλπ.κάνουν ελάχιστα.Άλλες φορές λόγο ανικανότητας και άλλες φορές γιατί τα λεφτά αυτά τα διοχετεύουν σε "ντόπιες τοποθετήσεις" για ψηφοθηρικούς λόγους.
Έτσι η καυτή πατάτα καταλήγει στους Φιλοζωϊκούς Συλλόγους-ΠΟΥ ΔΕΝ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΠΟΥΘΕΝΑ και σε απλούς ιδιώτες ,αγνούς ανθρώπους,που στερούμενοι κι οι ίδιοι βασικών,εν τούτοις θυσιάζουν τα πάντα για την σωτηρία αυτών των ζώων.
Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ευρέως το εξής:ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ.
Είναι το ίδιο ειδεχθής με την φυσική κακομεταχείριση ενός ζώου.Ο Βασανιστής δεν νοιώθει τίποτα για το θύμα του, κι όσο πιο αποστασιοποιημένος είναι από την ανθρώπινη ιδιότητα του και πιο "προσκολημένος" είναι στην αποστολή του,τόσο πιο "αποτελεσματικός" γίνεται!
Αυτός λοιπόν σε τι διαφέρει από αυτόν που εγκαταλείπει ένα ζώο στα βουνά;;;
ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ.
Και μάλιστα μπορεί να είναι και "οικογενειάρχης",της φάπας βέβαια,γιατί άνθρωπος που δεν μπορεί να αγαπήσει ένα ζώο(άρα και να αναλάβει τις ευθύνες) δεν μπορεί να αγαπήσει τίποτα,όσο περιτύλιγμα κι αν βάλει στο "μαγαζάκι" του.
Θα μπορούσε να γράψει πολλά κάποιος για το θέμα της εγκατάλειψης, που είναι συνδεδεμένο με την κακοποίηση και παραπέρα με την ψυχοπαθολογική κατάσταση τέτοιων ανθρώπων,που προβαίνουν σε τέτοιες πράξεις.
Το ουσιώδες είναι ότι ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ ΑΠΑΘΕΙΣ ΠΛΕΟΝ.
Τα ζώα δεν έχουν φωνή στον "υπέροχο πολιτισμό μας".Έχουν όμως Ψυχή και ότι έχει Ψυχή έχει και συναισθήματα.
Κι ότι έχει Ψυχή έχει και δικαιώματα
Κι ότι έχει Ψυχή,αποτελεί κομμάτι της Δημιουργίας
Κι αν αποκόψουμε τον εαυτό μας, από το υπόλοιπο κομμάτι ,της Δημιουργίας,είναι μαθηματικά βέβαιο, ότι ούτε εμείς θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε την επιβίωσή μας.
Το χειρότερο δε,θα είναι να τιμωρηθούμε από την Θεία Δίκη και να στερηθούμε κάθε άλλη ζωντανή παρουσία .food for thought...
Άργος τ.Οδυσσέως
from The Secret Real Truth https://ift.tt/2JgiPiq
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου