Το 535 μ.Χ. ο Βελισάριος , επικεφαλής 7.500 μόλις ανδρών, αποβιβάστηκε στη Σικελία. Παράλληλα μία άλλη βυζαντινή δύναμη-4.000 άνδρες – υπό τον στρατηγό Μούνδο, κινήθηκε από τη Δαλματία προς τα ιταλικά σύνορα. Η μικρή όμως αυτή δύναμη ηττήθηκε από τους Οστρογότθους. Στον Νότο όμως ο Βελισάριος είχε ανακτήσει ολόκληρη τη Σικελία, όπου είχε γίνει δεκτός ως ελευθερωτής, από τους κατοίκους και είχε μάλιστα περάσει με τον στρατό στη νότια Ιταλία.
Οι Οστρογότθοι όμως αντέδρασαν. Πρώτα δολοφόνησαν τον βασιλιά τους Θευδάτο, ο οποίος αποδείχθηκε ανίκανος να αντιμετωπίσει τον Βελισάριο και εξέλεξαν στη θέση του βασιλιά τον Ουιτίγη, έναν γενναίο πολεμιστή και έμπειρο διπλωμάτη.
Στο μεταξύ ο Βελισάριος είχε φτάσει έξω από την Νεάπολη (Νάπολι) την οποία και πολιόρκησε. Οι περισσότεροι κάτοικοι ήταν με το μέρος του. Η γοτθική φρουρά της πόλης προέβαλε αντίσταση επί 20 περίπου μέρες. Τελικά οι Βυζαντινοί εισήλθαν στη πόλη, μέσω των αγωγών του υδραγωγείου και την κατέλαβαν.
Μετά την επιτυχία αυτή ο Βελισάριος κινήθηκε με ταχύτητα κατά της Ρώμης την οποία και κατέλαβε, με τη βοήθεια κατοίκων της. Ακολούθησε η παράδοση στον Βυζαντινό Στρατό όλων σχεδόν των πόλεων της κεντρικής Ιταλίας. Οι κάτοικοι παντού υποδέχονταν τους άνδρες του ως ελευθερωτές από τον βαρβαρικό ζυγό. Ο Ουιτίγης πάντως, από τη Ραβέννα στην οποία είχε καταφύγει, είχε κηρύξει πανστρατιά των Οστρογότθων. Ο Προκόπιος αναφέρει ότι είχαν συγκεντρωθεί 150.000 μάχιμοι Οστρογότθοι. Ο αριθμός αυτός είναι, προφανώς, υπερβολικά εξογκωμένος.
Νεώτεροι μελετητές υποστηρίζουν ότι ο Οστρογοτθικός Στρατός δεν μπορούσε να ξεπερνά τους 30.000 άνδρες. Η αλήθεια μάλλον θα πρέπει να βρίσκετε κάπου στη μέση. Ακόμα όμως και αν ο Ουιτίγης είχε στη διάθεση του 30.000 μόνο άνδρες υπερείχε του Βελισαρίου σε αναλογία 6 προς 1. Ο Βελισάριος είχε ήδη οργανώσει την άμυνα της «Αιώνιας Πόλης» και αποφάσισε να περιμένει τους Γότθους εκεί, καθώς οι δυνάμεις του δεν ήταν επαρκείς για να επιχειρήσει κατά παράταξη μάχη.
Ένα πρωινό ο στρατηγός, συνοδευόμενος από 1.000 Βουκελάριους, εξήλθε των τειχών της Ρώμης για να κατοπτεύσει τον χώρο και τις κινήσεις του εχθρού. Αμέσως επιτέθηκαν εναντίον τους πολυάριθμα γοτθικά αποσπάσματα. Οι Γότθοι μαχητές αναγνώρισαν τον στρατηγό από το περήφανο άτι που ίππευε και προσπάθησαν να το πλήξουν με μαζικές βολές ακοντίων. Δεν κατόρθωσαν όμως να τον βλάψουν και σα να μην έφτανε αυτό οι Βουκελάριοι τους επιτέθηκαν και τους έτρεψαν σε φυγή.
Τότε εισήλθε στη μάχη και μια μονάδα γοτθικού πεζικού, η οποία όμως τράπηκε με τη σειρά της σε φυγή από τους αποφασισμένους Βουκελάριους. Οι εχθροί όμως ήταν πολλοί και ο Βελισάριος με τους άνδρες του κατέφυγαν σε παρακείμενο λόφο, αδυνατώντας να εισέλθουν εντός της πόλης. Χρειάστηκε και νέα επίθεση των ηρωικών Βουκελάριων για να διασπαστεί ο εχθρικός κλοιός και να κατορθωθεί η είσοδος του αποσπάσματος στην πόλη.
Μετά το επεισόδιο αυτό οι Γότθοι άρχισαν τακτική πολιορκία της Ρώμης. Δύο φορές ο Βελισάριος προσπάθησε με τις μικρές δυνάμεις που διέθετε να αντιπαραταχθεί στους Γότθους. Την πρώτη ηττήθηκε. Την δεύτερη νίκησε και κατόρθωσε να αποστείλει αποσπάσματα του στρατού του στα νώτα των εχθρών, αποκόπτοντας τις γραμμές των συγκοινωνιών τους. Μπροστά στις εξελίξεις αυτές ο Ουιτίγης διέλυσε την πολιορκία και οπισθοχώρησε βόρεια, την ώρα που ο Βελισάριος κατέκοπτε την οπισθοφυλακή του.
Η πρωτοβουλία των κινήσεων είχε πλέον περιέλθει στους Βυζαντινούς. Μάταια ο Ουιτίγης προσπάθησε να κυριεύσει την πόλη Αρμίνιο. Η βυζαντινή φρουρά πυρπόλησε τις πολεμικές του μηχανές και τον εξανάγκασε σε νέα υποχώρηση στην πρωτεύουσα του Ραβέννα.
Εκεί πολιορκήθηκε και τελικά παραδόθηκε, ύστερα από την πυρπόληση των αποθηκών τροφίμων της πόλης. Αξιοσημείωτο είναι ότι ο Ουιτίγης είχε προσπαθήσει να δελεάσει τον μεγάλο του αντίπαλο, προσφέροντας του την μισή Ιταλία και το στέμμα της Δυτικής Αυτοκρατορίας. Ο Βελισάριος όμως δεν πρόδωσε τον Ιουστινιανό.
ΠΗΓΗ
from The Secret Real Truth https://ift.tt/2MXoTwV
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου