Εκ της αρχαιότητος η παροιμιώδης φράση «’μπρός στον θάνατο όλοι είναι ίδιοι»

Του Γιώργου Λεκάκη

Μια επιτύμβια στήλη του 2^ουμ.Χ. αιώνος, απεικονίζει έναν σκελετό νεκρού ανδρός (σκήνωμα λιπόσαρκο).

Η ελληνική επιγραφή της αναφέρει:

ΕΙΠΕΙΝ ΤΙΣ ΔΥΝΑΤΑΙ

ΣΚΗΝΟΣ ΛΙΠΟΣΑΡΚΟΝ

ΑΘΡΗΣΑΣ ΕΙΠΕΡ ΥΛΑΣ

Η ΘΕΡΣΕΙΤΗΣ ΗΝ Ω

ΠΑΡΟΔΕΙΤΑ

Ποιος μπορεί να πει, 

ένα πτώμα χωρίς σάρκα

κοιτάζοντας, εάν ή ο Ύλας

ή ο Θερσείτης ήταν

ω, διαβάτη;

Από αυτήν την αρχαία αντίληψη προέκυψε η παροιμιώδης φράση στα χείλη του ελληνικού λαού «'μπρός στον θάνατο όλοι είναι ίδιοι»…

Διότι, ο μεν Ύλας (μάλλον Ευβοεύς, υιός του Θειοδάμαντος και της Κυήκης, ήταν ένας ευειδέστατος νεανίας, ανατραφείς υπό του ιδίου του Ηρακλέους, μετά τον φόνο του πατρός αυτού, που κατά τον πλουν των Αργοναυτών, αποβιβάσθηκε στην Μυσία προς ύδρευση και τον άρπαξαν οι Νύμφες, τις οποίες έθελξε η καλλονή του! Έτσι έμεινε παροιμιώδης η ομορφιά του!

Ο δε Θερσίτης / Θερσείτης, κατ΄ αντιδιαστολή, ήταν ο δυσειδέστατος στον αχαϊκό στρατό της Τροίας, προπετής και μεμψίμοιρος. Έτσι έμεινε παροιμιώδης η ασχήμια του!

Απ' τα αργοναυτικά και τα ομηρικά έπη, ακόμη, έχουμε στον νου μας πρότυπα, και στο στόμα μας φράσεις και εκφράσεις, δηλώνοντας πως είμαστε οι κληρονόμοι και διαχειριστές αυτής της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς - που φαίνεται να μην είναι και τόσο άυλη…



ΠΗΓΗ

from The Secret Real Truth https://ift.tt/2SwO2yy
via IFTTT