Ανανεώνοντας την Ευρώπη

άρθρο του Γάλλου Προέδρου Εμμανουέλ Μακρόν

από το Νew Europe

(σ.Π/Β: Παρότι ο Γάλλος Πρόεδρος μας απευθύνθηκε άμεσα, κανείς – ούτε καν η γαλλική πρεσβεία – δεν μπήκε στον κόπο να μεταφράσει το κείμενό του, μόνο κάτι επιλεγμένα αποσπάσματα εδώ κι εκεί. Κάτι δεν πάει καθόλου καλά με την επικοινωνιακή «Ευρώπη» που δεν ενδιαφέρεται πλέον ούτε για τα βασικά. Επί της ουσίας: Ο Εμμανουέλ Μακρόν δείχνει αδυναμία να παραδεχθεί πως το δίλημμα «νεοφιλελεύθερος συγκεκαλυμμένος απολυταρχισμός vs εθνικιστικού απολυταρχισμού» είναι πλαστό και παραδίδει σε μερικά σημεία του κειμένου του μαθήματα υψηλής υποκριτικής, λ.χ. όταν διαμαρτύρεται για «ξένες δυνάμεις που επιδιώκουν να επηρεάσουν την ψήφο μας». Αναρίθμητες οι ωμές και εκβιαστικές απόπειρες επιρροής της ψήφου των Ελλήνων κατά τη διάρκεια των μνημονίων, των Βρετανών κατά τη διάρκεια του δημοψηφίσματος για το brexit κλπ. Εκτιμώ πως ο Γάλλος Πρόεδρος προσπαθεί μάταια να ανασχέσει κατ' αρχήν την τεράστια αποχή που θα αντιμετωπίσουν οι εθελοτυφλούντες ευρωπαϊστές στις επερχόμενες εκλογές και όχι τους «εθνικιστές». Σε δεύτερο επίπεδο, τον ενδιαφέρει η εξασφάλιση του ελέγχου της «ευρωπαϊκής» πολιτικής σκέψης, με μεθόδους που θα ζήλευε κάθε οπαδός της… οργουελικής «δημοκρατίας», όπως η «παροχή σε κάθε κράτος μέλος ευρωπαίων εμπειρογνωμόνων για να προστατεύσουν την εκλογική τους διαδικασία από επιθέσεις στον κυβερνοχώρο και τη χειραγώγηση». Έχουμε πλέον να κάνουμε με μιά «Ευρώπη» που διολισθαίνει στον πάτο του ολοκληρωτισμού, ένα βήμα πριν την επίσημη θεσμοθέτηση της «δικτατορίας των Βρυξελλών»).

.

Σας απευθύνομαι άμεσα, όχι μόνο στο όνομα της ιστορίας και των αξιών που μας ενώνουν, αλλά και επειδή οι στιγμές είναι κρίσιμες. Σε λίγες εβδομάδες, οι ευρωπαϊκές εκλογές θα καθορίσουν το μέλλον της ηπείρου μας.

Ποτέ, μετά από τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ευρώπη δεν ήταν τόσο πολύ απαραίτητη. Εντούτοις, ποτέ η Ευρώπη δεν βρέθηκε σε τόσο μεγάλο κίνδυνο.

Αυτό τον κίνδυνο τον συμβολίζει το Brexit. Συμβολίζει την κρίση της Ευρώπης, η οποία δεν ανταποκρίθηκε στις ανάγκες των λαών της για προστασία από τις σοβαρές κρίσεις του σύγχρονου κόσμου. Συμβολίζει επίσης την ευρωπαϊκή παγίδα. Η παγίδα δεν αποτελεί μέρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η παγίδα ενυπάρχει στο ψέμα και στην ανευθυνότητα, που μπορεί να την καταστρέψει. Ποιος είπε στον βρετανικό λαό την αλήθεια για το μέλλον του μετά το Brexit; Ποιος του μίλησε για την απώλεια της πρόσβασης στην ευρωπαϊκή αγορά; Ποιος αναφέρθηκε στους κινδύνους για την ειρήνη στη διαδικασία αποκατάστασης των παλαιών συνόρων στην Ιρλανδία; Τα εθνικιστικά αναχώματα δεν προσφέρουν τίποτα, είναι απόρριψη χωρίς εναλλακτική λύση. Και αυτή η παγίδα απειλεί ολόκληρη την Ευρώπη: Εκείνοι που καπηλεύονται, υποστηριζόμενοι από ψευδείς ειδήσεις, υπόσχονται τα πάντα και τίποτα.

Πρέπει να παραμείνουμε σταθεροί, υπερήφανοι και διαυγείς απέναντι σε αυτή τη χειραγώγηση και να πούμε πρώτα απ όλα τι είναι η Ευρώπη. Είναι μια ιστορική επιτυχία: η συμφιλίωση μιας κατεστραμμένης ηπείρου με ένα πρωτοφανές σχέδιο ειρήνης, ευημερίας και ελευθερίας. Δεν πρέπει ποτέ να το ξεχνάμε. Και αυτό το όραμα (σ.Π/Β: στο πρωτότυπο: project) συνεχίζει να μας προστατεύει σήμερα. Ποια χώρα είναι σε θέση να δράσει μόνη της εν όψει επιθετικών στρατηγικών από τις μεγάλες δυνάμεις; Ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι ανεξάρτητος, μόνος του, απέναντι στους ψηφιακούς γίγαντες; Πώς θα αντισταθούμε στις κρίσεις του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού χωρίς το ευρώ, το οποίο αποτελεί δύναμη για ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση;

Η Ευρώπη είναι επίσης αυτά τα χιλιάδες καθημερινά έργα που έχουν αλλάξει το πρόσωπο των χωρών μας: το ανακαινισμένο σχολείο, ο κατασκευασμένος δρόμος και η πολυαναμενόμενη άφιξη της πρόσβασης υψηλής ταχύτητας στο Διαδίκτυο. Αυτός ο αγώνας είναι μια καθημερινή δέσμευση, διότι η Ευρώπη, όπως η ειρήνη, δεν μπορεί ποτέ να θεωρηθεί δεδομένη. Επιδιώκω ακούραστα, στο όνομα της Γαλλίας την εξέλιξη της Ευρώπης και την υπεράσπιση του μοντέλου της. Έχουμε αποδείξει ότι αυτό που μας παρουσίασαν ως ανέφικτο, η δημιουργία μιας ευρωπαϊκής αμυντικής ικανότητας και η προστασία των κοινωνικών δικαιωμάτων, είναι στην πραγματικότητα εφικτό.

Πρέπει ωστόσο, να κάνουμε περισσότερα και να τα κάνουμε γρήγορα, επειδή ελλοχεύει μιά άλλη παγίδα: η παγίδα του status quo (της υπάρχουσας κατάστασης) και η παραίτηση. Αντιμέτωποι με τις μεγάλες κρίσεις στον κόσμο, οι πολίτες μας ρωτούν συχνά: «Πού είναι η Ευρώπη; Τι κάνει η Ευρώπη;». Στα μάτια τους έχει μετατραπεί σε μια άψυχη αγορά.
Ωστόσο, η Ευρώπη δεν είναι απλά μια αγορά. Πρόκειται για ένα όραμα (project). Μια αγορά είναι χρήσιμη, αλλά δεν πρέπει να αποδυναμώνει την ανάγκη για σύνορα που προστατεύουν και αξίες που ενώνουν. Οι εθνικιστές παραπλανούνται όταν ισχυρίζονται ότι υπερασπίζονται την ταυτότητά τους αποσύροντάς την από την Ευρώπη, διότι είναι ο ευρωπαϊκός πολιτισμός που μας ενώνει, μας απελευθερώνει και μας προστατεύει.

Αλλά εκείνοι που δεν σκοπεύουν να αλλάξουν τίποτα κάνουν επίσης λάθος, επειδή παραβλέπουν τους φόβους που αισθάνονται οι λαοί μας, τις αμφιβολίες που υπονομεύουν τις δημοκρατίες μας. Βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη στιγμή για την ήπειρό μας, μια στιγμή που μαζί πρέπει να αναδημιουργήσουμε πολιτικά και διανοητικά τη μορφή του πολιτισμού μας σε έναν μεταβαλλόμενο κόσμο. Είναι η στιγμή της ευρωπαϊκής ανανέωσης. Ως εκ τούτου, αντισταθμίζοντας τον πειρασμό της απομόνωσης και των διαιρέσεων, προτείνω να οικοδομήσουμε αυτήν την ανανέωση μαζί, γύρω από τρεις φιλοδοξίες: ελευθερία, προστασία και πρόοδο.

Να υπερασπιστούμε την ελευθερία μας

Το ευρωπαϊκό μοντέλο βασίζεται στην ελευθερία του ανθρώπου και στην ποικιλομορφία των απόψεων και της δημιουργικότητας. Η πρώτη μας ελευθερία είναι η δημοκρατική ελευθερία: η ελευθερία επιλογής των ηγετών μας, καθώς οι ξένες δυνάμεις επιδιώκουν να επηρεάσουν την ψήφο μας σε κάθε εκλογή. Προτείνω να δημιουργηθεί ένας Ευρωπαϊκός Οργανισμός για την Προστασία των Δημοκρατιών, ο οποίος θα παρέχει σε κάθε κράτος – μέλος ευρωπαίους εμπειρογνώμονες για να προστατεύσουν την εκλογική τους διαδικασία από επιθέσεις στον κυβερνοχώρο και τη χειραγώγηση. Με αυτό το ίδιο πνεύμα ανεξαρτησίας, θα πρέπει επίσης να απαγορεύσουμε τη χρηματοδότηση των ευρωπαϊκών πολιτικών κομμάτων από ξένες δυνάμεις. Πρέπει να έχουμε ευρωπαϊκούς κανόνες που θα απαλλάξουν όλες τις προτροπές προς το μίσος και τη βία από το Διαδίκτυο, καθώς ο σεβασμός για το άτομο είναι το θεμέλιο του πολιτισμού μας που είναι ένας πολιτισμός της αξιοπρέπειας.

Να προστατεύσουμε την ήπειρό μας

Βασιζόμενη στην εσωτερική συμφιλίωση, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει παραμελήσει την εξέταση της παγκόσμιας πραγματικότητας. Ωστόσο, καμία κοινότητα δεν μπορεί να δημιουργήσει μια αίσθηση ένταξης σε αυτήν, χωρίς τον καθορισμό των ορίων που πρέπει να προστατεύσει. Το όριο είναι η ελευθερία σε περιβάλλον ασφάλειας. Πρέπει λοιπόν να επανεξετάσουμε τη ζώνη Σένγκεν: όλοι όσοι επιθυμούν να συμμετάσχουν θα πρέπει να συμμορφώνονται με τις υποχρεώσεις ευθύνης (αυστηροί συνοριακοί έλεγχοι) και την αλληλεγγύη (μια πολιτική ασύλου με τους ίδιους κανόνες αποδοχής και άρνησης). Θα χρειαστούμε κοινή συνοριακή δύναμη και ένα ευρωπαϊκό γραφείο για το άσυλο, αυστηρές υποχρεώσεις ελέγχου και ευρωπαϊκή αλληλεγγύη στις οποίες κάθε χώρα θα συνεισφέρει υπό την εξουσία ενός Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για την Εσωτερική Ασφάλεια. Όσον αφορά το ζήτημα της μετανάστευσης, πιστεύω σε μια Ευρώπη που προστατεύει τόσο τις αξίες της όσο και τα σύνορά της.

Τα ίδια πρότυπα πρέπει να ισχύουν για την άμυνα. Σημαντική πρόοδος έχει σημειωθεί τα τελευταία δύο χρόνια, αλλά πρέπει να καθορίσουμε μια σαφή πορεία: μια συνθήκη για την άμυνα και την ασφάλεια θα πρέπει να ορίζει τις θεμελιώδεις μας υποχρεώσεις σε συνεργασία με το ΝΑΤΟ και τους ευρωπαίους συμμάχους μας: αυξημένες αμυντικές δαπάνες, μιά πραγματικά επιχειρησιακή αμυντική συμφωνία, και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Ασφαλείας, μαζί με το Ηνωμένο Βασίλειο, προκειμένου να προετοιμάσει τις συλλογικές μας αποφάσεις.

Τα σύνορά μας πρέπει επίσης να εγγυώνται θεμιτό ανταγωνισμό. Ποια δύναμη στον κόσμο θα αποδεχόταν τη διατήρηση του εμπορίου με εκείνους που δεν σέβονται κανέναν από τους ίδιους τους δικούς τους κανόνες; Δεν μπορούμε να υποφέρουμε σιωπηλά. Πρέπει να μεταρρυθμίσουμε την πολιτική μας στον τομέα του ανταγωνισμού και να αναμορφώσουμε την εμπορική μας πολιτική με κυρώσεις ή απαγόρευση λειτουργίας στην Ευρώπη των επιχειρήσεων που θέτουν σε κίνδυνο τα στρατηγικά μας συμφέροντα και τις θεμελιώδεις μας αξίες, όπως τα περιβαλλοντικά πρότυπα, την προστασία των δεδομένων και τη δίκαιη καταβολή των φόρων. Πρέπει επίσης να υιοθετήσουμε την ευρωπαϊκή προτίμηση στις στρατηγικές βιομηχανίες και στις κρατικές προμήθειές μας, όπως κάνουν οι Αμερικανοί και οι Κινέζοι ανταγωνιστές μας.

Να ανακτήσουμε το πνεύμα της προόδου

Η Ευρώπη δεν είναι μιά περιθωριακή δύναμη. Η Ευρώπη είναι, στο σύνολό της, μια εμπροσθοφυλακή: Καθόριζε πάντα τα πρότυπα της προόδου. Στο πλαίσιο αυτό, πρέπει να προωθήσει ένα έργο σύγκλισης και όχι ανταγωνισμού: η Ευρώπη, που δημιούργησε την κοινωνική ασφάλιση, πρέπει να εισαγάγει μια κοινωνική ασπίδα για όλους τους εργαζόμενους, από Ανατολάς προς Δυσμάς και από Βορρά προς Νότο, εξασφαλίζοντας την ίδια αμοιβή στον ίδιο χώρο εργασίας, και έναν ελάχιστο ευρωπαϊκό μισθό κατάλληλο για κάθε χώρα, που θα συζητείται συλλογικά κάθε χρόνο.

Η επιστροφή στην πορεία της προόδου, αφορά επίσης στην ανάδειξη του οικολογικού ζητήματος. Θα μπορέσουμε να αντικρίσουμε κατάματα τα παιδιά μας εάν δεν εκπληρώσουμε συγχρόνως το οικολογικό μας καθήκον; Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να θέσει τον στόχο της – μηδενική εκπομπή διοξειδίου του άνθρακα μέχρι το 2050 και τη μείωση κατά το ήμισυ των φυτοφαρμάκων έως το 2025 – και να προσαρμόσει ανάλογα τις πολιτικές της με μέτρα όπως η τη χρηματοδότηση της οικολογικής μετάβασης από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα για το Κλίμα, μια ευρωπαϊκή υπηρεσία για την ασφάλεια των τροφίμων, για την αντιμετώπιση της απειλής των λόμπι, την ανεξάρτητη επιστημονική αξιολόγηση των επικίνδυνων για το περιβάλλον και την υγεία ουσιών. Αυτή η επιταγή πρέπει να καθορίσει ολόκληρη τη δράση μας: από την Κεντρική Τράπεζα εώς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, από τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό έως το επενδυτικό σχέδιο για την Ευρώπη, όλα τα θεσμικά μας όργανα πρέπει να έχουν την αντιμετώπιση της κλιματικής απειλής ως βασική τους αποστολή.

Η πρόοδος και η ελευθερία έχουν να κάνουν με την δυνατότητά σας να μπορείτε να ζείτε από την εργασία σας: η Ευρώπη πρέπει να κοιτάξει μπροστά, προς τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είναι απαραίτητη όχι μόνο η θέσπιση κανόνων λειτουργίας για τους ψηφιακούς εταιρικούς κολοσσούς, με τη δημιουργία ευρωπαϊκής εποπτείας των μεγάλων πλατφορμών (άμεσες κυρώσεις για αθέμιτο ανταγωνισμό, διαφανείς αλγόριθμοι κ.λπ.), αλλά και για τη χρηματοδότηση της καινοτομίας, αποδίδοντας στο νέο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Καινοτομίας έναν προϋπολογισμό ισότιμο με εκείνο των ΗΠΑ, προκειμένου να προωθήσει τις νέες τεχνολογικές καινοτομίες όπως η Τεχνητή Νοημοσύνη.

Μια Ευρώπη με παγκόσμιο προσανατολισμό πρέπει να κοιτάξει προς την Αφρική, με την οποία θα πρέπει να συνάψουμε μια σύμβαση για το μέλλον, ακολουθώντας την ίδια πορεία και – φιλόδοξα και όχι αμυντικά – να υποστηρίξουμε την ανάπτυξη της Αφρικής με μέτρα όπως οι επενδύσεις, οι ακαδημαϊκές συνεργασίες και η εκπαίδευση των κοριτσιών.

Ελευθερία, προστασία και πρόοδος. Πρέπει να οικοδομήσουμε μια ευρωπαϊκή ανανέωση σε αυτούς τους πυλώνες. Δεν μπορούμε να αφήσουμε τους εθνικιστές που δεν έχουν λύσεις να εκμεταλλεύονται την οργή των λαών. Δεν μπορούμε να υπνοβατούμε σε μιά αποδυναμωμένη Ευρώπης. Δεν μπορούμε να καταφύγουμε στις συνήθεις μας πρακτικές και στους ευσεβείς μας πόθους. Ο ευρωπαϊκός ανθρωπισμός απαιτεί δράση. Και παντού, οι άνθρωποι ορθώνουν το ανάστημά τους προκειμένου να βοηθήσουν σε αυτή την αλλαγή. Έτσι, μέχρι το τέλος του έτους, ας δημιουργήσουμε με τους εκπροσώπους των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων και των κρατών μελών ένα συνέδριο για την Ευρώπη, προκειμένου να προτείνουμε όλες τις αλλαγές που χρειάζεται το πολιτικό μας έργο, με ανοιχτό πνεύμα, ακόμη και με την τροποποίηση των συνθηκών. Η διάσκεψη αυτή θα πρέπει να συνεργαστεί με ομάδες πολιτών και να ακούσει ακαδημαϊκούς, εκπροσώπους επιχειρήσεων και εργαζομένων, θρησκευτικούς και πνευματικούς ηγέτες. Θα καθορίσει ένα χάρτη πορείας για την Ευρωπαϊκή Ένωση που θα μεταφράζει αυτές τις βασικές προτεραιότητες σε συγκεκριμένες δράσεις. Θα υπάρξουν διαφωνίες, είναι όμως καλύτερα να έχουμε μια στατική Ευρώπη ή μια Ευρώπη που να προχωρά, μερικές φορές σε διαφορετικούς ρυθμούς, και να είναι ανοικτή σε όλους;

Σε αυτήν την Ευρώπη, οι λαοί θα αναλάβουν πραγματικά τον έλεγχο του μέλλοντός τους. Σε αυτήν την Ευρώπη, το Ηνωμένο Βασίλειο, είμαι βέβαιος, θα βρει την πραγματική του θέση.

Πολίτες της Ευρώπης, το αδιέξοδο του Brexit είναι ένα μάθημα για όλους μας. Πρέπει να ξεφύγουμε από αυτή την παγίδα και να κάνουμε τις επερχόμενες εκλογές και το όραμά μας ουσιαστικό. Εσείς αποφασίζετε αν η Ευρώπη και οι αξίες της προόδου που ενσωματώνει θα είναι κάτι περισσότερο από ένα παρελθόν επεισόδιο στην ιστορία. Αυτή είναι η επιλογή που προτείνω: να χαράξουμε το δρόμο για την ευρωπαϊκή ανανέωση.

.

Απόδοση: Πετροβούβαλος/Αβέρωφ
Η φωτογραφία του Εμμανουέλ Μακρόν και της συζύγου του Μπριζίτ Τρονιέ είναι από τη Wiki

from The Secret Real Truth https://ift.tt/2VACU49
via IFTTT