Υποκρισία vs δυστυχία

Γράφει ο Tσανούσης Στάμος 

 

Τον τελευταίο καιρό εξελίσσεται γύρω μας ένα δράμα, το οποίο δεν είναι άλλο από τα κύματα μεταναστών που φτάνουν στην Ελλάδα. Άνθρωποι από διάφορες χώρες, αναζητώντας καλύτερη μοίρα, φτάνουν στην Ελλάδα τις περισσότερες φορές μέσω θαλάσσης από την Τουρκία. Φυσικά δεν πρόκειται για ένα εύκολο ταξίδι, μια εκδρομή, και έτσι υπάρχουν συνεχώς θύματα, μεταξύ αυτών και παιδιά.

Η Ευρώπη φαίνεται να προσπαθεί να ανταπεξέλθει σε αυτήν την κατάσταση με αλλεπάλληλες συσκέψεις και δηλώσεις, που συνήθως δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα άλλο παρά μόνο τηλεοπτικό χρόνο σε γραφικούς ανθρώπους, σαν τον κύριο Γιούνκερ, την κυρία Μέρκελ ή τον κύριο Τσίπρα. Δηλώσεις συμπαράστασης και ολίγον από παζάρι, σχετικά με το ποιός θα αναλάβει την διαχείριση αυτών των ανθρώπων.

Για τον κύριο Τσίπρα δε, είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για «ισοδύναμα» απέναντι σε μέτρα τα οποία έχει δεσμευτεί να ψηφίσει και αδυνατεί να υλοποιήσει.

Πίσω από όλη αυτή την κατάσταση κρύβεται μια τεράστια υποκρισία. Τις ορδές των ανθρώπων αυτών τις έχει δημιουργήσει ή τουλάχιστον έχει συμμετάσχει στην δημιουργία τους η ευρωπαϊκή πολιτική, που με την συνεργασία βέβαια και άλλων μεγάλων δυνάμεων έχει καταστρέψει ολόκληρες χώρες.

Πριν λίγα χρόνια αναπτύχθηκε μια καινούργια φράση, η Αραβική Άνοιξη. Σχηματοποιήθηκε με έναν κομψό τρόπο μια γενικευμένη προσπάθεια αλλαγής των κέντρων εξουσίας σε όλες τις αραβικές χώρες, που είχε ως συνέπεια ολόκληρη η περιοχή να μετατραπεί σε χάος. Το χάος αυτό καλείται η Ευρώπη να διαχειριστεί ή τουλάχιστον να αντιμετωπίσει τις συνέπειές του. Από τη μία πλευρά η Ευρώπη λοιπόν προκάλεσε το χάος και από την άλλη έχει να αντιμετωπίσει κύματα ανθρώπων που προσπαθούν να ξεφύγουν από το χάος αυτό.

Πρώτος σταθμός των προσφύγων είναι η Ελλάδα, απ' όπου διοχετεύονται στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Η διοχέτευση αυτή γίνεται με έναν τρόπο παράδοξο· χώρες δεύτερης διαλογής στην ενωμένη Ευρώπη, όπως η Ελλάδα, η Τσεχία, η Σλοβενία, δέχονται την πλειοψηφία των ανθρώπων αυτών. Χώρες δίχως υποδομές, με μικρές και αδύναμες οικονομίες, καλούνται να αναλάβουν την διαχείριση των δύστυχων αυτών ανθρώπων.

Όπως ήταν φυσικό, οι τοπικές κοινωνίες πιέστηκαν και παρουσιάστηκαν αντιδράσεις. Αντιδράσεις που σχετίζονται με τις οικονομικές συνέπειες της εισροής προσφύγων σε χώρες που δεν έχουν καλά καλά την οικονομική δυνατότητα να μεριμνούν για τους δικούς τους πολίτες.

Οι αντιδράσεις έπρεπε όμως να καμφθούν. Οι κοινωνίες της Ελλάδας και των υπολοίπων φτωχών χωρών έπρεπε να ηρεμήσουν και να δεχθούν αδιαμαρτύρητα τους ανθρώπους αυτούς, ακόμα και αν η έν λόγω εισροή αποτελεί την ταφόπλακα των οικονομιών τους. Έτσι άρχισαν να παίζονται συνεχώς στην τηλεόραση εικόνες από μετανάστες σε απελπιστική κατάστας. Παράλληλα, εγκεφαλικά ανάπηροι άνθρωποι που βρέθηκαν κατά τύχη να κυβερνούν τη χώρα, ανέλαβαν να βοηθήσουν επικοινωνιακά με δηλώσεις του τύπου «λιάζονται στην πλατεία Βικτωρίας».

Δυστυχώς όμως, καθώς ο αριθμός των προσφύγων που κατέφθαναν στην Ελλάδα μεγάλωνε, η εικόνα και η κυρά Τασία δεν έφταναν για να καταστείλουν την άρνηση των πολιτών. Αυτό απλά σήμαινε πως η εικόνα έπρεπε να γίνει πιο τραγική. Όπερ και εγένετο. Η φωτογραφία του μικρού Γκαλίπ συγκλόνισε τον κόσμο ολόκληρο. Οποιοσδήποτε έχει έστω και υπολείμματα ανθρωπιάς μέσα του, νοιώθει το αίμα του να παγώνει αντικρύζοντας ένα μωρό νεκρό δίπλα στο κύμα.

Το ευρωπαϊκό σύστημα χτύπησε διάνα. Έλληνες και λοιποί Ευρωπαίοι απέδειξαν ότι έχουν ακόμα ανθρωπιά. Οι αντιδράσεις κάμφθηκαν για μεγάλο διάστημα, καθώς τα μέσα μαζικής ενημέρωσης βομβάρδιζαν συνεχώς με την εικόνα αυτή. Ρεπορτάζ από το Κομπάνι, φωτογραφίες του μικρού και του αδελφού του. Φωτογραφίες του τραγικού πατέρα. Ακόμα και το περιοδικό Charlie Hebdo βγήκε με αφιέρωμα στο μωρό. Άφησε για λίγο τα σκίτσα που δείχνουν τον Χριστό να διακορεύει τον Θεό και το Άγιο Πνεύμα να διακορεύει τον Χριστό, άφησε τα σκίτσα που δείχνουν τον Αλλάχ στα τέσσερα και μας ενημέρωσε για τον Γκαλίπ.

Μετά από λίγες ημέρες, αναπτύχθηκε μια έντονη φημολογία, ένας παράξενος αντίλογος, ότι το μωράκι ήταν το παιδί του λαθρέμπορου που μετέφερε τους λαθρομετανάστες. Το «χαρτί κάηκε». Στην κρεατομηχανή έπρεπε να πέσει φρέσκο κρέας. Από τότε συνεχώς ειδήσεις και εικόνες με νεκρά παιδάκια. Απίστευτες εικόνες έξω από κάθε λογική. Το πείραμα πέτυχε. Για μια ακόμα φορά οποιαδήποτε, σωστή ή λανθασμένη, δικαιολογημένη ή αδικαιολόγητη, αντίδραση γύρω από την πίεση που δημιουργεί το μεταναστευτικό ρεύμα κάμφθηκε ξανά. Τα νεκρά παιδάκια διανθίστηκαν με ειδήσεις για γιαγιάδες που στο ένα νησί ταΐζουν μωράκια δίπλα στην αποκαμωμένη μητέρα τους και στο άλλο πλέκουν για κάποια άλλα μικρά παιδάκια.

Τα παιδάκια αυτά, για την ενωμένη Ευρώπη είναι το αγιασμένο μέσο για τον σκοπό που δεν είναι άλλος από το να δεχτούν οι Ευρωπαίοι τα μεταναστευτικά κύματα δίχως να αναρωτηθούν ποτέ ποιός τα δημιούργησε. Είναι η απαραίτητη θυσία προκειμένου να ξεχάσουμε ότι κράτη όπως το Ιράκ, η Λιβύη, η Συρία καταστράφηκαν γιατί η Άγια Δύση αποφάσισε να τα απελευθερώσει. Είναι ο καπνός γύρω από το ευρωπαϊκό δημιούργημα του Ισλαμικού Κράτους, που ανεξέλεγκτο πια προβαίνει σε θηριωδίες στις οποίες δεν μπορεί να δίνει άλλοθι ο δημιουργός του, η Δύση.

Ξεχνάμε λοιπόν ότι για το χάος αυτό ευθύνεται η Αραβική Άνοιξη, που η Δύση προκάλεσε και χρηματοδότησε και μένουμε στα θύματα. Ξεχνάμε, ή μάλλον δεν μάθαμε ποτέ πως ήταν σαν κράτη η Λιβύη ή το Ιράκ και ποιός τα κατέστρεψε. Παραβλέπουμε ότι σύμμαχοι της Ευρώπης είναι κράτη-δυνάστες όπως η Σαουδική Αραβία και ζητάμε να παραδώσει την εξουσία ο Άσαντ στη Συρία.

Και βέβαια ως γνήσιοι προοδευτικοί και φιλεύσπλαχνοι Ευρωπαίοι τί λέμε;

Λέμε, πάρτε μια βάρκα από την Τουρκία, βάλτε μέσα τα παιδιά σας και τις ελπίδες σας και αν φτάσετε και δεν πνιγείτε θα σας σώσουμε! Αν καταφέρετε και φτάσετε όμως, γιατί το ταξίδι γίνεται με δική σας ευθύνη.

Και γιατί γίνεται με δική σας ευθύνη; Γιατί αν αναλάμβανε η Ευρώπη να σας μεταφέρει, θα έπρεπε να αναλάβει και τη διαχείρισή σας. Θα αναγνώριζε ότι είστε ευρωπαϊκό πρόβλημα και όχι ξενόφερτο. Ενώ τώρα μπορείτε μια χαρά να μπείτε σε σκουπιδοτενεκέδες ψυχών, όπως είναι η Ελλάδα. Έτσι και αλλιώς, είναι εκπαιδευμένη να αποτελεί σκουπιδοτενεκέ και για τους ίδιους τους Έλληνες, ξέρει καλύτερα τί να σας κάνει. Έτσι και αλλιώς σε αυτή υπάρχουν πολιτικοί ειδικοί στο «ναι σε όλα» και δεν θα αντιδράσουν.

Η Ευρώπη πρέπει να ομογενοποιηθεί και θα ομογενοποιηθεί. Πρέπει να είμαστε «όλοι το ίδιο». Δεν αρκεί, δεν χρειαζόμαστε, δεν θέλουμε το «είμαστε όλοι ίσοι». Εμείς θέλουμε το «όλοι ίδιοι». Σε αυτή τη κατεύθυνση λοιπόν έχει ενεργοποιηθεί ένας εργολάβος. Μιλάμε ασφαλώς για τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Μόλις τολμήσεις και έχεις λίγο διαφορετική άποψη κάηκες!!! Θα αρχίσουν αμέσως οι χαρακτηρισμοί, θα αρχίσουν τα «απαπαπαπα!!!» και γενικώς θα γίνει αμέσως μια προσπάθεια να περιθωριοποιηθείς.

Μέχρι και για τον υποψήφιο πρόεδρο της Αμερικής, που τόλμησε να δηλώσει ότι με τον Καντάφι στη Λιβύη ή τον Χουσεΐν στο Ιράκ οι χώρες αυτές ήταν σε καλύτερη κατάσταση, εξέφρασαν αγανάκτηση. Έφτασε μάλιστα ο Αμερικάνος δημοσιογράφος να τον ρωτήσει "What about human rights". Ποιός, ο Αμερικάνος δημοσιογράφος!

Η ουσία λοιπόν είναι ότι για την κατάσταση στις αραβικές χώρες ευθύνεται η Δύση, άρα και η Ευρώπη, που δημιούργησε, χρηματοδότησε και εξακολουθεί να χρηματοδοτεί και να τροφοδοτεί το τέρας που ονομάζεται Ισλαμικό Κράτος. Αν πράγματι λοιπόν νιώθει την ελάχιστη συμπόνια για τους ανθρώπους αυτούς, αντί να τους στοιβάζει σε χώρες που δεν αντέχουν να τους υποδεχτούν, ας σταματήσει τις συνθήκες που τους ωθούν σε φυγή. Οτιδήποτε άλλο, είναι υποκρισία. Πόσο μάλλον όταν θυσιάζει παιδιά στο βωμό της είδησης, προκειμένου να προκαλέσει οίκτο στους πολίτες.

stsanoussis

from The Secret Real Truth http://ift.tt/1KUv9bG
via IFTTT