Τρίτη 31 Μαΐου 2016

Αυτά είναι καλά νέα!!! Παράσταση στη Δήλο μετά από 2.100 χρόνια

http://ift.tt/1Xd7oI3
Ερειπωμένες κερκίδες, μισογκρεμισμένο σκηνικό οικοδόμημα, αυτοφυή βλάστηση, διάσπαρτα αρχιτεκτονικά μέλη με θέα το Αρχιπέλαγος.

Η εικόνα του αρχαίου θεάτρου της Δήλου μετά την καταστροφή του, το 88 π.Χ., από τα στρατεύματα του βασιλιά του Πόντου Μιθριδάτη «διαταράσσεται», φιλοξενώντας μετά από 2.100 χρόνια για πρώτη φορά στην ιστορία του μια θεατρική παράσταση με τίτλο «Εκάβη μια πρόσφυγας» από το ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου με τη σπουδαία ηθοποιό Δέσποινα Μπεμπεδέλη. Πρόκειται για μια πρωτοβουλία που συνδιοργανώνουν συμβολικά η Εφορεία Αρχαιοτήτων Κυκλάδων και ο Δήμος Μυκόνου με στόχο να επανέλθει… το φως στην κουκκίδα της Μεσόγειου, όπου η Ανατολή και η Δύση συναντώνται με την Ελλάδα του λόγου, του μέτρου και της αρμονίας.

«Για πρώτη φορά μετά από 2.100 χρόνια το Αρχαίο Θέατρο της Δήλου φιλοξενεί θεατρική παράσταση. Το 1993 είχε πραγματοποιηθεί μια πολιτιστική εκδήλωση στο σημείο αυτό, αλλά όχι οργανωμένη θεατρική παράσταση», σχολιάζει στον «Ε.Τ.» η προϊσταμένη Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κυκλάδων, Ζώζη Παπαδοπούλου. Η Δήλος, τόπος λατρείας ήδη από τους ομηρικούς χρόνους, τόπος γέννησης του Απόλλωνα, του θεού του φωτός, προσφέρει σήμερα μια μοναδική σε όλη την Ευρώπη αρχαιολογική περιήγηση. Οι παλαιότεροι κάτοικοι της Δήλου χρονολογούνται γύρω στο 2.500 π.Χ.

Ωστόσο, η χρυσή εποχή του νησιού ξεκίνησε το 166 π.Χ. και κράτησε περίπου έναν αιώνα. Το θέατρο απέκτησε την τελική μορφή τον 3ο π.Χ. αιώνα. Παρέμεινε σε χρήση για 150 χρόνια. Στο ίδιο χρονικό διάστημα η Δήλος γνώρισε μεγάλη οικονομική και πολιτιστική άνθηση, ενώ στις αρχές του 1ου π.Χ. αιώνα υπολογίζεται ότι το νησί αριθμούσε γύρω στους 30.000 κατοίκους από την Αθήνα, τη Ρώμη και την ηπειρωτική Ελλάδα.

http://ift.tt/1TIrK5C

Ακόμα και την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου οι πιστοί έφθαναν από παντού: από την Παλαιστίνη, τη Συρία, την Καππαδοκία και την Αίγυπτο.

«Το αρχαίο θέατρο της Δήλου είναι ένα από τα ελάχιστα αρχαία θέατρα που κατασκευάστηκαν εξ ολοκλήρου από μάρμαρο και το μοναδικό χωρίς ρωμαϊκές επεμβάσεις. Η σημερινή μορφή του θεάτρου στέκει στο χρόνο και διηγείται την ένδοξη εικόνα της άνθησης του νησιού. Η χωρητικότητά του υπολογίζεται περίπου στους 6.500 θεατές», αναφέρει στον «Ε.Τ.» ο προϊστάμενος της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κυκλάδων Δημήτρης Αθανασούλης, τονίζοντας πως η παράσταση γίνεται για περιορισμένο αριθμό θεατών, καθώς δεν έχει υλοποιηθεί μέχρι στιγμής το έργο αποκατάστασης του μνημείου μέσω της σχετικής μελέτης που εκπονήθηκε από τον πολιτικό μηχανικό Κώστα Ζάμπα. Στην Αγορά των Κομπεταλιαστών -μία από τις σπουδαιότερες αγορές της ελληνιστικής πόλης- όπως και πέρυσι έτσι και φέτος διοργανώνονται δύο συναυλίες. Σύμφωνα με τον προγραμματισμό η Ελευθερία Αρβανιτάκη θα πλημμυρίσει τη μία βραδιά με αισθαντικές μελωδίες, ενώ τη δεύτερη ο Διονύσης Σαββόπουλος συμπράττει με την Ορχήστρα των Κυκλάδων υπό τη διεύθυνση του Νίκου Κυπουργού. Οι ημερομηνίες δεν έχουν ακόμα ορισθεί.

«Στόχος μας είναι να ενισχύσουμε την πολιτιστική παρουσία της πολυσήμαντης Δήλου και ταυτόχρονα ο διεθνής τουριστικός προορισμός, η Μύκονος, να φωτίσει τον ελληνικό πολιτισμό και παράλληλα τη Δήλο, που από μέγα θρησκευτικό κέντρο γίνεται ένα από τα σημαντικότερα εμπορικά λιμάνια του Αρχιπελάγους», σχολιάζει ο κ. Αθανασούλης.

Έκθεση-κόσμημα

Κι έτσι τα νέα για το κυκλαδίτικο δίδυμο Μύκονος-Δήλος δεν σταματούν εδώ. Στα τέλη Ιουλίου θα δοθεί το σύνθημα για την ανακαίνιση του Αρχαιολογικού Μουσείου της Μυκόνου με μια περιοδική έκθεση με θέμα το «Κόσμημα από την εποχή του λίθου έως σήμερα».

Σε ένα από τα κορυφαία επιτεύγματα της αρχαίας ελληνικής αρχιτεκτονικής, εκεί ακριβώς όπου συντελέσθηκε η έκρηξη των δημοκρατικών θεσμών και άνθησε η πολιτιστική δημιουργία, στο Αρχαίο Θέατρο της Δήλου ανεβαίνει η παράσταση «Εκάβη μια πρόσφυγας» βασισμένη στους μονολόγους της τραγικής βασίλισσας από τα έργα «Εκάβη» και «Τρωάδες» του Ευριπίδη. «Το σκεπτικό για αυτή την παράσταση είναι η σύνθεση των αποσπασμάτων σε μια ενιαία παράσταση και όχι το ανέβασμα μιας τραγωδίας. Γιατί μια τέτοια επιλογή θεωρήθηκε από μας επιβεβλημένη λόγω της ιδιαιτερότητας του χώρου. Το Αρχαίο Θέατρο της Δήλου στη σημερινή του μορφή δεν αντέχει να σηκώσει το βάρος ενός ολόκληρου θιάσου», περιγράφει ο σκηνοθέτης της παράστασης και καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου Νίκος Καραγεώργος.

Μοιάζει Σύρια

Η Εκάβη είναι μια ηρωίδα που συμβολίζει την κραυγή για τις φρικαλεότητες του πολέμου. Τον πρωταγωνιστικό ρόλο κρατάει η σπουδαία Ελληνίδα τραγωδός Δέσποινα Μπεμπεδέλη. Η πρώην βασίλισσα μοιάζει σαν μια γυναίκα από τη Συρία. Και όπως περιγράφει ο κ. Καραγεώργος: «Η Δήλος, έχοντας διατελέσει κέντρο πολιτισμού και πέρασμα λαών, δεν θα μπορούσε να μη φωτίσει το προσφυγικό ζήτημα. Ένας από τους πιο γνωστούς μονολόγους της Εκάβης ξεκινά «Ποτέ δεν μπήκα σε καράβι». Ο στίχος αυτός φέρνει στο νου τη Σύρια, μάνα, γυναίκα που διασχίζει τον τραγικό δίαυλο Τσεσμέ-Χίος, τόσο κοντά στην αρχαία Τροία, πατρίδα της Εκάβης».



eleftherostypos.gr

from The Secret Real Truth http://ift.tt/1TIrljE
via IFTTT

Ήρθε η ώρα να σπάσεις τις καλογυαλισμένες σου αλυσίδες και να πετάξεις ελεύθερα

 32
Όλο παραπονιέσαι και λες: Δεν είναι ζωή αυτή που ζω. Δεν αντέχω άλλο πόνο, δυστυχία… δεν αντέχω άλλη μιζέρια… Θέλω να αλλάξει η ζωή μου…

Τι κάνεις γι' αυτό; Αναρωτιέμαι!

Συνεχίζεις να σκέφτεσαι με τον ίδιο τρόπο, να λειτουργείς με τον ίδιο τρόπο, να σπέρνεις τους ίδιους σπόρους, να ποτίζεις τις ίδιες ιδέες, να βάζεις τις ίδιες ταμπέλες, να κατηγορείς όλους τους άλλους και να περιμένεις ότι κάποιος εκεί έξω με έναν μαγικό τρόπο θα σε λυτρώσει.

Μην περιμένεις από κανέναν άνθρωπο να σε απελευθερώσει. Μόνος σου δημιουργείς τα δεσμά, τις φυλακές σου…

Καθημερινά με την συμπεριφορά σου, με τις σκέψεις σου, φροντίζεις οι αλυσίδες σου να είναι καλογυαλισμένες και τόσο δυνατές ώστε να μην υπάρχει καμιά πιθανότητα να ελευθερωθείς από αυτές.

Εσύ ο ίδιος έχεις γίνει αυτό που είσαι!

Πως μπορεί κάποιος άλλος να έρθει να σε βγάλει έξω από αυτά και να σε γεμίσει ελευθερία; Και γιατί κάποιος άλλος να ασχοληθεί μαζί σου και να αναλάβει την λύτρωση σου αν εσύ ο ίδιος δεν αναλάβεις συνειδητά την ευθύνη σου και δεν αποφασίσεις ότι δεν χρειάζεσαι άλλο τα δεσμά σου…

Αν εσύ ο ίδιος δεν πιστέψεις ότι δεν χρειάζεσαι να ζεις μια ¨μικρή¨ ζωή αλλά αυτό που χρειάζεσαι είναι να ξεδιπλώσεις τα φτερά σου και να πετάξεις ελεύθερα…

Μόνο οι στιγμές που δεν έζησες…
Μόνο οι στιγμές που δεν έζησες γίνονται βάρος στην ψυχή σου.

Το παρελθόν που δεν έζησες, οι έρωτες που δεν γεύτηκες, οι αγάπες που δεν άγγιξες,
όλα αυτά που θα μπορούσαν να έχουν ανθίσει αλλά εσύ τα κλείδωσες στα ¨δεν πρέπει¨ του μυαλού σου, όλα τα τραγούδια που θα μπορούσες να έχεις τραγουδήσει, όλοι οι χοροί που δεν χόρεψες κρατώντας κολλημένα τα βήματα σου στο ¨τι θα πει ο κόσμος¨ , όλα τα παιχνίδια που δεν έπαιξες γιατί έκανες την σοβαρότητα ¨θρησκεία¨ , όλα αυτά που λαχτάρησες αλλά δεν τόλμησες…

Όλα αυτά που δεν έζησες γίνονται βάρος στην ψυχή σου…

Και όσο περνούν τα χρόνια αυτό το βάρος γίνεται ένα τεράστιο φορτίο που κουβαλάς συνέχεια στο μυαλό και στο σώμα σου…

Ζήσε λοιπόν…

Ζήσε διπλά, ζήσε για το τώρα και για κάθε στιγμή που άφησες να φύγει…
Ζήσε σαν να μην υπάρχει η επόμενη στιγμή, το επόμενο λεπτό, η επόμενη μέρα…
Ζήσε…

Δάνεισε στη Ζωή τις Στιγμές σου και κείνη θα σου πάρει όλο το βάρος που κουβαλάς…

Ζήσε και μην ξεχνάς: Αμαρτία είναι ότι σκοτεινιάζει την Ψυχή…


Δέσποινα παλαμάρη – pulseoflove.blogspot.gr

awakengr.com 

from The Secret Real Truth http://ift.tt/1VtAr8z
via IFTTT

Το νέο κατηχητικό

 http://ift.tt/22weFC4
Γράφει ο Απόστολος Διαμαντής

Η εισήγηση της Επιτροπής για την παιδεία- την οποία συνέστησε ο κ. Φίλης με επικεφαλής τον ιστορικό Αντώνη Λιάκο- αφού έκοψε τη διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών από το πρωτότυπο στο Γυμνάσιο, αφού έκοψε εκκλησιασμούς, παρελάσεις, προσευχές και τα σχετικά, δεν αισθάνθηκε φαίνεται ικανοποιημένη με το αποτέλεσμα. Διότι, θα σκέφτηκαν, εντάξει όλα αυτά, αλλά με τους γονείς τί γίνεται;

Μπορεί, σου λέει η επιτροπή, εμείς εδώ να τα έχουμε όλα τακτοποιήσει και έτσι ο νεαρός μαθητής δεν θα έρχεται σε επαφή με την κλασική ελληνική και την βυζαντινή παιδεία, πλην όμως οι γονείς μπορεί στο σπίτι να διαφθείρουν τον νεαρό. Και να του λένε πως είσαι ο βασιλιάς μου ή είσαι η πριγκιποπούλα μου, εάν είναι κορίτσι. Δεν αποκλείεται κιόλας μερικοί εγγράμματοι ελληνόφωνοι ― διότι σύμφωνα με τους ιστορικούς αυτούς δεν υπάρχουν έλληνες πλέον, μόνον ελληνόφωνοι ― να μαθαίνουν κρυφά τα παιδιά τους αρχαία ελληνικά και να τους διδάσκουν ακόμη και βυζαντινή ιστορία. Τότε τι κάνουμε; Τζάμπα ο κόπος.

Και έτσι αποφάσισαν να κάνουν κατηχητικό στους γονείς. Οι οποίοι θα πηγαίνουν στο σχολείο, θα ακούνε την κατήχηση του δασκάλου, πως το παιδί τους δεν είναι μοναδικό και υπέροχο, πως δεν είναι άτομο ξεχωριστό, αλλά μέλος μιας ομάδας. Και αφού τελειώσει η κατήχηση, θα τους βάζουνε να υπογράφουν πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων, συγγνώμην, συμβόλαιο τιμής, πως δεν θα χρησιμοποιούν κακές λέξεις στο σπίτι.
Εάν νομίζετε ότι όλα αυτά τα σκέφτηκα από μόνος μου, δεν έχετε παρά να διαβάσετε τις προτάσεις της επιτροπής και θα βεβαιωθείτε.

Οι άνθρωποι, αφού τακτοποίησαν τους σμυρνιούς, να μην διαμαρτύρονται για το 22, διότι δεν έγινε κάτι εναντίον ελλήνων, αλλά εναντίον προσφύγων γενικώς, που τους είχανε μαζέψει σε συνωστισμένα hot spots, αφού τακτοποίησαν και τους πόντιους πως δεν σκοτώθηκαν δα και τόσοι πολλοί, τώρα αποφάσισαν να τακτοποιήσουν και τα παιδιά, αλλά και τους γονείς τους. Να μην αναφέρονται επ' ουδενί σε βασιλιάδες και πρίγκιπες.

Θέλω να επισημάνω τα εξής. Πρώτον, πως αποφάσεις τέτοιου τύπου, επιβολής συνειδήσεων, πήραν δύο καθεστώτα, το ναζιστικό και το σταλινικό, με αποτέλεσμα οι μεν ναζί να εξαφανιστούν, στη δε Ρωσία να γίνουν χριστιανοί ορθόδοξοι ακόμη και οι άθεοι, από αντίδραση. Δεύτερον, κατήχηση γονέων έκανε μόνον το μεταξικό και το απριλιανό καθεστώς της χούντας, ούτως ώστε να αποκτήσει ο λαός ηθική διαπαιδαγώγηση.

Σε ελεύθερα καθεστώτα, όπου το κάθε άτομο είναι απολύτως ελεύθερο να χρησιμοποιεί όποιες έννοιες και λέξεις επιθυμεί, όπου η ιδιωτική σφαίρα είναι απαραβίαστη, κάθε προσπάθεια ελέγχου είναι απορριπτέα.

Η μόνη σταθερά που υπάρχει είναι η συνταγματική, δηλαδή η απόφαση που έχει πάρει το έθνος εν σώματι για την παιδεία του, η οποία λέει ρητά πως το σχολείο οφείλει να καλλιεργεί την εθνική και θρησκευτική συνείδηση των νέων. Αυτό λέει το Σύνταγμά μας. Άρα τόσο η επιτροπή, όσο και ο υπουργός παίρνουν αντισυνταγματικές αποφάσεις.

Οι άνθρωποι της επιτροπής νομίζουν πως η εθνική και θρησκευτική συνείδηση των ατόμων μπορεί να αλλάξει με κανονιστικές αποφάσεις, με κρατική παρέμβαση δηλαδή. Λάθος. Πρόκειται για παραδόσεις που εδράζονται πάνω σε μια συμφωνία των μελών μιας εθνικής κοινότητας, για το πως θα αντιλαμβάνονται το παρελθόν τους και την σχέση τους με τα πράγματα.

Αυτή η συμφωνία διαπιστώνεται από την πολιτική τάξη και αποτυπώνεται στον συνταγματικό χάρτη. Δεν πάει ανάποδα δηλαδή. Ανάποδα, από το κράτος προς το άτομο, πάνε μόνον τα ολοκληρωτικά καθεστώτα. Εάν ήταν δυνατόν οι συνειδήσεις να αλλάζουν επειδή το αποφάσιε μια κρατική επιτροπή, τότε θα είχαμε κάθε τρεις και λίγο νέους λαούς, που θα έβγαιναν από τα κρατικά εργαστήρια συνειδήσεων.

Επομένως ματαιοπονούν. Πώς είναι δυνατόν να πιστεύουν πως μπορεί μια μητέρα να μην αποκαλεί το κοριτσάκι της πριγκίπισσα; Και πώς να το αποκαλεί δηλαδή; Έλα εδώ μικρό μου κοριτσάκι του κόσμου, που είσαι μέλος μιας ευρύτερης ομάδας; Είναι πολύ μακροσκελές.

Επιπλέον, δεν αρκεί αυτό. Με τα παραμύθια που τυχόν έχουν στο σπίτι οι γονείς τι θα κάνουν; Θα τα αφήσουν ελεύθερα; Στη Σταχτοπούτα μιλάνε ευθέως για πρίγκιπες, όπως και στο Βασιλιά των Λιονταριών για βασιλιάδες και στο Πρίγκιπας και Φτωχός το ίδιο. Χώρια τον Βασιλιά της Ροκ ή τον Nat King Cole.

Επομένως έχουμε πρόβλημα που πρέπει η επιτροπή να το λύσει. Να κάψει τα βιβλία και τους δίσκους ίσως;

Εφόσον με το μνημόνιο κάναμε το χατήρι των νεοφιλελεύθερων γερμανών και τα υπογράψαμε όλα, τώρα θα περάσουμε σε αποφάσεις με αριστερό πρόσημο. Στα νέα κατηχητικά σχολεία της επιτροπής για την παιδεία.

Καταργούμε λοιπόν αρχαία ελληνικά, καταργούμε πατερικά κείμενα, καταργούμε Όμηρο, Πλάτωνα, Ψελλό και Φώτιο και παραμύθια με βασιλιάδες και επιτρέπουμε στα παιδιά να διαβάζουν μόνον τα βιβλία που θα γράψει η ίδια η επιτροπή.

from The Secret Real Truth http://ift.tt/22weN4u
via IFTTT

Σπάνιες ελληνικές φωτογραφίες που σίγουρα δεν έχετε ξαναδεί




10 Μαΐου 1918, Ράχοβα (Πυξός) Φλώρινας




1890, άποψη Ζαππείου.


1896, Ολυμπιακοί Αγώνες Αθήνας, προσέλευση θεατών


1910. Επίσκεψη του βασιλιά της Σερβίας Πέτρου Α΄ Καραγεώργεβιτς και του Πρωθυπουργού Νικόλα Πάσιτς στο Άγιο Όρος. Υποδοχή από τουρκικό άγημα και φιλαρμονική


1913, το Τζαμι στην Πρέβεζα.


1916, Θεσσαλονίκη.Ελληνικά στρατεύματα.


1916, Κρήτες στη Θεσσαλονίκη.


1916, Νεγκοτσάνη (Νίκη), Φλώρινα.


1916. Gumendzé (Γουμένισσα) Κιλκίς.


1916. Tosilovo (Στάθης) Κιλκίς.


1916. Καφενείο στη Θεσσαλονίκη.


1917, Λαψίστα (Νεάπολη) Κοζάνης


1917. Gumendzé (Γουμένισσα) Κιλκίς


1922, Άποψη Αθηνών, πληθυσμός 200.000 κάτοικοι


1937, Πειραιάς, πολεμικά πλοία στο λιμάνι.


1941-44, γερμανοί στρατιώτες στην Ακρόπολη


Ωραιόκαστρο, Ιούνιος 1917, χορευτές.


Felix J. Koch, 1905, Θεσσαλονίκη, Λευκός Πύργος,


Felix J. Koch, 1905, νερουλάς στη Θεσσαλονίκη.


Felix J. Koch, 1905, υπαίθρια αγορά Θεσσαλονίκης


Frederick Moore, 1 Σεπτεμβρίου 1916, Δράμα, παραδοσιακές φορεσιές.


Giuseppe Gerola, Αρχές 20ου αιώνα, προσωπική στιγμή με φόντο τον Παρθενώνα.


Hubert Pernot, 1898-1900, Πλατεία Ομονοίας.


Mary Paraskeva, τέλη 19ου αιώνα, προσωπική στιγμή στο Ερέχθειο


Maynard Owen Williams, 1930, Πάτρα


Photographische Gesellschaft. A.G. 1905. Αθήνα, οδός Κολωκοτρώνη.


Photographische Gesellschaft. A.G., 1905, Αθήνα, Ευριπίδου και Πραξιτέλους.


T. Leslie Shear, 1937, Αθήνα, οδός Αρείου Πάγου


T.H.McAllister, 1892, άποψη Αθήνας με φόντο τον Λυκαβηττό


Tim Hawkins, Αθήνα, 1906. Τελετή Έναρξης της Μεσολυμπιάδος


Underwood & Underwood, 1941-1944, Αθήνα, γερμανός στρατιώτης στην οδό Φραγκλίνου Ρούσβελτ
 


ΑΘΗΝΑ 1930 ΟΔΟΣ Γ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ


Αθήνα, Μάιος 1918


Ακαδημία Αθηνών, δεκαετία 1890.


Αφοί Ρωμαΐδη, δεκαετία 1870, Στήλες Ολυμπίου Διός


Αφοί Ρωμαΐδη, δεκαετία 1870, άποψη Ακρόπολης



from The Secret Real Truth http://ift.tt/1O2OksE
via IFTTT

Μεγάλη προσοχή: Αν έχετε αυτά τα αντικείμενα στο σπίτι πετάξτε τα αμέσως

http://ift.tt/1TVPkzi

Όταν μιλάμε για τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσει κανείς για να είναι πιο υγιής, συχνά κάνουμε αναφορά στην…

αγορά νέων πραγμάτων: ρούχα προπόνησης, όργανα γυμναστικής, υλικά για υγιεινές συνταγές και άλλα πολλά.

Αλλά η προσπάθεια για να είστε πιο υγιείς δεν αφορά μόνο την προμήθεια των σωστών πραγμάτων, αλλά και τον αποχωρισμό από κάποια άλλα που σας βλάπτουν καθημερινά.

Δείτε τι πρέπει να αποχωριστείτε το συντομότερο δυνατόν, και δεν αναφερόμαστε μόνο στα fast foods!…

Παλιά πλαστικά δοχεία/τάπερ φαγητού

Πετάξτε όποιο παλιό πλαστικό δοχείο φαγητού είναι από διάφανο, σκληρό υλικό και έχει την ένδειξη "7" ή "pc" ως μικρή σφραγίδα στην βάση του. Αυτά τα δοχεία μπορεί να περιέχουν την ουσία BPA. Αν και οι κατασκευαστές έχουν σταμτήσει την χρήση BPA στα νεότερα δοχεία από πολυανθρακικό, τα παλιά είναι πιθανό να έχουν ακόμα αυτή την επικίνδυνη ουσία. Τα πολλά πλυσίματα στις υψηλές θερμοκρασίες του πλυντηρίου πιάτων, αλλά και η χρήση τους στον φούρνο μικροκυμάτων, διευκολύνει την διαρροή της BPA στο περιεχόμενο του δοχείου. Εφόσον υπάρχει η δυνατότητα, είναι προτιμότερο και πιο υγιές να επιλέγετε δοχεία από γυαλί.

Αποσμητικά χώρου

Αν και ορισμένες εταιρείες έχουν ανακοινώσει πρόσφατα ότι καταργούν την χρήση φθαλικών ενώσεων σε αυτά τα προϊόντα, οι οποίες χρησιμοποιούνται για να βοηθήσουν στο άρωμα να παραμείνει περισσότερη ώρα στον χώρο, πολλά αποσμητικά χώρου (στερεά, σπρέι, και plug-ins) εξακολουθούν να περιέχουν αυτό το είδος των χημικών, τα οποία σε μεγάλες δόσεις μπορεί να έχουν επιβλαβείς επιδράσεις στην αναπαραγωγή ή την ανάπτυξη.

Φθαρμένα αθλητικά παπούτσια

Τα περισσότερα παπούτσια θα πρέπει να αντικαθίσταται κάθε 480-640 χιλιόμετρα, λέει ο δρ Jason Karp, φυσιολόγος άσκησης και συγγραφέας του βιβλίου Running for Women. Για κάποιον που τρέχει τακτικά κάθε εβδομάδα, αυτό που είναι περίπου κάθε τρεις μήνες. Όταν τα παπούτσια φθαρούν, χάνουν την ικανότητά τους να απορροφούν τους κραδασμούς σε κάθε βήμα, με αποτέλεσμα μεγαλύτερη πίεση να μεταδίδεται στους μυς, τα οστά και τους τένοντες, αυξάνοντας κίνδυνο για τραυματισμούς. Αν δεν τρέχετε τακτικά, τότε πρέπει να αλλάζετε τα αθλητικά σας παπούτσια περίπου κάθε έξι μήνες.

Φθαρμένη οδοντόβουρτσα

Αν βουρτσίζετε τα δόντια σας πρωί και βράδυ, όπως πρέπει να κάνετε, τότε οι τρίχες στην οδοντόβουρτσά σας είναι πιθανόν να έχουν αρχίσει να ξεφτίζουν και να έχουν φθαρεί γρηγορότερα από ό,τι νομίζετε. Οι τρίχες συνήθως αρχίζουν να φθείρονται μετά από περίπου δύο μήνες χρήσης, γι 'αυτό πρέπει να έχουν αντικατασταθεί το αργότερο μετά από τρεις μήνες. Οι φθαρμένες οδοντόβουρτσες είναι λιγότερο αποτελεσματικές στον καθαρισμό των δοντιών και στην ικανότητά τους να απομακρύνουν την πλάκα.

Παλιά μάσκαρα

Το υγρό makeup, συμπεριλαμβανομένης της μάσκαρας, μπορεί να γίνει εστία πολλών μικροβίων. Γι 'αυτό πρέπει και να το αλλάζετε κάθε δύο έως τρεις μήνες μετά το άνοιγμα. Κάθε φορά που χρησιμοποιείτε την μάσκαρα, μπορεί να μεταφέρετε μικρόβια επάνω στις βλεφαρίδες σας. Ταυτόχρονα μολύνετε και την ίδια την βούρτσα περισσότερο με νεκρά κύτταρα που υπάρχουν στο δέρμα ή τις βλεφαρίδες σας και τα βάζετε πίσω στο μπουκαλάκι, δηλαδή σε ένα υγρό περιβάλλον σε θερμοκρασία δωματίου, συνθήκες που ευνοούν την ανάπτυξη περισσότερων βακτηρίων. Μια από τις κύριες λειτουργίες των βλεφαρίδων είναι να κρατούν βρομιές και μικρόβια μακριά από τα μάτια σας, έτσι είναι σημαντικό να διατηρείτε το μακιγιάζ σας όσο πιο καθαρό γίνεται.


ΠΗΓΗ

from The Secret Real Truth http://ift.tt/1UbAYXG
via IFTTT

«Μνήμες από την Κωνσταντινούπολη»το τελευταίο κείμενο το αειμνήστου Νεοκλή Σαρρή

http://ift.tt/1PgU8Pz
Το τελευταίο κείμενο του αξέχαστου πανεπιστημιακού Ν. Σαρρή (που γράφτηκε στη «δημοκρατία») για τη μαγική Πόλη των πόλεων


Η μαγική και οδυνηρή περιγραφή της Πόλης των πόλεων, που ακολουθεί, είναι δημιούργημα ενός εκλεκτού τέκνου της Βασιλεύουσας: του αξέχαστου πανεπιστημιακού και φλογερού Ελληνα Νεοκλή Σαρρή (1940-2011). Το τελευταίο κείμενό του που δημοσιεύτηκε στον Τύπο είναι αυτό. Γράφτηκε για την ειδική έκδοση της «δημοκρατίας», που ήταν αφιερωμένη στην Κωνσταντινούπολη και κυκλοφόρησε στις 29 Μαΐου 2011. Τα αποσπάσματα από την εκ βαθέων εξομολόγηση και την αναπόληση του Νεοκλή Σαρρή από τη ζωή του στην Πόλη αφιερώνονται με πολλή αγάπη και μέγα σεβασμό στη μνήμη του μοναδικού φίλου και όλων των Ελληνοπαίδων που έζησαν εκεί όπου χτυπάει ακόμα η καρδιά του έθνους μας κι εκεί που φυλάσσονται ευλαβικά τα όνειρα της φυλής μας.

«Αρχές του Μάη του 1980. Μια πρόσκληση στην Ελληνική Φιλοσοφική Εταιρεία από το αντίστοιχο σωματείο της Τουρκίας με έφερε στην Κωνσταντινούπολη. […] Από το μπαλκόνι που βρισκόμασταν, πιο σιμά, και στην ευρωπαϊκή ακτή του Βοσπόρου έβλεπες τα ανάκτορα του Ντολμάμπαχτσέ, και αριστερότερά τους τα ερείπια των ανακτόρων του Τσιραγάν (που τώρα είναι ένα περίλαμπρο ξενοδοχείο πολυτελείας) και λίγο πιο ψηλότερα, τα ανάκτορα του Γιλντίζ. Ακόμα το πέρα εκτεινόταν από το Φουντουκλή και το Καμπάτας, το Διπλοκιόνιο (Μπεσίκτας), το Μεσοχώρι (Ορτάκιοϊ) και το Μέγα Ρεύμα ή Αρναούτ-κιοϊ (στο οποίο κάποτε «επιχωρίααν», δηλαδή είχαν τα εξοχικά μέγαρά τους οι Φαναριώτες ηγεμόνες), και κατά σειρά η Στένη, το Νιχώρι, το Μπεμπέκι (όπου και η περιλάλητη Ροβέρτιος Σχολή, το σημερινό Πανεπιστήμιο του Βοσπόρου), τα Θεραπειά, το Μπουγιούκντερε (ή Βαρυρρύακα των καθαρευουσιάνων) με τις εξοχικές κατοικίες των ξένων πρεσβευτών, το Βαφεοχώρι (Μπογιατζή-κιοϊ), για να προχωρήσει το μάτι κατά το Σαρίγερ και τα «καβάκια», δηλαδή την είσοδο το Βόσπορο από τον Εύξεινο πόντο.

Ενα μεγάλο τμήμα όλου αυτού του πανοράματος το έβλεπα να εκτείνεται μπροστά μου, ενώ ένα άλλο τμήμα το θεωρούσα με τα μάτια της ψυχής μου. Αναδυόταν από τον μύχιο εαυτό μου, ενστάλαγμα συνείδησης και μνήμης περίτεχνο και μεγαλειώδες τέχνημα. Μέρα ηλιόλουστη, το βοσπορινό αεράκι μετέφερε θεσπέσιες και τόσο γνώριμες σε μένα οσμές, ενώ έφθαναν στ' αυτά μου σπαράγματα από ήχους από την πολύβουη κοσμόπολη ανάμιχτους με ανατολίτικες μουσικές και το νωθρό εζάνι του μουεζίνη από κάποιο μιναρέ στο κάλεσμά του προς τους πιστούς για τη μεσημεριανή προσευχή.
Τα μάτια μου πλημμύρισαν… Ασυγκράτητος ο λυγμός μου, όσος ο πόνος μου βαθύς και ασίγαστος. Σε παραμυθία πρόστρεξαν οι καλές μου συνάδελφοι, η Κική Παπούλια με τη Μυρτώ Δραγώνα (καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης, και τρεις μας πλέον ομότιμοι). Αλλά ο πόνος ήταν αξεπέραστος. Είναι απαίσια και η σκέψη ακόμη να είσαι τουρίστας στο δικό σου τόπο τον οποίο αποχωρίστηκες δίχως τη θέλησή σου. […]

Καλοπροαίρετοι με συγκατάβαση και σεβασμό για τον πάσχοντα ψυχισμό του πλησίον, αλλά κυρίως κακοπροαίρετοι -και αυτοί είναι που πληθαίνουν στην 'εκσυγχρονιστική' τους φθονερή λύσσα- θα πουν με το φθόνο και τη χαιρεκακία που τους χαρακτηρίζει ότι το τραύμα σημαίνεται από το ιστορικό γεγονός της Αλωσης της Πόλης. Και καθετί που έχει σχέση με την ιστορική μνήμη του γένους μας είναι μαύρη αντίδραση και στείρος «εθνικισμός». Στο σκοτισμένο τους μυαλό το μικρόνοο, και στη στενόκαρδη μικροψυχία τους και την πολυπολιτισμική μωρία τους, τυφλωμένοι από το πάθος και τη βλακεία τους (να μη πω τίποτε άλλο), τι μπορεί να σημαίνει η Κωνσταντινούπολη για κάθε Ρωμηό, συνειδητό και ασυνείδητο Ελληνα. Είναι τόσο αγράμματοι ιστορικά και συναισθηματικά βαθειά νυχτωμένοι που ούτε μπορούν να τη συλλαβίσουν…

Στην πραγματικότητα είναι μια προσπάθεια για εθνική λοβοτομή, για πολιτικό και πολιτιστικό αυτοχειριασμό ταυτόχρονα. Λησμονείται σήμερα σκόπιμα ότι η Μητρόπολη του γένους μας ήταν από τα βάθη της Ιστορίας η Κωνσταντινούπολη. Και όπως παρατηρεί η Ελένη Αρβελέρ, οι Ελληνες είμαστε το μόνο βαλκάνιο έθνος που έγινε ανεξάρτητο κράτος δίχως την πρωτεύουσά του. […]

Αλλά πάλι η Αλωση δεν πρέπει να εκλαμβάνεται σε αριθμό ενικό, αλλά πληθυντικά. Η Αλωση της Πόλης είναι ένα γεγονός επαναλαμβανόμενο στον ιστορικό χρόνο. Δεν έχουμε μια Αλωση, αλλά πολλές Αλώσεις από τις οποίες εκείνη του 1204 και του 1453 είναι οι πιο γνωστές. Υπάρχουν και εκείνες του Απρίλη του 1821, του Φθινόπωρου του 1922, του 1943 με εκείνο τον τρομαχτικό «Φόρο Περιουσίας» (το Βαρλίκι), το 1955 με το ανθελληνικό πογκρόμ, το καλοκαίρι του 1964 με τις ομαδικές απελάσεις, το 1974… Η δική μου γενιά έζησε τουλάχιστον τρεις από αυτές… […]



Παναγιώτης Λιάκος

from The Secret Real Truth http://ift.tt/1PgU7uX
via IFTTT

Κρητικοί ξενοδόχοι έκαναν τη διαφορά και οι τουρίστες κάνουν ουρά: Αναπαλαίωσαν σπιτάκια 300 ετών και δεν έβαλαν ρεύμα [εικόνες]

http://ift.tt/1PgUp5d

Ξενοδόχοι στην Κρήτη υλοποίησαν μια πραγματικά πρωτότυπη ιδέα και προσφέρουν μια εναλλακτική πρόταση διακοπών. Για πλήρη χαλάρωση και διαφυγή από την καθημερινότητα.
Πιστεύοντας ότι η ομορφιά βρίσκεται στην απλότητα και όχι στην υπερβολή και με απόλυτο σεβασμό στο περιβάλλον, οι ιδιοκτήτες ενός συγκροτήματος ενοικιαζόμενων κατοικιών στη νοτιοανατολική Κρήτη αναστήλωσαν έναν οικισμό, μετατρέποντάς τον στον απόλυτα οικολογικό προορισμό της συγκεκριμένης περιοχής.

Λασίθι: Αυτά τα σπιτάκια ήταν στάνες

Ο Ασπρος Ποταμός ήταν αρχικά ένας μεγάλος οικισμός μέσα στο Φαράγγι των Πεύκων, στο Λασίθι, τον οποίο πριν από εκατοντάδες χρόνια οι κάτοικοί του αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν. Τα σπιτάκια χρησιμοποιήθηκαν αργότερα σαν μετόχι όπου οι προηγούμενοι κάτοικοι κατέβαζαν τα ζώα τους για να προστατευτούν από το κρύο τον χειμώνα.

Οι ιδιοκτήτες του συγκροτήματος αναστήλωσαν τον εγκαταλελειμμένο οικισμό, που αποτελούνταν από σπίτια χτισμένα με πέτρες και χώμα, διατηρώντας αναλλοίωτο  τον αρχικό του χαρακτήρα.

Πετρόχτιστα κρεβάτια, βράχοι που ξεπροβάλλουν από παντού μέσα στα σπιτάκια, οροφές με δοκάρια, καλάμια και χώμα για μόνωση, συνθέτουν το σκηνικό που μοιάζει πραγματικά βγαλμένο από άλλη εποχή. Τα σπιτάκια είναι ουσιαστικά χτισμένα το ένα πάνω στο άλλο, ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι σε πολλές περιπτώσεις η οροφή του ενός είναι και... βεράντα του άλλου. Ενα λιθόστρωτο μονοπάτι γεμάτο κληματαριές, ελιές και λουλούδια ενώνει μεταξύ τους τα 10 σπιτάκια, δίνοντας την αίσθηση στους επισκέπτες ότι μένουν σε ένα παραδοσιακό χωριό της νοτιοανατολικής Κρήτης.
Και το εσωτερικό, όμως, των σπιτιών, έχει δημιουργεί με σεβασμό στην παράδοση: Η διακόσμησή τους στηρίζεται σε σοφράδες, παλιές κασέλες, πινακωτές, παλιά υφαντά και μπακίρια.


Λάμπες παραφίνης και κεριά

Αξίζει να σημειωθεί ότι, εκτός από τον χώρο υποδοχής, ηλεκτρικό δεν υπάρχει σε κανένα από τα σπιτάκια. Ο κύριος φωτισμός των σπιτιών γίνεται με λάμπες παραφίνης και κεριά, ενώ δεν υπάρχουν πρίζες. Οι χοντροί πετρόχτιστοι τοίχοι λύνουν το θέμα της θέρμανσης και της δροσιάς τον χειμώνα και το καλοκαίρι αντίστοιχα, αφού και στις δύο εποχές λόγω του πάχους τους η θερμοκρασία διατηρείται σε ιδανικά επίπεδα.
 

Εχει ηλεκτρικό με φωτοβολταϊκά

Οσον αφορά το ενεργειακό η γενικότερη λειτουργία του ξενώνα στηρίζεται αποκλειστικά σε εναλλακτικές μορφές ενέργειας. Το φωτοβολταϊκό σύστημα που είναι εγκαταστημένο εκεί, μάλιστα, έχει κερδίσει το πρώτο ευρωπαϊκό βραβείο για την Ελλάδα και χάρη σε αυτό το σύστημα λειτουργούν τα φώτα του κήπου, τα φώτα για διάβασμα πάνω από τα διπλά κρεβάτια, το φως στα μπάνια, και τα ψυγεία στις κουζίνες των σπιτιών.  Στο χώρο υποδοχής μπορούν οι επισκέπτες να φορτίζουν οποιαδήποτε ηλεκτρική συσκευή, ενώ εκεί υπάρχει και μια βιβλιοθήκη αλλά και ίντερνετ.

Ο οικισμός βρίσκεται φωλιασμένος σε ένα καταπράσινο φαράγγι και απέχει μόλις ένα χιλιόμετρο από τον Μακρύ Γιαλό.


Φωτογραφίες: asprospotamos.gr μέσω iefimerida.gr


from The Secret Real Truth http://ift.tt/1TV7Ma2
via IFTTT