Γράφει ο Χρήστος Μαντζιάρης
Για τα παγκόσμια πολεμικά γεγονότα, δεν έχει τόση σημασία τι λένε οι ουδέτεροι ή οι σύμμαχοι, όση σημασία έχει το τι λένε οι αντίπαλοι. Σπουδαιότερος αντίπαλος της Ελλάδος στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν οι γερμανοί. Διάφοροι γερμανοί έγραψαν αρκετά για την Ελλάδα αποκαλύπτοντας πολλά άγνωστα σε μας στοιχεία. Αλλά, όπως θα διαπιστώσει ο αναγνώστης , η μάχη της Ελλάδος δεν επηρέασε μόνο την επίθεση των Γερμανών στην Ρωσία που την καθυστέρησε για 76 ημέρες, αλλά επηρέασε και άλλες χώρες,
όπως την Κύπρο, την Ισπανία, ως και την Αλγερία.Η Ελλάς τότε πέτυχε νίκη ηρωική αλλά πληρωμένη ακριβά με αίμα. Πρώτη είναι η Ελλάς σε ανθρώπινα θύματα με 8% μεταξύ των χωρών που πολέμησαν. Δεύτερη είναι η Ρωσία με 3%. Εκτός από τα θύματα πολέμου, κατά την διάρκεια της κατοχής εκτελέστηκαν από Γερμανούς και Ιταλούς 80.000. Από Βουλγάρους 40.000. Πέθαναν από πείνα 260.000. Απήχθησαν ως όμηροι στην Γερμανία 70.000, στην Ιταλία 30.000 και στην Βουλγαρία 40.000. Μείωση του πληθυσμού λόγω μειώσεων των γεννήσεων, και θάνατοι από κακουχίες 344.000. Το πολύ τραγικό είναι ότι το ποσό αυτό των 344.000 απολεσθέντων Ελλήνων λόγω μειώσεων των γεννήσεων και των κακουχιών επί κατοχής, είναι μικρότερο ΑΝΑ ΕΤΟΣ σήμερα, λόγω εκτρώσεων, αυτοκτονιών, και κακουχιών. Δηλαδή, η μεταπολίτευση επιφέρει στην Ελλάδα χειρότερα αποτελέσματα τον χρόνο στον τομέα αυτό, απ' ότι ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος την περίοδο 1940-1944. Πραγματικά, τραγικό.
Ας δούμε τώρα τι είπαν διάφοροι γερμανοί οι οποίοι έζησαν τα γεγονότα του Β΄ΠΠ από κοντά, ξεκινώντας από τον Αδόλφο Χίτλερ.
Ο Α. Χίτλερ είπε στην γερμανική βουλή στις 4 Μαΐου 1941: Ενώπιον της Ιστορίας, είμαι υποχρεωμένος να πω, ότι μεταξύ όλων των αντιπάλων μας, ο Έλλην Στρατιώτης, ήταν εκείνος που πολέμησε, με την μεγαλύτερη περιφρόνηση για τον θάνατο. Δεν υπέκυψε, παρά μόνο, όταν κάθε αντίσταση είχε καταστεί αδύνατος.
Ο Όττο φον Μπίσμαρκ, ο εγγονός του καγκελαρίου Μπίσμαρκ, ο οποίος ήταν επιτετραμμένος της Γερμανίας στην Ρώμη το 1940 είπε: Εάν δεν ακολουθούσε η Γερμανική εκστρατεία στα Βαλκάνια, η Αλβανία αναμφισβητήτως θα περιερχόταν στα χέρια των Ελλήνων. Πιστεύω ακράδαντα, ότι χάσαμε την εκστρατεία της Ρωσίας, λόγω της καθυστερήσεως της έναρξής της, συνεπεία του αγώνα μας στην Κρήτη.
Ο υπαρχηγός του Γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος και αντιπρόεδρος της γερμανικής Βουλής το έτος 1956, Κάρλ Σμιτ είχε δηλώσει: Η άνανδρη επίθεση του Μουσολίνι κατά της Ελλάδος, την 28η Οκτωβρίου 1940, απέδειξε, δια της θρυλικής αντιστάσεως των Ελλήνων την κουφότητα του φασιστικού καθεστώτος. Απεδείχθη, στα βουνά της Αλβανίας, ότι η υλική δύναμη και η βία, δεν επιβάλλονται, εκεί όπου υπάρχει πράγματι πίστη, στα βαθύτερα ανθρώπινα ιδεώδη. Και οι Έλληνες, λίγοι και κακώς εξοπλισμένοι, εβεβαίωσαν τον έκπληκτο, για τον ηρωισμό τους κόσμο, ότι διατηρούν επάξια, την κληρονομιά που τους άφησαν οι πρόγονοί τους, και υπερασπίζονται, όπως ο Λεωνίδας στις Θερμοπύλες, το πάτριον έδαφος, αδιαφορούντες, αν στο τέλος τους περιμένει ο θάνατος. Και αυτό, διότι γνωρίζουν ότι και αν η συντριπτική δύναμη, τους αναγκάσει τελικά να υποκύψουν, το τίμημα θα είναι ίσως ο θάνατος, αλλά ταυτοχρόνως η τιμή και η δόξα. Λαοί, όπως ο Ελληνικός, τιμούν την Ευρώπη και τον κόσμο. Και αισθάνομαι, ως Γερμανός, όνειδος, διότι χτυπήσαμε από πίσω, αυτό το γενναίο και μικρό έθνος. Είμαι βέβαιος ότι για την πράξη αυτή, κανείς γερμανός που σέβεται την Ιστορία του, αισθάνεται να είναι υπερήφανος.
Ο γερμανός στρατηγός Χάιντς Γκουντέριαν, γράφει στο βιβλίο του "Αναμνήσεις ενός στρατιώτου": Όπως μου είπε ο Χίτλερ η πρώτη συνέπεια της αυθαίρετης επίθεσης του Μουσολίνι κατά της Ελλάδος, υπήρξε η αποσκίρτηση του Φράνκο (της Ισπανίας), από κάθε είδους συνεργασία με τον άξονα (Γερμανίας – Ιταλίας). Η δεύτερη ήταν η ένταση των Ρωσογερμανικών σχέσεων.
Ο ίδιος στρατηγός στην μελέτη του "Η πείρα εκ του πολέμου στην Ρωσία" γράφει: Ο πόλεμος στα Βαλκάνια, προκάλεσε, αναβολή της επίθεσης κατά της Ρωσίας, με τις γνωστές συνέπειες για τους Γερμανούς (την ήττα). Ίσως οι προοπτικές του Χίτλερ, να νικήσει την Ρωσία, να πραγματοποιούνταν, αν οι επιχειρήσεις καθίσταντο δυνατόν ν' αρχίσουν έγκαιρα.
Ο Γερμανός στρατάρχης Κέσερλιγκ, στο βιβλίο του "Ο πόλεμος στον μεσογειακό χώρο", γράφει: Η Γερμανία, είδε τον εαυτό της υποχρεωμένο, πριν την έναρξη της εκστρατείας στην Ρωσία, να στραφεί, στις 6 Απριλίου 1941 προς τα Βαλκάνια, όπου διέλυσε τον Γιουγκοσλαβικό στρατό (17-4-1941) και αποσόβησε μια απειλούμενη καταστροφή των Ιταλικών δυνάμεων στην Αλβανία, δια της κατάληψης της Ελλάδος.
Ο τελευταίος Γερμανός Διοικητής Κρήτης Χανς Γκόργκ Μπέσταγκ, γράφει: Η επίθεση των Ιταλών κατά της Ελλάδος, δημιούργησε στον Ελληνικό λαό, ένα κύμα εξεγέρσεως εναντίον της Ιταλίας, και ένα κύμα ενθουσιασμού, εκ της πεποιθήσεως ότι θα υπεράσπιζε την πατρίδα. Συνέπεια αυτού υπήρξαν, οι αδιάκοπες επιτυχίες του Ελληνικού Στρατού, στον αγώνα εναντίον των Ιταλικών δυνάμεων. Έτσι οι Ιταλοί, υπέστησαν συνεχείς ήττες, οι οποίες παρέχουν σήμερα, κάθε δικαίωμα στον Ελληνικό λαό να είναι υπερήφανος για τα πολεμικά του κατορθώματα.
Ο αρχηγός του Γερμανικού Επιτελείου το 1956, Αντιστράτηγος Σπάιντελ έγραψε: Οι Έλληνες αγωνίσθηκαν κατά τρόπο που προκάλεσε τον ανέκφραστο θαυμασμό κάθε τίμιου στρατιώτη και πιστεύω ότι θα νικούσαν στην Αλβανία αν δεν επερχόταν η Γερμανική εισβολή. Διαφορετική θα ήταν αναμφισβήτητα η εξέλιξη του πολέμου στην Ρωσία για μας, εάν δεν είχαμε καθυστερήσει στην Κρήτη. Δυστυχώς όμως, η ανόητη Ιταλική ενέργεια, μας ανάγκασε ν' ακολουθήσουμε την γνωστή τακτική, και η αντίσταση των Ελλήνων, επηρέασε αποφασιστικά, την έκβαση του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Εκφράζω, προς τις ηρωικές Ελληνικές ένοπλες δυνάμεις, τον θαυμασμό μου, ως και του νέου Γερμανικού στρατού, ο οποίος είναι υπερήφανος, διότι έχει σύμμαχο, τέτοιον γενναίο, ευγνώμονα και ανεξίκακο λαό.
Ο Γερμανός καθηγητής Φρίντριχ φον ντερ Χάιντε, ο οποίος έλαβε μέρος στην μάχη της Κρήτης ως Ταγματάρχης, γράφει: Οι μεγάλες απώλειες των Γερμανών αλεξιπτωτιστών στην Κρήτη, υπήρξε η κύρια αιτία να εγκαταλειφθεί το σχέδιο καταλήψεως της Κύπρου.
Ο Γερμανός Στρατηγός Κούρτ φον Τίππεσκιρχ , στο βιβλίο του "Ιστορία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου", γράφει: Η 1η Ιανουαρίου 1941 είχε ορισθεί από τον Χίτλερ, ως ημερομηνία για την κατάληψη του Γιβραλτάρ, αμέσως μετά την συνάντησή του με τον Φράνκο (Αρχηγό του Ισπανικού Κράτους), στις 24 Οκτωβρίου 1940. Στην Ισπανία, αν έβγαινε από την ουδετερότητα, θα διδόταν το Γιβραλτάρ, το Γαλλικό Μαρόκο και μέρος της Αλγερίας, κατοικούμενο από Ισπανούς. Η επιχείρηση αυτή ματαιώθηκε, μετά την ήττα των Ιταλών από τους Έλληνες. Γι αυτόν τον λόγο και η Βουλγαρία δεν φαινόταν διατιθεμένη να συμπράξει με τους Γερμανούς και Ιταλούς.
Από αυτά που έγραψαν οι διάφοροι γερμανοί γίνεται φανερό ότι είμαστε μεγαλύτεροι ευεργέτες απ' ότι μας εκπαίδευσαν να νομίζουμε ότι είμαστε.
Χρήστος Μαντζιάρης
Ας δούμε τώρα τι είπαν διάφοροι γερμανοί οι οποίοι έζησαν τα γεγονότα του Β΄ΠΠ από κοντά, ξεκινώντας από τον Αδόλφο Χίτλερ.
Ο Α. Χίτλερ είπε στην γερμανική βουλή στις 4 Μαΐου 1941: Ενώπιον της Ιστορίας, είμαι υποχρεωμένος να πω, ότι μεταξύ όλων των αντιπάλων μας, ο Έλλην Στρατιώτης, ήταν εκείνος που πολέμησε, με την μεγαλύτερη περιφρόνηση για τον θάνατο. Δεν υπέκυψε, παρά μόνο, όταν κάθε αντίσταση είχε καταστεί αδύνατος.
Ο Όττο φον Μπίσμαρκ, ο εγγονός του καγκελαρίου Μπίσμαρκ, ο οποίος ήταν επιτετραμμένος της Γερμανίας στην Ρώμη το 1940 είπε: Εάν δεν ακολουθούσε η Γερμανική εκστρατεία στα Βαλκάνια, η Αλβανία αναμφισβητήτως θα περιερχόταν στα χέρια των Ελλήνων. Πιστεύω ακράδαντα, ότι χάσαμε την εκστρατεία της Ρωσίας, λόγω της καθυστερήσεως της έναρξής της, συνεπεία του αγώνα μας στην Κρήτη.
Ο υπαρχηγός του Γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος και αντιπρόεδρος της γερμανικής Βουλής το έτος 1956, Κάρλ Σμιτ είχε δηλώσει: Η άνανδρη επίθεση του Μουσολίνι κατά της Ελλάδος, την 28η Οκτωβρίου 1940, απέδειξε, δια της θρυλικής αντιστάσεως των Ελλήνων την κουφότητα του φασιστικού καθεστώτος. Απεδείχθη, στα βουνά της Αλβανίας, ότι η υλική δύναμη και η βία, δεν επιβάλλονται, εκεί όπου υπάρχει πράγματι πίστη, στα βαθύτερα ανθρώπινα ιδεώδη. Και οι Έλληνες, λίγοι και κακώς εξοπλισμένοι, εβεβαίωσαν τον έκπληκτο, για τον ηρωισμό τους κόσμο, ότι διατηρούν επάξια, την κληρονομιά που τους άφησαν οι πρόγονοί τους, και υπερασπίζονται, όπως ο Λεωνίδας στις Θερμοπύλες, το πάτριον έδαφος, αδιαφορούντες, αν στο τέλος τους περιμένει ο θάνατος. Και αυτό, διότι γνωρίζουν ότι και αν η συντριπτική δύναμη, τους αναγκάσει τελικά να υποκύψουν, το τίμημα θα είναι ίσως ο θάνατος, αλλά ταυτοχρόνως η τιμή και η δόξα. Λαοί, όπως ο Ελληνικός, τιμούν την Ευρώπη και τον κόσμο. Και αισθάνομαι, ως Γερμανός, όνειδος, διότι χτυπήσαμε από πίσω, αυτό το γενναίο και μικρό έθνος. Είμαι βέβαιος ότι για την πράξη αυτή, κανείς γερμανός που σέβεται την Ιστορία του, αισθάνεται να είναι υπερήφανος.
Ο γερμανός στρατηγός Χάιντς Γκουντέριαν, γράφει στο βιβλίο του "Αναμνήσεις ενός στρατιώτου": Όπως μου είπε ο Χίτλερ η πρώτη συνέπεια της αυθαίρετης επίθεσης του Μουσολίνι κατά της Ελλάδος, υπήρξε η αποσκίρτηση του Φράνκο (της Ισπανίας), από κάθε είδους συνεργασία με τον άξονα (Γερμανίας – Ιταλίας). Η δεύτερη ήταν η ένταση των Ρωσογερμανικών σχέσεων.
Ο ίδιος στρατηγός στην μελέτη του "Η πείρα εκ του πολέμου στην Ρωσία" γράφει: Ο πόλεμος στα Βαλκάνια, προκάλεσε, αναβολή της επίθεσης κατά της Ρωσίας, με τις γνωστές συνέπειες για τους Γερμανούς (την ήττα). Ίσως οι προοπτικές του Χίτλερ, να νικήσει την Ρωσία, να πραγματοποιούνταν, αν οι επιχειρήσεις καθίσταντο δυνατόν ν' αρχίσουν έγκαιρα.
Ο Γερμανός στρατάρχης Κέσερλιγκ, στο βιβλίο του "Ο πόλεμος στον μεσογειακό χώρο", γράφει: Η Γερμανία, είδε τον εαυτό της υποχρεωμένο, πριν την έναρξη της εκστρατείας στην Ρωσία, να στραφεί, στις 6 Απριλίου 1941 προς τα Βαλκάνια, όπου διέλυσε τον Γιουγκοσλαβικό στρατό (17-4-1941) και αποσόβησε μια απειλούμενη καταστροφή των Ιταλικών δυνάμεων στην Αλβανία, δια της κατάληψης της Ελλάδος.
Ο τελευταίος Γερμανός Διοικητής Κρήτης Χανς Γκόργκ Μπέσταγκ, γράφει: Η επίθεση των Ιταλών κατά της Ελλάδος, δημιούργησε στον Ελληνικό λαό, ένα κύμα εξεγέρσεως εναντίον της Ιταλίας, και ένα κύμα ενθουσιασμού, εκ της πεποιθήσεως ότι θα υπεράσπιζε την πατρίδα. Συνέπεια αυτού υπήρξαν, οι αδιάκοπες επιτυχίες του Ελληνικού Στρατού, στον αγώνα εναντίον των Ιταλικών δυνάμεων. Έτσι οι Ιταλοί, υπέστησαν συνεχείς ήττες, οι οποίες παρέχουν σήμερα, κάθε δικαίωμα στον Ελληνικό λαό να είναι υπερήφανος για τα πολεμικά του κατορθώματα.
Ο αρχηγός του Γερμανικού Επιτελείου το 1956, Αντιστράτηγος Σπάιντελ έγραψε: Οι Έλληνες αγωνίσθηκαν κατά τρόπο που προκάλεσε τον ανέκφραστο θαυμασμό κάθε τίμιου στρατιώτη και πιστεύω ότι θα νικούσαν στην Αλβανία αν δεν επερχόταν η Γερμανική εισβολή. Διαφορετική θα ήταν αναμφισβήτητα η εξέλιξη του πολέμου στην Ρωσία για μας, εάν δεν είχαμε καθυστερήσει στην Κρήτη. Δυστυχώς όμως, η ανόητη Ιταλική ενέργεια, μας ανάγκασε ν' ακολουθήσουμε την γνωστή τακτική, και η αντίσταση των Ελλήνων, επηρέασε αποφασιστικά, την έκβαση του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Εκφράζω, προς τις ηρωικές Ελληνικές ένοπλες δυνάμεις, τον θαυμασμό μου, ως και του νέου Γερμανικού στρατού, ο οποίος είναι υπερήφανος, διότι έχει σύμμαχο, τέτοιον γενναίο, ευγνώμονα και ανεξίκακο λαό.
Ο Γερμανός καθηγητής Φρίντριχ φον ντερ Χάιντε, ο οποίος έλαβε μέρος στην μάχη της Κρήτης ως Ταγματάρχης, γράφει: Οι μεγάλες απώλειες των Γερμανών αλεξιπτωτιστών στην Κρήτη, υπήρξε η κύρια αιτία να εγκαταλειφθεί το σχέδιο καταλήψεως της Κύπρου.
Ο Γερμανός Στρατηγός Κούρτ φον Τίππεσκιρχ , στο βιβλίο του "Ιστορία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου", γράφει: Η 1η Ιανουαρίου 1941 είχε ορισθεί από τον Χίτλερ, ως ημερομηνία για την κατάληψη του Γιβραλτάρ, αμέσως μετά την συνάντησή του με τον Φράνκο (Αρχηγό του Ισπανικού Κράτους), στις 24 Οκτωβρίου 1940. Στην Ισπανία, αν έβγαινε από την ουδετερότητα, θα διδόταν το Γιβραλτάρ, το Γαλλικό Μαρόκο και μέρος της Αλγερίας, κατοικούμενο από Ισπανούς. Η επιχείρηση αυτή ματαιώθηκε, μετά την ήττα των Ιταλών από τους Έλληνες. Γι αυτόν τον λόγο και η Βουλγαρία δεν φαινόταν διατιθεμένη να συμπράξει με τους Γερμανούς και Ιταλούς.
Από αυτά που έγραψαν οι διάφοροι γερμανοί γίνεται φανερό ότι είμαστε μεγαλύτεροι ευεργέτες απ' ότι μας εκπαίδευσαν να νομίζουμε ότι είμαστε.
Χρήστος Μαντζιάρης
from The Secret Real Truth https://ift.tt/2ELCbtj
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου