Δευτέρα 4 Μαρτίου 2019

Τα αρνητικά πρότυπα ομορφιάς


Τα αρνητικά πρότυπα ομορφιάς

Από τα πρώτα χρόνια της ζωής μου, έρχονται που και που, κάποιες απροσδιόριστες και κάπως θολές θα έλεγα εικόνες.

Μερικά καλοκαίρια με παγωτό βανίλια και κρυφτό. Κάποιοι χειμώνες με σκουφί, κασκόλ και αγγελάκια στο χιόνι. Μικρές χαρές, που αν αναζητήσω δύσκολα θα θυμηθώ, έχουν όμως τη δυναμική να εμφανίζονται όποτε αυτές θέλουν.

Αν κάτι, όμως έχει μείνει χαραγμένο στη μνήμη μου και πιστεύω πως θα μείνει για πάντα, αυτό είναι τα παιχνίδια μου.

Οι άπειρες ώρες που περνούσα μαζί τους καθημερινά και οι ιστορίες που σκάρωνα, τα έκαναν τους πρώτους μου φίλους. Κούκλες, φορέματα και αξεσουάρ πεταμένα σε όλο το δωμάτιο και η ταύτιση μαζί τους απόλυτη.

Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος, που δεν κατάφερα ποτέ να συμπαθήσω την γνωστή σε όλους μας, Barbie.

Η ταύτιση μαζί της, ούτε στο μικρό μου δαχτυλάκι. Ξανθιά αυτή με λευκό δέρμα, μελαχρινή εγώ ως το κόκκαλο. Ψηλή αδύνατη, με αναλογίες μοντέλου αυτή, εγώ, ας μην μιλήσω καλύτερα.

Όσο μεγάλωνα το έβλεπα καθαρά. Το πρότυπο που είχα στα χέρια μου, ως την πιθανή μου εξέλιξη στο μέλλον, δεν ταίριαζε καθόλου με αυτό, που επρόκειτο να γινόμουν.

Ένα πρότυπο που έκανε πολλές από τις φίλες μου, να μεγαλώσουν άγαρμπα και απότομα. Να βάψουν τα μαλλιά τους ξανθά, να αγοράσουν όλα τα καλλυντικά που έβλεπαν στα περιοδικά της εποχής και να τρώνε ένα μαρουλόφυλλο τη μέρα. Για να καταφέρουν έτσι να μοιάσουν στην πολυαγαπημένη τους κούκλα, που φύλαγαν δίπλα από το μαξιλάρι.

Θυμάμαι ακόμη το σοκ της κολλητής μου στο δημοτικό, όταν αντίκρισε τη διαμελισμένη Barbie, που μου είχε φέρει μια θεία δώρο για τις γιορτές . Έβαλε τα κλάματα.

Μα τι να έκανα; Έδειχνε τόσο ψεύτικη μέσα στην τελειότητά της. Και όσο η μόδα συνέχιζε να την προμοτάρει, επιθυμώντας όλο και πιο αδύνατες γυναίκες, όλο και πιο αψεγάδιαστες επιδερμίδες, ήξερα πως ήταν η κύρια αιτία, για το μελλοντικό μου bulling.

Αναρωτήθηκα πολλές φορές πως ήταν δυνατόν στην πιο τρυφερή ηλικία της ζωή μας, να μαθαίναμε μέσα από το «αθώο» παιχνίδι, ότι οι πιο αποδεκτές αναλογίες ενός σώματος, ήταν αυτές μια κούκλας. Αναλογίες που είναι αδύνατον να επιτύχεις, με φυσικούς τρόπους.

Κι όμως, η βιομηχανία της μόδας σε συνεργασία με τους κατασκευαστές παιχνιδιών, δεν αντιλήφθηκαν ούτε στο ελάχιστο, τις επιπτώσεις στον ψυχισμό ενός παιδιού και στην πιθανή διαστρέβλωση της αντιλήψής του, για τον εαυτό του. Βασικά το αντιλήφθηκαν, αλλά έκαναν τις πάπιες. Και συνέχισαν να μας σερβίρουν την καλοχτενισμένη κούκλα, σε όλες τις πιθανές παραλλαγές για χρόνια.

Όμως, όλα τα ωραία κάποτε γερνάνε.

Πρόσφατα διάβασα, πως ένας νεαρός γραφίστας από το Πίτσμπεργκ, δημιούργησε την κούκλα Lammily. Μια κούκλα καστανή, με ρεαλιστικές αναλογίες σώματος και πιο κοντή από την Barbie. Ο 26χρονος Νικολάι Λαμ, είχε ως στόχο του να δείξει, ότι είναι ωραίο να είσαι μια κανονική γυναίκα. Παρουσίασε τη Lammily στο διαδίκτυο, με αναλογίες συμβατές με εκείνες μιας 19χρονης γυναίκας, στηριζόμενος στα στατιστικά στοιχεία, του ομοσπονδιακού Κέντρου Πρόληψης Ασθενειών.

Η απήχηση της κούκλας, ήταν μεγάλη και έτσι συγκεντρώθηκαν οι πόροι για την κατασκευή της. Η κυκλοφορία της θα ξεκινήσει από την Αμερική. Πέρα από την πλειάδα ρούχων και αξεσουάρ που θα την συνοδεύουν, στη συσκευασία θα συμπεριλαμβάνονται και 38 αυτοκόλλητα, που θα δίνουν τη δυνατότητα προσθήκη ακμής και κυτταρίτιδας, κάνοντάς την έτσι ακόμη πιο ρεαλιστική.

Φαίνεται πως το πρότυπο της Barbie, αρχίζει να ξεθωριάζει σταδιακά και να δίνει τη θέση του σε παιχνίδια που απεικονίζουν την πραγματικότητα.

Με τις γυναίκες, με σημάδια, ραγάδες και ατέλειες σε πρώτο πλάνο ακόμη και στα παιχνίδια, ίσως ήρθε η ώρα να αγαπήσουμε αυτό που είμαστε και να μην προσπαθούμε να γίνουμε πλαστικές, γιατί το πιθανότερο είναι να μας χαρακτηρίσουν και άψυχες.




Πόπη Κονοφάου


mindthetrap.gr

from The Secret Real Truth https://ift.tt/2NGv2ve
via IFTTT

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου