Ο «Πόλεμος του νερού», το Κόσσοβο και η κυρία με τη μάνικα

Εξήντα άνδρες ειδικής μονάδας ταχείας επέμβασης της αστυνομίας του Κοσσόβου κατέλαβαν τον υδροηλεκτρικό σταθμό και τις εγκαταστάσεις στην τεχνητή, μεγάλης στρατηγικής σημασίας, λίμνη Γκάζιβοντε, η οποία βρισκόταν μέχρι τώρα στον έλεγχο των Σέρβων. Η λίμνη υδροδοτεί το 50% του πληθυσμού τού
Κοσσόβου και τροφοδοτεί τον θερμοηλεκτρικό σταθμό Όμπιλικ για την υδρόψυξη του αντιδραστήρα του. Ο σταθμός βρίσκεται κοντά στην πρωτεύουσα του Κοσσυφοπεδίου, την Πρίστινα. Οι προφητείες ότι στο μέλλον οι πόλεμοι θα γίνονται για το νερό κερδίζουν έδαφος.

Λέγεται (γιατί, πλέον, κανείς δεν είναι βέβαιος για την αυθεντικότητα τσιτάτων που αποδίδονται σε επιφανείς) ότι ο Μαρκ Τουέιν πριν από εκατό και πλέον χρόνια είχε δηλώσει ότι «το ουίσκι είναι για να πίνουμε και το νερό για να πολεμάμε». Είτε πρόκειται για αυθεντικά λόγια του Τουέιν είτε όχι, σημασία έχει ότι είναι πολύ κοντά στην πραγματικότητα, εδώ και πολλά χρόνια.

Ο «Πόλεμος του νερού» χτυπάει τις πόρτες της Υφηλίου και εγώ προσπαθώ να ξορκίσω μέσα μου τις εικόνες του κυρίου που πλένει κάθε λίγο μανιωδώς το αυτοκίνητό του με ποτάμια νερού, της γειτόνισσας που όλο το καλοκαίρι καθάριζε καθημερινά το πεζοδρόμιο μπροστά στο σπίτι της προσπαθώντας να βγάλει τους λεκέδες πρεσάροντας σε έναν προς έναν άφθονο νερό με τη μάνικα –χωρίς να τους σπρώξει με μια σκούπα για να φύγουν εύκολα– και του ποτιστικού του γκαζόν στο πάρκο που άνοιγε αυτόματα κάθε βράδυ, ακόμα και (τι αστείο!) τις ώρες που έβρεχε καταρρακτωδώς.

Και σκέφτομαι τι καλά θα ήταν να είχαμε και εμείς μιας ομάδα «ταχείας επέμβασης» για να καταλαμβάνει τα πάρκα, τα πεζοδρόμια και τα αυτοκίνητα όταν εκεί ξοδεύεται αλόγιστα ο «μπλε χρυσός», όπως αποκαλούν το νερό στις χώρες όπου δεν τους περισσεύει και το εκτιμούν.



harddog-sport 

from The Secret Real Truth https://ift.tt/2OozHF2
via IFTTT