Το σύστημα αγαπάει τους αποδιοπομπαίους όταν φύγουν...

Η Ελλάδα ξέρει να αγαπάει τους λογοτέχνες της.

Αλλά κυρίως όταν αυτοί φτάσουν σε βαθειά γεράματα ή έχουν πεθάνει.

Παραδείγματα που δεν ανήκουν σε αυτή την κατηγορία ο Οδυσσέας Ελύτης και ο Γιώργος Σεφέρης.

Οι συγκεκριμένοι λογοτέχνες πράγματι έχουν αφήσει πίσω τους ένα εξαιρετικό έργο που από λίγους μπορεί να αμφισβητηθεί.

Εντοπίζεται όμως, όπως προαναφέρθηκε, μια ιδιαιτερότητα σε ορισμένους.

Άτομα που ενώ έχουν κάνει την εμφάνιση τους εδώ και καιρό και μετρούν δεκαετίες στο ποιητικό και λογοτεχνικό κουρμπέτι δεν έχουν αναγνωριστεί όπως θα τους άξιζε ή έχουν αναγνωριστεί τα τελευταία χρόνια.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι ο Ντίνος Χριστιανόπουλος, η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, η Κατερίνα Γώγου.

Που οφείλεται όλο αυτό;

Χάθηκαν τα μεγάλα ταλέντα μετά από τους Νομπελίστες;

Απλά επιμένουμε να λατρεύουμε καλλιτέχνες που έχουν αναγνωριστεί επειδή εντοπίζουμε μια αδυναμία σε εμάς τους ίδιους να προάγουμε νέα "είδωλα" και "πρότυπα";

Είναι τόσο ασθενική η κρίση μας;

Νομίζω πως η αλήθεια δεν βρίσκεται πουθενά ή ίσως και σε όλα αυτά τα ερωτήματα.

Η Ελλάδα επαναστατεί συνήθως μέσα από τις τέχνες της.

Τώρα σε μια φάση που η οικονομική(και όχι μόνο) ύφεση έχει πλήξει την κοινωνία προσπαθεί να βρει κάπου να στηριχτεί.

Και δεν είναι τυχαίο που στηρίζεται σε άτομα τα οποία στο παρελθόν ήταν παραγκωνισμένα. Η ίδια τους η στάση μάλλον απέδειξε πως μετά από τόσα χρόνια είχαν δίκιο. Πως οι αποδιοπομπαίοι τράγοι δεν έπρεπε να περιθωριοποιηθούν. Πως δεν βολεύτηκαν.Πως σε όλη τους τη ζωή αναθεωρούσαν και επαναπροσδιόριζαν τους εαυτούς τους.

Δεν είναι αφύσικο λοιπόν που παρατηρείται μια τέτοια στροφή.

Το σύστημα αγαπάει τους αποδιοπομπαίους όταν φύγουν(ή όταν δεν μπορούν πλέον να το πλήξουν).


Ανδρέας Κιτσικίδης

from The Secret Real Truth http://ift.tt/1juOkCT
via IFTTT