ΙΔΕΑ..! Τρεις λέξεις θεμελιώνουν την ιδέα του Ελληνικού Φιλελευθερισμού: (α) συλλογικότητα, (β) θέληση και (γ) πίστη.

Οι δανειστές και δυστυχώς οι πολιτικοί μας και όσοι έχουν συμφέρον, μας έχουν περάσει την αίσθηση ότι δεν έχουμε το δικαίωμα να δημιουργούμε: (α) τις δικές μας επιχειρήσεις, (β) την δική μας βιομηχανία, (γ) τον δικό μας τρόπο ζωής. Μας έχουν αναγκάσει να πιστεύουμε πως δεν είμαστε αρκετά ικανοί για να εργαστούμε και να δημιουργήσουμε σαν ελεύθεροι άνθρωποι.

.
Άποψη

του κ. Γεωργίου Μιχαήλ[1]

Τρεις λέξεις θεμελιώνουν την ιδέα του Ελληνικού Φιλελευθερισμού: (α) συλλογικότητα, (β) θέληση και (γ) πίστη. Οι οποίες χρησιμοποιούνται συνέχεια από το πολιτικό μας σύστημα, χωρίς φυσικά να τις πιστεύει και να τις εφαρμόζει έμπρακτα στις υφιστάμενες πολιτικές. Ας τις αναλύσουμε, μία προς μία, στα πλαίσια του Ελληνικού Φιλελευθερισμού.

Η συλλογικότητα, δηλαδή η «συλλογική αγάπη» για ένα έθνος, είναι η πρώτη θεμελιώδης αρχή του Ελληνικού Φιλελευθερισμού. Αν δεν αγαπήσουμε ξανά με παθολογικό τρόπο την πατρίδα μας, ποτέ δεν θα μπορέσουμε να αποκτήσουμε την πραγματική συλλογική συνείδηση. Γιατί η πατρίδα δεν είναι τίποτε άλλο, «παρά ένα σύνολο ανθρώπων οι οποίοι συνδέονται μεταξύ τους αποτελώντας ένα έθνος».

Η συλλογική συνείδηση αναγνωρίζει ένα και μόνο συμφέρον. Το συμφέρον των ανθρώπων οι οποίοι αποτελούν το έθνος. Το συμφέρον αυτό, δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί από κανένα διαρκές παγκοσμιοποιημένο σύστημα. Μπορεί μόνο να εξυπηρετηθεί από ένα εθνικό συλλογικό σύστημα. Όπου ο κάθε ένας από τους πολίτες του κράτους εργάζεται, «με πρωταρχικό σκοπό να προωθήσει τα συμφέροντα της πατρίδας του και ύστερα της οικογενείας του».

Γιατί δεν μπορεί να επιβιώσει μια οικογένεια όταν γύρω της καταρρέουν πανάρχαιες αρχές, πάνω στις οποίες γεννήθηκε ο ανθρώπινος πολιτισμός. Κανείς από τους πολίτες δεν πρέπει να επιτρέπει σε κανένα, «να επηρεάζει την έμφυτη αγάπη προς την πατρίδα του και τους ανθρώπους της».

Αυτό σημαίνει ότι, «ο κάθε πολίτης πρέπει να εργάζεται από κοινού με τους ανθρώπους γύρω του». Μόνο με αυτό τον τρόπο μπορεί να επιτευχτεί, «η ελευθερία στην οικονομική δραστηριότητα της πατρίδας του». Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν μπορεί να επιτευχτεί όταν δημιουργούνται τεράστιοι κρατικοί οργανισμοί. Οι οποίοι δεν επιτρέπουν σε κανέναν – εκτός από τα δικά τους παιδία, τους πολιτικούς προϊστάμενους και όσους έχουν συμφέρον – να δραστηριοποιηθεί και να αναπτύξει ελεύθερα το ταλέντο του.

Μόνο μέσα από μια ελεύθερη οικονομία μπορεί να αναδειχτεί το ταλέντο ενός έθνους. Το οποίο θα δημιουργήσει τον απαραίτητο πλούτο για την επιβίωση του. Μόνο δια μέσου μιας πραγματικά εθνικής οικονομίας, μπορούν να βρεθούν τα απαραίτητα κεφάλαια για να βελτιωθούν : τα σχολεία, τα νοσοκομεία και οι ένοπλες δυνάμεις ενός κράτους.

Μια πραγματικά εθνική οικονομία πρέπει να συνδυάζει την ελευθερία με την συλλογικότητα. Mε πρωταρχικό στόχο την προώθηση «των εθνικών μας συμφερόντων». Μόνον αυτός ο συνδυασμός μπορεί να δημιουργήσει το κίνητρο στον πολίτη για να αναδείξει το ταλέντο του.

Η θέληση είναι η δεύτερη θεμελιώδης αρχή του Ελληνικού Φιλελευθερισμού. Μια κυβέρνηση χωρίς θέληση δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Μια κυβέρνηση χωρίς θέληση, δημιουργεί πολίτες χωρίς θέληση. Ένα σύνολο ανθρώπων χωρίς θέληση, «οδηγεί ένα έθνος στο σκοτάδι και την παρακμή».

Ένα έθνος σε αυτήν την κατάσταση είναι καταδικασμένο να πεθάνει. Ένα έθνος καταδικασμένο να πεθάνει, απορροφάται από άλλα έθνη. Ένα έθνος απορροφημένο από άλλα έθνη, «αποτελεί ένα γρανάζι ενός παγκόσμιου συστήματος». Ένα γρανάζι σαν αυτό, «παύει να αποτελεί και έθνος». Όσο έναν λαό τον κυβερνούν άνθρωποι οι οποίοι καταργούν το δημιούργημα της φύσης, δηλαδή την ελευθερία του «δημιουργείν», τόσο η διάλυση και το τέλος του θα συμβούν νομοτελειακά.

Η πίστη είναι η τρίτη θεμελιώδης αρχή του Ελληνικού Φιλελευθερισμού. Πίστη στα δικαιώματα και στις δυνατότητες των ανθρώπων οι οποίοι αποτελούν ένα έθνος. Χωρίς την πίστη αυτή, όλα τα υπόλοιπα έθνη στον πλανήτη θα έχουν δικαιώματα. Ενώ το δικό μας κανένα. Δυστυχώς αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα. με το Ελληνικό έθνος.

Οι δανειστές και δυστυχώς οι πολιτικοί μας και όσοι έχουν συμφέρον, μας έχουν περάσει την αίσθηση ότι δεν έχουμε το δικαίωμα να δημιουργούμε: (α) τις δικές μας επιχειρήσεις, (β) την δική μας βιομηχανία, (γ) τον δικό μας τρόπο ζωής. Μας έχουν αναγκάσει να πιστεύουμε πως δεν είμαστε αρκετά ικανοί για να εργαστούμε και να δημιουργήσουμε σαν ελεύθεροι άνθρωποι.

Μας έχουν αναγκάσει να πιστεύουμε πως αξίζουμε μόνο την ταπείνωση ενός ανάξιου έθνους. Όλα τα θετικά μας στοιχεία προσπαθούν να τα θάψουν όσο πιο βαθιά μπορούν. Μας έχουν φυτέψει στο μυαλό και την καρδιά μας την ιδέα, «πως δεν πρέπει να αγωνιζόμαστε για τα πραγματικά δικαιώματα μας».

Δεν υπάρχει πιο σημαντικό δικαίωμα από το δικαίωμα ενός ανθρώπου να στήσει την δική του επιχείρηση. Ώστε να δημιουργήσει θέσεις εργασίας και πραγματικό πλούτο. Από το οποίο θα χρηματοδοτηθούν οι υπηρεσίες του κράτους. Υπηρεσίες τις οποίες πρέπει να απολαμβάνουν όσοι έχουν εργαστεί για να τις χρηματοδοτήσουν. Συνάμα και όσοι έχουν την ανάγκη να τις χρησιμοποιήσουν.

Οι παραπάνω τρεις αρχές αποτελούν την ιδέα του Ελληνικού Φιλελευθερισμού. Η από την φύση έμφυτη αγάπη μας για την Ελλάδα και η ανθρώπινη ανάγκη του σεβασμού και της υπερηφάνειας, μπορούν να μετατρέψουν την ιδέα αυτή σε πίστη. Αυτή η νέα πίστη είναι η μοναδική κινητήριος δύναμη που είναι σε θέση να οδηγήσει την Ελλάδα εκεί που της αξίζει.

Αυτή είναι μια σκηνή την οποία όλοι μας έχουμε ονειρευτεί. Όλοι μας έχουμε κάποια στιγμή ευχηθεί να πραγματοποιηθεί. Όλοι μας έχουμε την επιθυμία και ταυτόχρονα την ανάγκη να την ζήσουμε.


[1] Ο Γεώργιος Μιχαήλ είναι επιχειρηματίας, στέλεχος ναυτιλιακής εταιρείας και συγγραφέας του βιβλίου Πολικός Αστέρας, Αθήνα, εκδόσεις Κύπρης, 2017.


analyst.gr 

from The Secret Real Truth https://ift.tt/2y0Er9q
via IFTTT