Σκοτώνοντας τήν ἀλήθεια…;;;

Ξεκίνησε ἀπὸ τοὺς πολιτικάντηδες…
Ἐξηκολούθησε ἀπὸ τοὺς δημοσιοκάφρους…
Μετεκινήθη στὰ σχολεῖα, στὰ πανεπιστήμια, στὰ βιβλία μας, στὴν ἱστορία μας, στὴν καθημερινότητά μας, στὴν δικαιοσύνη, στὸ μυαλό μας τὸ ἴδιο…
Ἐπέστρεψε στοὺς κουδουνισμένους γιὰ …ἀνταλλάγματα καὶ τώρα….
Τώρα…
…τώρα πιὰ εἶναι ὅλη ἡ φαινομενική της ὕπαρξις ἀποκλειστικὰ καὶ μόνον στὰ χέρια τῶν δημοσιοκάφρων, ποὺ ἔλαβαν τὰ ὑψηλά τους ἀνταλλάγματα καὶ …παίζουν μὲ τὶς λέξεις, ἔτσι, γιὰ πλάκα.
Αἰσθάνονται δυνατοί… Ἀνίκητοι… Θριαμβευτές…

Σκοτώνοντας τήν ἀλήθεια...;;;

Σήμερα, τὰ τελευταία της ψήγματα, χαροπαλεύουν.
Σὲ λίγο δὲν θὰ ὑπάρχη κάτι ἤ κάποιος ποὺ νὰ μπορῇ νὰ τὴν ἀνασύρῃ στὴν μνήμη.

Μὰ ξεχάσαμε κάτι σπουδαῖο…
Σήμερα δὲν σκοτώνουν τὴν πραγματικὴ ἀλήθεια ἀλλὰ ἕναν ἀντικατοπτρισμό της. Τὸν τελευταῖο.
Αὐτὸν ποὺ ἀργοσβήνει.
Διότι ἡ ἀλήθεια, ἡ μοναδική, ἡ ἀδιαπραγμάτευτη, ἡ αἰωνία, ἡ ἀδιάψευστος, ἡ ἀνίκητος, ἡ ὁδηγός μας, ἄν καὶ φαινομενικῶς βάλλεται, ἀποσιωπᾶται, ἀλλοιώνεται, ἐν τούτοις, στὴν πραγματικότητα, τώρα γεννᾶται…
Αὐτὸ ποὺ πεθαίνει δὲν εἶναι ὅλη ἡ ἀλήθεια, ἀλλὰ κάτι ποὺ πιστέψαμε γιὰ ἀλήθεια. Κάτι ποὺ μᾶς ἐκπαίδευσαν νὰ πιστεύουμε γιὰ ἀλήθεια, ἀλλὰ ποὺ ἤδη εἶχε ἀλλοιωθῆ τόσο πολύ, ποὺ ἀλήθεια δὲν εἶναι.
Μία παραπληροφορία, ποὺ κάποιοι, ποὺ γιὰ αἰῶνες κρατοῦσαν τὰ ἡνία καὶ τὶς ἐξουσίες, ἀλλὰ τώρα δὲν τὴν χρειάζονται καὶ τὴν καταστρέφουν… Ἀπὸ πίσω στήνουν νέες ὑποδομές, γιὰ νέες πεποιθήσεις, γιὰ νέες …«ἀλήθειες».

Μά θά προλάβουν;
Θά γίνουν ὅλα ὅπως τά ἔχουν προγραμματίσει;
Ἤ μήπως προσπαθοῦν νά μᾶς πείσουν πώς θά τά καταφέρουν, δημιουργώντας φόβο καί σκορπώντας τρομοκρατία, πρό κειμένου νά κρύψουν τόν δικό τους τρόμο;

Εἶναι αἰσιόδοξοι, φαινομενικῶς, μὰ στὴν πραγματικότητα πολὺ φοβισμένοι καὶ ἀγχωμένοι.
Βλέπουν νὰ ἐξαπλώνεται ἡ ἐξουσία τους, νὰ αὐξάνεται ἡ δύναμίς τους, νὰ ἀποκτοῦν τὴν ἀπόλυτον παντοδυναμία μὰ μέσα τους ξέρουν…
Κι ὅλα φαίνονται νὰ τελειώνουν…
Καὶ πράγματι τελειώνουν… Διὰ παντός…
Διότι ἔφθασε ὁ καιρὸς νὰ ἀναγεννηθῇ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ἡ ἀλήθεια, ὅπως οὐδεὶς ἔως σήμερα τὴν ἔχει ἀντιληφθεῖ.

Ὁ καιρὸς ἔφθασε… Ἔφθασε…
Τὰ κακέκτυπα καὶ τὰ ἡμίμετρα καὶ τὰ μισακὰ θὰ τὰ πάρουν μαζύ τους.

Φιλονόη

Ἡσιόδου «Ἔργα καὶ Ἡμέραι», 176-201.

«…νῦν γὰρ δὴ γένος ἐστὶ σιδήρεον· οὐδέ ποτ᾽ ἦμαρ
παύσονται καμάτου καὶ ὀιζύος, οὐδέ τι νύκτωρ
φθειρόμενοι· χαλεπὰς δὲ θεοὶ δόσουσι μερίμνας.
ἀλλ᾽ ἔμπης καὶ τοῖσι μεμείξεται ἐσθλὰ κακοῖσιν.
Ζεὺς δ᾽ ὀλέσει καὶ τοῦτο γένος μερόπων ἀνθρώπων,
εὖτ᾽ ἂν γεινόμενοι πολιοκρόταφοι τελέθωσιν.
οὐδὲ πατὴρ παίδεσσιν ὁμοίιος οὐδε τι παῖδες,
οὐδὲ ξεῖνος ξεινοδόκῳ καὶ ἑταῖρος ἑταίρῳ,
οὐδὲ κασίγνητος φίλος ἔσσεται, ὡς τὸ πάρος περ.
αἶψα δὲ γηράσκοντας ἀτιμήσουσι τοκῆας·
μέμψονται δ᾽ ἄρα τοὺς χαλεποῖς βάζοντες ἔπεσσι,
σχέτλιοι, οὐδὲ θεῶν ὄπιν εἰδότες· οὐδέ κεν οἵ γε
γηράντεσσι τοκεῦσιν ἀπὸ θρεπτήρια δοῖεν
χειροδίκαι· ἕτερος δ᾽ ἑτέρου πόλιν ἐξαλαπάξει.
οὐδέ τις εὐόρκου χάρις ἔσσεται οὔτε δικαίου
οὔτ᾽ ἀγαθοῦ, μᾶλλον δὲ κακῶν ῥεκτῆρα καὶ ὕβριν
ἀνέρα τιμήσουσι· δίκη δ᾽ ἐν χερσί, καὶ αἰδὼς
οὐκ ἔσται· βλάψει δ᾽ ὁ κακὸς τὸν ἀρείονα φῶτα
μύθοισιν σκολιοῖς ἐνέπων, ἐπὶ δ᾽ ὅρκον ὀμεῖται.
ζῆλος δ᾽ ἀνθρώποισιν ὀιζυροῖσιν ἅπασι
δυσκέλαδος κακόχαρτος ὁμαρτήσει, στυγερώπης.
καὶ τότε δὴ πρὸς Ὄλυμπον ἀπὸ χθονὸς εὐρυοδείης
λευκοῖσιν φάρεσσι καλυψαμένω χρόα καλὸν
ἀθανάτων μετὰ φῦλον ἴτον προλιπόντ᾽ ἀνθρώπους
Αἰδὼς καὶ Νέμεσις· τὰ δὲ λείψεται ἄλγεα λυγρὰ
θνητοῖς ἀνθρώποισι, κακοῦ δ᾽ οὐκ ἔσσεται ἀλκή….»

φωτογραφία

filonoi.gr 

from The Secret Real Truth http://ift.tt/1WnsOCl
via IFTTT