Ο Χόρχε Μπουκάι στο «Μαγαζάκι της αλήθειας» από το βιβλίο του «Ιστορίες να σκεφτείς», παραθέτει μια μικρή ιστορία για το πόση αλήθεια μπορούμε τελικά να αντέξουμε. Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μπαίνοντας σε ένα μαγαζί όπου πουλούσαν αλήθεια, ζητώντας να μάθει το κόστος για να «αγοράσει» την απόλυτη αλήθεια, φεύγει τελικά, απογοητευμένος μη μπορώντας να δεχτεί, να αντέξει και να διαχειριστεί το επίπονο τίμημα της αλήθειας.
Ποιο ήταν αυτό; Να χάσει την ησυχία του για πάντα. Εκείνη τη στιγμή αναρωτήθηκε κατά ποσό είναι έτοιμος να την αντιμετωπίσει. Τελικά αποφάσισε να φύγει, αναλογιζόμενος πως δεν είναι κατάλληλα προετοιμασμένος για την αλήθεια, προτιμώντας να ζει με δικαιολογίες, μύθους και εξιδανικεύσεις.
Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, πως το αντίτιμο της αλήθειας δεν είναι κάτι απλό και εύκολο. Πόση αλήθεια μπορούμε να αντέξουμε; Αντέχουμε την αλήθεια των άλλων, τι γίνεται όμως με τη δική μας αλήθεια, εκείνη που αφορά εμάς;
Από την παιδική μας ηλικία έως και την ενήλικη ζωή μας εκφραζόμαστε μέσω της αλήθειας και του ψέματος. Το ψέμα σε αρκετές περιπτώσεις ίσως να βολεύει, να εξυπηρετεί και να μας βγάζει από τη δύσκολη θέση. Ίσως έτσι νομίζουμε. Στην πραγματικότητα το ψέμα ενώ μοιάζει να μας διευκολύνει, είναι περισσότερο δύσκολο να το διαχειριστούμε και συνήθως μας βάζει σε μεγάλα προβλήματα την στιγμή που τελικά θα διαψευσθούμε. Η άρνηση και η παραποίηση της αλήθειας, ουσιαστικά είναι άρνηση των ίδιων μας των συναισθημάτων.
Η αλήθεια αρχικά μοιάζει σκληρή, όμως πάντα είναι λυτρωτική και απελευθερωτική. Χρειάζεται «αρκετή» ψυχική δύναμη και κουράγιο, ώστε να μπορούμε να είμαστε αυθεντικοί και ειλικρινείς. Το να εκφράσουμε τα ειλικρινή μας συναισθήματα και τις σκέψεις, και παράλληλα να δώσουμε χώρο στους σημαντικούς άλλους γύρω μας, δεν είναι πάντα μια εύκολη υπόθεση. Χρειάζεται κατανόηση των άλλων, αλλά κυρίως του ίδιου μας του εαυτού και των όσων αισθανόμαστε.
Για να πούμε τη δική μας αλήθεια αλλά και για να σταθούμε μπροστά στην αλήθεια των άλλων, οφείλουμε να ξέρουμε ποιοι πραγματικά είμαστε. Αλήθεια είναι όταν αυτό που αισθανόμαστε και λέμε προς τα έξω είναι το ίδιο με αυτό που λέμε στο εαυτό μας, μόνοι μας, όταν «σβήνουν τα φώτα». Όταν το «μέσα» και το «έξω» εναρμονίζονται, εκεί αισθανόμαστε την πληρότητα και την ισορροπία.
Κατ'επέκταση αυτό περνάει και στις σχέσεις μας με τους άλλους. Αποδεχόμενοι την αλήθεια μας, αποδεχόμαστε και την αλήθεια του άλλου. Τον αντιμετωπίζουμε σαν ολοκληρωμένη προσωπικότητα, μην έχοντας ανάγκη βολικά ψέματα, που ενδεχομένως να ικανοποιούν κάποιες δικές μας ανασφάλειες. Ο σεβασμός και η αγάπη μπορούν να δημιουργηθούν με μοναδικό θεμέλιο την αλήθεια.
Στη διαδικασία της ψυχοθεραπείας, ο θεραπευόμενος αναζητά τη δική του αλήθεια και πραγματικότητα, πάντα με τη συμβολή του θεραπευτή. Αυτή συνήθως προκύπτει από τον ίδιο τον θεραπευόμενο, ο οποίος ακούγοντας τον εαυτό του αρχίζει να αντιλαμβάνεται καλύτερα τα συναισθήματα και την ιδιοσυγκρασία του.
Η σχέση θεραπευτή – θεραπευόμενου είναι καθοριστική στο να βγάλει στην επιφάνεια την πραγματική αλήθεια. Είναι σημαντικό να μη βιαζόμαστε να κρίνουμε και να απορρίπτουμε την αλήθεια των άλλων. Η αλήθεια συνήθως είναι μία, όμως οφείλουμε να μη ξεχνάμε πως η οπτική γωνία του καθένα μπορεί να είναι διαφορετική. Ζητούμενο είναι να μπορέσουμε δίνοντας ευκαιρία σε εμάς και τους άλλους, να αντικρίσουμε και, όπου χρειάζεται, να αντιμετωπίσουμε τις αλήθειες μας και τις συνέπειές τους.
Η επιλογή είναι δική μας για το αν θα αγοράσουμε από το «μαγαζάκι της αλήθειας». Τις περισσότερες φορές δεν είναι εύκολο, σίγουρα όμως αξίζει τον κόπο!
Αγγελική Τσαγκαράκη – Ψυχολόγος / Photo: Author/Depositphotos
enallaktikidrasi.com
from The Secret Real Truth https://ift.tt/2wjXX0M
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου