ομοιότητας τα οποια συντρέχουν .Τα γνωρισματα αυτά φυσιολογικα αναπτύσσονται σε κάθε τοπο όπου γης με αγνωστη στο παρελθον απώτατη στιγμη έναρξης και σκοπο απόλυτα σύστοιχο στην αναγκη επικοινωνιας συναισθηματικης και λεκτικής ,συναλλαγών ,θρησκευτικης λατρείας του Θεου.
Οσο τουτος ο δεσμος διατρέχει το συνολο ,τοσο περισσοτερο ενδυναμώνεται αποκτωντας αγαπητικές μορφες εγγύτητας των μελων του και άγραφους ισχυρους κανονες ομολογίας αυτου του υπερβατικου εις τον εγωμονισμό φαινομένου.Οι μοναδες αποκτουν τη γνωση των αλλων. Κινουνται με κατεύθυνση προς την ωκεάνεια θεληση των πολλων και στην ένωση μ'αυτους. Εξελίσσονται ετσι οντολογικά με πορεια από το ον στο «όντως ον».Η διαπερατότητα μεταξύ τους διευκολυνεται απο την αναγνωριση του ομοτρόπου στον ζώντα υπερκείμενο του ατόμου αναβαθμό της κοινοτητας Ο ανθρωπος επαυξάνεται συνδημιουργώντας κοινωνια με ομογλώσσους ,ομοτρόπους και ομοθρήσκους κωδικες οι οποιοι ενσωματώνονται στην ίδια την υποσταση αυτης καθιστωντας προσωπο-τοπο-ηθοςεθος, μοναδικη μεγαλουργία συλλογικου πολιτισμικου ιδιώματος.Αρχικα ανεπαρκής και λιμοκτονών στην ερημία του ,αφ'εαυτου ν' ανεύρει οδόν πληρότητας, ανακαλύπτει το ποθητόν συναμφότερον.
H ορμέμφυτη αποφασιστικοτητα ολων ν'ανταμωθουν κατω απ'τον ηλιο είναι καταλυτικη.Η δυναμη που μαγνητίζει σαν τις μελισσες ο ανθός ,μετα την πρωτη κατακτηση επικοινωνιακων προτύπων ,πολλαπλασιαζεται αποκτωντας αισθητικη ,μουσικη ,όρχηση, συναισθηματικο εκστασιασμό. Η οντολογική αγωνία γαληνευει στην αγκαλια ενός συνολου συν-ευωχουμένων στην τράπεζα κοινών αγαθων και οραμάτων.Ιδού λοιπον το εθνος προ των ιστορικων οφθαλμών ,σε πλήρη έξαρση αυτογνωσίας ,μια πολυπληθής ομαδα με ζώσα φιλανθρωπία μεταξυ των μελών της ,ευάριθμες ανθρωπινες ψηφίδες οι οποιες ιλάσκονται και ιεροποιούνται στην πορεια από το εγω στο εμεις ,ενας τόπος γονιμοποιού δρασης ο οποιος μεταρσιώνεται πέραν του αισθητού κοσμου σε νοητό γεννήτορα. «Το κάθε βότσαλο, λείο ή τραχύ, το λέω πατρίδα… τον καρπό το μελίγευστο – πατρίδα… της πικροδάφνης το μίλημα σα γελιο παιδιου ή ερύθημα κορης ,τα σπιτια με τα βασιλικα και τα ηλιοτρόπιαπατριδα» (Θωμα Γκόρπα ,Η πατριδα) .
Η μέθη μιας αλλοκοσμικής απάρνησης της αυτοπροστασίας ,ενώπιον του κοινού κινδύνου , ανατέμνει οδούς αυτοθυσίας υπέρ της των πολλών σωτηρίας .Η πατριδα αίφνης γεννά ηρωες εξαγνίζοντας κοινους σκοπους και υπαρξη.Στα γεωγραφικα της ορια τοποθετουνται διγενήδες κορυβαντιώντες , φύλακες σθεναροί τόπου ιερού και τρόπου .Ποιητες αποδίδουν φάτιν επικήν ,αντηχούσα ως ταυτοτική της πατριδας σήμανση στη διαχρονία. «Ως ουδέν γλύκιον ης πατρίδος ουδέ τοκήων γίνεται»(Ομηρος).Σημαίες ως συμβολα συμπηκνώνουν την ψυχη του συλλογικού υποκειμένου. Μπροστα σ'αυτα, οι μονάδες ομνύουν με σεβασμο στην μεγαλοσύνη του εθνους κι η καρδιά τους ελευθερούμενη απο ιδιοτέλεια ,μακροθυμεί ενσυνείδητα έναντι της υπεροχής του σώματος των πολλών ,σεμνύνονται γιατι ανήκουν σε μια ομαδα ανθρωπων κατακτημένης με μοχθο και αγώνα κοινωνικότητας ,συνισταμένης των όλων αρεσκείας , εμπνέονται ποιητικά καταδυόμενοι στην εσωτερικη ευγένεια των ιδεών, δακρυρροούν ιστοριοδιφώντας και τεκμηριωνοντας το πολιτισμικό τους στίγμα ως αυταξία.
Το εθνη αναπτυχθηκαν κατά φυσικο τροπο μεσα στο χρονο ,όταν με μαεστρία ο φαταλισμός της ομογενοποίησης ανθρώπων γεωγραφικά εγγύς τεχνούργησε χαρακτηριστικα ιδιοπροσωπίας .Η ανθρωποτητα εχει να επιδείξει ποικιλία τετοιων τεχνουργημάτων.
Το προβλημα δημιουργειται όταν αυτα τακτικά εκτρέπονται στην επιβουλή εναντιον αλλων εθνων και στην επεκτατικη αφομοίωση πλουτου,εδαφους και πολιτισμου .Kάθε εθνος συνεστήθη ως τετοιο μεσα από αληθινες αναγκες κοινωνικοτητας των ανθρώπων ,οι οποιοι μαγνητιζονται σχεσιακά μεταξυ τους αποκτωντας τελικα κοινη συνειδηση. Ακολούθως καθίστανται συλλογικα υποκειμενα ιστορικων μεταβολων παγκοσμίως .Το μέτρο του βηματισμου τους και η ποιοτητα των σχεσεων με αλλα εθνη συνιστά σημειον αντιλεγόμενον.Μια ειρηνικη συνυπαρξη διακριτών εθνικων κοσμοθεάσεων θα ηταν το μέγιστο καλο.
Οταν λοιπον το εθνος ως υποκειμενο πια στρεφεται εναντιον ενος αλλου τοτε αναιρείται σε μακροσκοπικό κοινωνικα επιπεδο ο πηρυνας της αρχικης μαγνητικης κινησης που το συνέστησε . Γιατι ομως τιτρώσκεται η συνεχιση αυτης της πηρυνικης κινησης στο επιπεδο των αλλοτρόπως υπάρχειν εθνικων υποκειμένων ,σε βαθμό ωστε να ρηγματώνεται ενίοτε και πολεμικά η μεταξυ τους αποσταση;
Οι διαφορές διατρέχουν την οικουμενη κι αυτος είναι κανονας αδιαμφισβητητος με ιστορικες στο παρελθον προεκτασεις.Ο ανθρωπος μολονοτι κατεκτησε εθνικη συλλογικοτητα , χρησιμοποιωντας το λεπτοφυές της φιλότητας οχήμα,δεν απαλλαχτηκε ωστοσο απο το νείκος, τον αδάμαστο εκεινο δαιμονα που βρισκεται στο σκοταδι της ψυχης του, τον εμποιούντα φοβο σε καθε αποκτημα ενοποιού δρασης .Φαινεται πως το νείκος ως υπολανθάνουσα δυναμική στους ανθρωπους ,εχει ως απωτερο σημειο αδρανείας του , την εθνικη συγκρότηση.Πέραν αυτου του ορίου ,αρχιζει η αντιρρόπηση της διαμαχης .Οι συγκρουσεις κανονικοποιούνται μεταξυ εθνικων συλλογικοτήτων και η μετάπτωση της ενοποιού ορμης σε μένος προς πολλαπλότητα , σ'αυτο το επιπεδο πυροδοτειται. Η συντριπτικη δυναμη αποδεσμευσης των διαλυτικων τοξινών απειλει και αυτην ακομη την με κοπο κατακτηθείσα εθνικη ενοτητα.Ειναι οι στιγμες της ιστοριας οπου οι οποιεσδηποτε διαφορές καθίστανται αποχρώντες λογοι συρράξεων ή και εμφυλίου σπαραγμου.
Ο ανθρωπος αφίσταται του ακυμάντου πελάγους των παθών και της ψυχικης του μακαριοτητας.Αυτην ειτε την καθιστά θρησκευτικο εσχατολογικό ζητούμενο χωρις αμεσότητα ευεργετικης επιδρασης στον ιστορικο χρονο ειτε την αγνοει υλοφρονώντας και απαξιωνοντας καθε δυνητικό μεσο παιδαγωγίας το οποιο την επιψαύει άκρω δακτύλω. Απο τα βαθη των αιωνων αντηχει το εγερτήριο σαλπισμα του εσωτερικου πολεμου το τρόπαιο του οποιου ειναι η αναιρεση ολων των αλλων πολέμων και η στόμωση καθε κοφτερής σειρήνας υπέρ αυτων: «τοιγαρούν και ημεις τοσούτον εχοντες περικείμενον ημιν νεφος μαρτύρων ογκον αποθέμενοι πάντα και την ευπερίστατον αμαρτιαν δι'υπομονης τρεχωμεν τον προκείμενον ημιν αγωνα»(Προς Εβρ. 12:1) Η αγνοια του εσω κοσμου και η μονοσήμαντη φαινομενολογική αντιμετωπιση του προβληματος των διανθρωπίνων και διεθνικών σχεσεων οδηγει σε δικαιωματισμούς , διακηρυξεις ,ψηφισματα απαντοχών χωρις αντικρυσμα κι αδιέξοδες φαυλότητες των πολιτικων διαχειριστων του συστηματος.
Τοτε οι συγκρουσεις ερχονται σαν αποτελεσμα μετουσίωσης του δυναμισμού των λαων σε ελαύνουσες μαζες κινητροδοτούμενες από τον οικονομικό ωφελιμισμό και τα επεκτατικα ιδεολογήματα της ομαδας εναντι των ομόρων αντιστοίχων.Η κατ'ουσιαν αδιαφορια των θεσμικων ειρηνοποιών ενισχυει την επιθετικοτητα.Τουτο από μονο του εμπεριεχει το στοιχειο της εθνικης αλαζονειας η οποια στα χερια εμπείρως θητευσάντων στην καιροσκοπία ηγετών γινεται ισχυρο οπλο πολεμου.Μεγαλόσχημοι διανοητές δεν αντιμετωπισαν τον πολεμο ως ταμπού. Αντιθετως τον περιεγραψαν ως «την μαμμή της ιστοριας» σε μια πορεια διαλεκτικής εξελιξης των αντιθέτων και αλληλοδιείσδυσής τους προς τον σκοπο της ενοτητας. Ειναι γεγονος αναντιρρητο πως οι πολεμοι ελλοχεύουν ως καταλυτικοι παραγοντες επιταχυνσης διαφαινομένων εξελιξεων κατίσχυσης του ενός έθνους επι του αλλου.
Σε γενικες γραμμες είναι φυσιολογικο κάθε μελος ενός εθνους να τρεφει περισσοτερο φιλικα αισθηματα στους ομοεθνεις του ,αυτό ωστοσο δεν σημαινει πως απεναντι στην πλειάδα των αλλοεθνών η όποια προκατάληψη γινεται φυσιολογικα μίσος.Στοιχεια εθνικης ταυτοπροσωπίας τα οποια εμπεριεχουν τον υποβιβασμο αλλοεθνων και την βία εναντιον τους ως μεσο εθνικης και θρησκευτικης καταξίωσης,ισως είναι μια ισχυρη αιτια συρράξεων.Ειναι κατανοητο πως για αντιληψεις οι οποιες σφυρηλατήθηκαν επί αιωνες στη σκληροτητα της στέππας ή της ερήμου ,το απόσταγμα ήθους να είναι ενορμητικά σκληρο. Η ευκολη εκμετάλλευση εθνων με τέτοιες αγελαίες αντιληψεις ,οι οποιες ερίζονται σε ιδεοληπτικά πρότυπα ακριβως λογω του τροπου και χωρου ανάπτυξής τους ,είναι αυτό το οποιο μεγενθύνει το προβλημα ,επαπειλώντας συγκρουσεις ενέχουσες ψευδώς τον σπορο της ιδεολογικης καταξίωσης .Ουσιαστικά όμως προάγουν γεωπολιτικες και οικονομικες ανακατατάξεις προς οφελος καποιων ελίτ.
Η συγχρονη θεσμοποιημένη αντιληψη περι διεθνών σχεσεων μολονότι ανισχυρη ενίοτε να επιβαλει το δικαιο στην ολότητά του ή τυφλη αλλοτε και κωφεύουσα με υποκριτικη διαθεση και μονομέρειες ,εχει τουλαχιστον καθιερωσει ένα modus viventi διακηρυκτικής δεοντολογίας.Τουτο απαμβλύνει την παλαιά απροσχημάτιστη βιαιοτητα χωρις όμως να αποτρεπει τους καλοθελητές των διεθνων εγκληματων ,να διακρατούν σε αλυτρωτικο συναγερμο τις καραδοκούσες ακροτητες και με την προαγωγη ή την διαστροφή τους μεσω της διπλωματικης μυστικοπαθείας ,να τις εργαλειοποιούν κατά περιπτωση ως modus operandi .Ετσι πολλα εθνη ιδιαιτέρως εκεινα που διέπονται κι απο θρησκευτικο φονταμενταλισμό, γινονται αθήρματα στην παγκοσμια κονίστρα των συμφερόντων.
Η πολυενικη δομη της ανθρωποτητας ανεξαρτητως όλων των προηγουμένων προβληματων εκ των συγκρουσιακών καταστασεων ,αποτελει ψηφιδωτό υπερπολύτιμο του οποίου η κατασκευη και με μονο το κριτήριο της απωτάτης στον χρονο αναγωγής της αν εκτιμηθεί,ειναι ανεπαναληπτο και ασυγκριτο,ειναι δαψιλής παρακαταθήκη και αποτύπωμα ολων των γενεών.Σαρωνει αρχαιόθεν απροσμέτρητο σφρίγος περιέχοντας το άπαν της ανθρωπινης παρουσίας και δραστηριοτητας.Ενδεχομενη προσπαθεια αποσύνθεσης σε επιπεδο εθνικων ιστων, θα ισοδυναμουσε με την επιβολη άλλης λειτουργιας στα μελη ενος ζώντος οργανισμου ο οποιος καλειται να επιβιωσει εξαλλάσοντας την φυσικη χρηση αυτων στην παρά φύση και μαλιστα με χρονική βιαιότητα ως προς την προσαρμογη.Κι ομως η κατα τις τελευταιες δεκαετιες εμφανισθείσα παγκοσμιοποιητική τάση, προωθει ενα σχημα διεθνικής ομογενοποίησης .Το αποτελεσμα αχνοφαίνεται στη γκροτέσκα καρικατούρα ενος
μετανθρώπου με νεφελωδη προελευση και δυστοπικό προορισμο.
Με καινοφανείς μεθοδους οριζόντιας υπερεθνικης εξαπλωσης, χρηματοδοτουνται ,παρακάμπτοντας τις εθνικες αρχες ,δράσεις ουμανιστικού χαρακτηρα Άκρως αποτελεσματικο δέλεαρ οι αναφορές στο παγκοίνως πράττειν και έχειν .Δραματουργούνται ενεργειες παν-ανρωπίνου ενδιαφεροντος για τις όντως χέουσες πληγες της πεινας και των συγκρουσεων.Αντι ομως να καταδειχθουν οι αιτιες της κακοδιαμονίας –στις οποιες πρωτοστατεί η δομική μορφη ενος οικονομικου μοντελου με υπερσυγκεντρωση ασύλληπτων πόρων στους ολίγουςενοχοποιούνται τα εθνη ως αποκλειστικοι υπαίτιοι .Ενισχυονται οι αιτιες του μεταναστευτικου φαινομένου εφοσον συστηματικα δεν ανατάσσονται στην πηγη τους.
Αντιθετα κινητροδοτούνται επιδοματικά οι ροες πληθυσμων απο τις παναρχαιες κοιτίδες τους στην τρικυμια της προσφυγιάς και στην επικινδυνη σύμμειξη με άλλους πληθυσμούς ασύμβατης ως προς την σύμπνοια κουλτούρας .Ταυτοχρονα δαιμονοποιούνται οι αντιδρασεις των υποδοχέων και επιβάλεται μια τεχνητή πληθυσμιακη ώσμωση με αντιρατσιστικους αφορισμούς .Με σκοπό ανομολόγητο την σύσταση ενος κρισίμου και φθηνού εργατικου δυναμικου, σπείρονται θύελες μολονοτι η διδαχή αιωνων εμπειρίας ούτε την διεπαφή εχθρευομένων γειτονικών λαων δεν υποδεικνύει αφλόγιστα.
Ακολουθως με αφορμη την άμβλυνση των προκυπτομένων αντιθέσεων ,προωθειται μια αποστειρωμενη παγκοσμιότητα ανθρωπίνου τύπου -με χαρακτηριστικη την συνεκδοχική αναφορα ενος απροσδιορίστου «ανθρώπου» αντι της ποικιλιας των πολλων- ο οποιος απεκδέχεται αυτοματικά να ενδύεται κέλυφος ιερότητας χωρις το ίδιον του προσώπου αρα και των εθνων, «άλατι ηρτυμένο»να κυριαρχει. Συγχρόνως αναπτυσσονται εκπαιδευτικα συστηματα παν-ισοπεδικής εθνικης αγγλωσίας και ανιστορησίας. Οικουμενοποιειται ο Θεος ως καποιο απρόσωπο ον παν-θρησκευτικής αναφοράς.Ουδετεροποιείται και εξουδετερωνεται υπαρκτικά το ανθρωπινο γενος με την ενισχυση διεμφυλικών ερωτημάτων τα οποια απορριπτουν αξίες και αρχές κωδικογραμμένες στο γονιδίωμα .
Καθε εθνος εχει το δικό του μεγαλείο ,την ιδιοπροσωπία που μορφοποιείται ως στερεοτυπική συμπεριφορα και συνεισφορα στο ανθρωπινο γενος .Τα εθνη ειναι η ιστορικη αποδελτίωση της παγκοσμιας ανθρωπογεωγραφίας ,το απόσταγμα των αιώνων βιωτής κάθε λαου απανταχού της γης, είναι ζων πολιτισμικός πλουτος και αυθεντικοι εκφραστές της απολαυστικης ποικιλιας του ανθρωπίνου γεγονότος.Υπαρχουν σαφεστατα και οι διαφορές και οι συγκρουσεις ,τουτο ομως το αρχαιο αγκαθι δεν βγαινει με τεχνητες συνομοσπονδιες ή με την σύσταση κρατων ψευδεπίγραφης ιστορικότητας .Η αλλοιωτική των εθνών προσπαθεια ομογενοποίησης ,στο ονομα της παγκοσμιας αδελφοσύνης,υποκρύπτει δόλο.
Η εθνικη ταυτοτητα ειναι προϊον της ευγενέστερης πτυχής του ανθρώπου ,ειναι η ολόθυμη μετάβασή του απο τον πρωτόγονο σολιψισμό στην ομοιοστασία της κοινωνιας των πολλων με τους οποιους συνδιαμορφώνει ελεύθερα τις συνθηκες του γίγνεσθαι.Υπ'αυτην την εννοια τα εθνη ειναι γνησια τεκνα αβίαστων ιστορικών αναγκών .Η αποτροπή των συγκρουσεων μεταξυ τους αφορα και παλι τον ανθρωπο σε ατομικο επιπεδο. Η εσωτερικη προσπαθεια ηθικης ανακαίνισης και μετατροπης των κρυφίων υπολλειμάτων εγωισμου και αλαζονείας θα φερει την λυση .Οι εξωτερικες συγκρουσεις ,ειναι η μεταφορά στο κοσμικό προσκήνιο ,του κοχλάζοντος στο παρασκηνιο της ψυχης ασίγαστου πολέμου των παθών.Αν καποιος επιθυμει ν'αλλαξει προς το καλυτερο τον κοσμο ,η πρώτη του μέριμνα αφορά στην επί ασπαλάθων μετάβαση του εσωτερικου του εαυτου ,απο την επιδερμικότητα των ανθρωπιστικών ιδεολογημάτων προς την βιωματική αγαπη ,η οποία προϋπαρχει της ίδιας του της συνειδησης ,ως πνοη ζώσα και φαύσις λύχνου ,αναμένοντας ν'αποκαλυφθεί εις τους εκζητούντας την ποιότητά της.
«Οψέ σε ηγάπησα και συ ένδον ήσθα καγώ έξω.Τούτοις τοις υπό σου πεποιημένοις είδεσιν ενέπιπτον ο ανίδεος.Ουδείς σε ορά ή μή ο αγαπών σε και ουδείς σε αγαπά ή μη ο εωρακός σε».Ο φιλίκοος τέτοιας διαδρομης αγωνιστης προσπαθει κοπιάζων ίσως και ισοβίως ν'ανεύρει το ποθούμενον .Ετσι λοιπον και η απο του εθνους εις την παγκοσμια αδελφοσυνη μεταβαση συνοδοιπορεί με το ανθρωπινο δράμα ,αποκτώντας τον υπερβατικο χαρακτηρα μιας πορείας εξαγνισμού του ανθρωπίνου ειδους προς στο αρχαίον αυτού κάλλος.Μεχρι τοτε τα εθνη θα ειναι αποδέκτες και πομποί μαθητείας σταδιακής ανθρωποποίησης των μελών τους. «…πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα εθνη…»(Ματθ.28:19)
Κάποιος Κάποτε
from The Secret Real Truth http://ift.tt/2BBW0wr
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου