«Η σχέση μας με τα ζώα δεν είναι υποκατάστατο, ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΗ»

Της Βιολέττα Πετροπούλου ψυχολόγου και ζωόφιλης κατοίκου του Διμηνιού Κορινθίας

Το επάγγελμά μου είναι ψυχολόγος και στην πορεία της ζωής μου, ο Άνθρωπος και τα προβλήματά του είχαν τον κυρίαρχο ρόλο. Ταυτιζόμουν απόλυτα με κάθε άνθρωπο ανήμπορο και ταλαιπωρημένο επιδιώκοντας να βρεθεί τρόπος να ενδυναμωθεί και να συνεχίσει με περισσότερα εφόδια την πορεία του.

Η ενασχόλησή μου ενεργά με το πρόβλημα των αδέσποτων ξεκίνησε 10 χρόνια πριν και πιο συγκεκριμένα το 2005 όταν κάποιες συγκυρίες με έφεραν να ζήσω στο Διμηνιό, το χωριό που γεννήθηκα. Ένα απρόσμενο γεγονός που έλαβε χώρα ΜΟΛΙΣ μία εβδομάδα μετά την μετακόμιση και εγκατάσταση μου στο χωριό το 2005 άλλαξε εντελώς την καθημερινότητα και πορεία της ζωής μου από τότε.

Μία αδέσποτη σκυλίτσα που τάιζα γέννησε στον χωριάτικο φούρνο του σπιτιού μου και ξεκίνησα έναν αγώνα δρόμου προσπαθώντας να βρω οικογένειες στα 8 κουταβάκια της. Αυτή ήταν η αρχή μιας μάχης ενάντια στην υπάρχουσα νοοτροπία του χωριού, που θεωρούσε ενοχλητική την ύπαρξη των περιφερόμενων αδεσποτάκων και το ενδιαφέρον μου προς αυτά.

Η ΣΚΛΗΡΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΧΩΡΙΑΝΩΝ με έφεραν πολύ συχνά σε αδιέξοδο αλλά ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΜΕ ΠΕΙΣΜΩΝΕ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΑ ΜΕ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΟΡΜΗ. ΗΛΠΙΖΑ στην πορεία του χρόνου ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ΜΙΑ ΜΟΝΙΜΗ ΛΥΣΗ για ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ των ΑΔΕΣΠΟΤΩΝ και ΔΕΣΠΟΖΟΜΕΝΩΝ ζώων με ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΓΚΗ.

Πολύ σύντομα συνειδητοποίησα ότι μπροστά στο τεράστιο πρόβλημα που υπάρχει, δεν επαρκεί η συμβολή ΜΟΝΟ ΕΝΟΣ ΑΤΟΜΟΥ η δική μου ή οι προσπάθειες ΜΕΜΟΝΟΜΕΝΩΝ ΕΘΕΛΟΝΤΩΝ. Πολλές φορές η ανημποριά με αποδυνάμωνε και ήθελα να ξεφύγω από όλους και όλα. Τελικά το γεμάτο αγάπη και υπέρμετρη ευγνωμοσύνη βλέμμα των αδέσποτων που είχαν δεχτεί λίγη αγάπη και φροντίδα, δεν μου άφηνε περιθώριο για άλλη επιλογή.

ΠΑΡΕΜΕΝΑ και ΠΑΡΑΜΕΝΩ ΠΑΝΤΑ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥΣ μόνιμος σύντροφος και υποστηριχτής των δικαιωμάτων τους. Το μόνο που προσδοκούσα ήταν να ΕΙΜΑΙ Η ΦΩΝΗ ΤΟΥΣ και να ΣΥΝΕΧΙΣΩ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΩ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥΣ.

Πέρασαν κιόλας 10 χρόνια που ασχολούμαι πολύ ενεργά με την περίθαλψη αδέσποτων ζώων, και έχω αναλάβει πάνω από 100 ζωάκια που βρέθηκαν στο δρόμο μου σε πολύ άσχημη κατάσταση, ως επί τω πλείστον σκυλάκια θύματα εγκατάλειψης, χτυπημένα, άρρωστα, πεινασμένα κακοποιημένα κ.τ.λ.

Μη βρίσκοντας άλλη λύση, ο ΜΟΝΟΣ χώρος φιλοξενίας που διέθετα και εξακολουθώ να διαθέτω μετά την απαιτούμενη νοσηλεία σε κτηνιατρείο, είναι το σπίτι μου. Περιττό να αναφέρω ότι τα τεράστια κτηνιατρικά έξοδα καλύπτονται πάντα από εμένα και οι δυσκολία εξεύρεσης πόρων είναι το μόνιμο αγκάθι σε όλη την πορεία.

Είναι εύκολο να δηλώσεις και να σκεφτείς ότι εμείς που αφιερώνουμε τη ζωή μας στα αδέσποτα έχουμε κάποιο ψυχολογικό πρόβλημα και επιλέξαμε να καλύψουμε κάποια κενά συναισθηματικά με την ενασχόλησή μας με τα ζώα, χρησιμοποιώντας τα ως υποκατάστατο.

Η σχέση μας με τα ζώα δεν είναι υποκοτάστατο, ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΗ. Δυστυχώς δεν υπάρχει καμία μέριμνα από τον Δήμο και η ευθύνη βαραίνει πάντα τους μεμονωμένους εθελοντές. ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΡΟΣΠΕΡΑΣΕΙΣ ΕΝΑ ΠΛΑΣΜΑ (είτε με δύο, είτε με τέσσερα πόδια) ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΣΟΥ;

Η Δημοτική αρχή του Δήμου Σικυωνίων ξεκίνησε πριν από 3 χρόνια περίπου, ένα πρόγραμμα στειρώσεων, αλλά είναι σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στο τεράστιο πρόβλημα που υπάρχει με τις συνεχείς εγκαταλείψεις κουταβιών από γέννες αστείρωτων δεσποζόμενων ζώων (στην πλειονότητα κουταβιών και γατιών).

ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΙΑ ΠΙΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ και ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΔΟΚΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΛΥΦΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΑΠΟ ΜΕΜΟΝΟΜΕΝΟΥΣ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ με ΠΕΝΙΧΡΟΥΣ ΠΟΡΟΥΣ.

Το πρόβλημα των αδέσποτων μας αφορά όλους, ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΦΟΡΕΙΣ –ΔΗΜΟΙ, αδιαφορούν. Μπορεί η Ευρωπαϊκή Ένωση να διαθέτει μεγάλα κονδύλια για την αντιμετώπιση του προβλήματος αλλά είναι ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ και για την αντιμετώπισή του χρειάζεται ΜΕΛΕΤΗ, ΟΡΓΑΝΩΣΗ, ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ και ΕΦΑΡΜΟΓΗ από άτομα που θα εργάζονται με ευαισθησία και ΑΜΕΡΙΣΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ επί πληρωμή για αρκετά χρόνια.

ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΣΤΗΡΙΖΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟΣΟ ΣΟΒΑΡΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΑΝΑΠΑΥΕΤΑΙ Ο ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΔΗΜΟΣ ΣΕ ΜΕΜΟΝΟΜΕΝΟΥΣ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ όπως κι εγώ που προσπαθούμε ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΣΚΛΗΡΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΝΑ ΦΡΟΝΤΙΖΟΥΜΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ ΤΑ ΠΡΩΗΝ ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ.

Χρειάζεται να γίνει ξεκάθαρο ότι ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΔΙΑΣΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΜΑΣ ΜΕ ΝΥΧΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΔΟΝΤΙΑ κάθε φορά που βρισκόμαστε αντιμέτωποι με πολλαπλά προβλήματα επιβίωσης και διαβίωσης.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΑΔΕΣΠΟΤΩΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΜΙΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΛΥΣΗ και ΟΙ ΔΗΜΟΙ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΟΥΝ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΑΝΑΛΟΓΕΙ. Υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις Δημάρχων με ευαισθησίες που υιοθετούν θέσεις υπέρ των αδέσποτων όμως δεν επαρκούν. Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΣΤΙΣ ΦΩΤΕΙΝΕΣ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ.
Προσωπικά θα συνεχίσω τον μοναχικό και δύσκολο αγώνα μου με τους τετράποδους φίλους μου γιατί απλά αξίζουν κάτι καλύτερο και τους υποσχέθηκα να το αναζητήσουμε μαζί.

Είμαι σίγουρη ότι κάποια στιγμή θα αντιληφθούμε όλοι μας την μοναδική και αυθεντική επαφή που προσφέρει η σχέση μας με τα ζώα. Όποιος ή όποια δεν έχει δοκιμάσει αυτού του είδους την ψυχοθεραπεία, στερείται απλά την αλήθινή επαφή και αποδοχή χωρίς όρια..

Είναι αλήθεια ότι ο καλύτερος ψυχοθεραπευτής έχει τέσσερα πόδια και έχει γούνα... Το όνομά του είναι σκύλος και περιμένει να τον προσκαλέσετε για πολλές συνεδρίες.


Πηγή: zoosos.gr

from The Secret Real Truth http://ift.tt/1WQVQWE
via IFTTT