Θεωρούμε το κλάμα αδυναμία και μπελά. Αν τα κάνουμε στην ζωή μας όλα σωστά, τότε δεν θα υπάρχει λόγος να κλαίμε. Επίσης, οι άνθρωποι που συνηθίζουν να κλαίνε θεωρούνται υπερευαίσθητοι και κάποιες φορές ασταθείς και αλλοπρόσαλλοι. Κι αν και κάποιες φορές ακόμα κι αυτό είναι αλήθεια, στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι που κλαίνε είναι πολύ πιο «συγκεντρωμένοι» κι αυτό είναι που μετράει.
Εδώ έχουμε 8 λόγους για τους οποίους οι άνθρωποι που κλαίνε, στην πραγματικότητα, είναι δυνατότεροι και πνευματικά πιο ισχυροί από τους υπόλοιπους.
Είναι υγιέστεροι.
Το να καταπιέζεις συναισθήματα, σίγουρα δεν είναι υγιές για κανέναν. Όταν βρισκόμαστε υπό το καθεστώς άγχους, συνηθίζεται να θαυμάζουμε εκείνους που τα βγάζουν πέρα. Στην πραγματικότητα, το ανεξέλεγκτο άγχος, οδηγεί σε μια σειρά προβλημάτων υγείας, όπως η πίεση, τα καρδιακά νοσήματα, το άγχος και άλλα πολλά0
. Σύμφωνα με τον Dr. William H. Frey, το κλάμα, ανακουφίζει και αποσυμπιέζει το άγχος τόσο για το σώμα όσο και για το μυαλό. Υποστηρίζει πως το κλάμα στην πραγματικότητα, κατεβάζει τα επίπεδα χοληστερόλης και μειώνει τις χημικές αντιδράσεις που βοηθούν στην αύξηση του άγχους. Επιπροσθέτως, ερευνητής από το Πανεπιστήμιο της Florida, υποστηρίζει, πως το κλάμα είναι ένας τρόπος για να επανερχόμαστε στα φυσιολογικά ψυχολογικά μας επίπεδα.
Είναι πιο χαρούμενοι.
Είναι μια συχνή παρανόηση, ότι αυτοί που κλαίνε συχνά, είναι πιο λυπημένοι άνθρωποι. Αντιθέτως, το κλάμα, φτιάχνει την διάθεσή. Σε μια μελέτη από τον Dr. Frey, αποδείχθηκε πως το 88,8% των συμμετεχόντων, μετά από το κλάμα, είχαν καλύτερη διάθεση. Το κλάμα μας εφοδιάζει με μια ροή συναισθημάτων που μας επιτρέπουν να αφήνουμε την λύπη πίσω μας. Όλοι έχουμε λόγο να κλάψουμε σε κάποια στιγμή της ζωής μας και αυτοί που το αντιμετωπίζουν έτσι, είναι πιο ικανοί να προχωρήσουν σε ένα καλύτερο αύριο.
Είναι πιο γενναίο.
Είτε πιστεύεις πως το να είσαι τρωτός είναι δύναμη είτε αδυναμία (που τελικά είναι δύναμη), δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως πρόκειται για μια πρόκληση. Χρειάζεται να είναι κάποιος γενναίος για να επιτρέψει στα αισθήματά του να εκφραστούν μπροστά σε άλλους.
Αυτοί που κλαίνε, ξέρουν πως γίνονται τρωτοί και αφήνουν το χαρακτήρα τους εκτεθειμένο να κριθεί, να παρεξηγηθεί ή και να υποτιμηθεί. Οι περισσότεροι από εμάς, δεν θέλουμε να βάλουμε τον εαυτό μας σε μια τέτοια θέση. Εκείνοι, όμως, που κλαίνε, παίρνουν το ρίσκο.
Ποιος, λοιπόν, πιστεύει πως το κλάμα είναι για τους αδύναμους;
Είναι πιο επικοινωνιακοί.
Μια εικόνα χίλιες λέξεις και το ίδιο πιστεύω ισχύει και για το κλάμα. Οι άνθρωποι που κλαίνε, συχνά έχουν ένα χάρισμα στην επικοινωνία. Μέσα από τα δάκρυά τους, προσφέρουν μια ειλικρινή και ουσιαστική εικόνα της καρδιάς τους. Είναι μια κοινή πρακτική εκείνων που κλαίνε, να εκφράζονται με αυτόν τον τρόπο. Και αυτό κάνει την επικοινωνία τους πιο ουσιαστική και ειλικρινή.
Έχουν καλύτερες σχέσεις.
Οι αδυναμίες και τα τρωτά σημεία, συνδέουν τους ανθρώπους σε ένα βαθύτερο επίπεδο και το κλάμα είναι ένα τρωτό και αδύναμο σημείο. Το να επιτρέπεις σε κάποιον να μπει στην καρδιά σου με έναν τρόπο τόσο ειλικρινή και απροκάλυπτο, μπορεί να δώσει εξαιρετικά αποτελέσματα. Οι άνθρωποι που κλαίνε πολύ, ζουν την σύνδεση με ανθρώπους εξίσου τρωτούς και ευαίσθητους. Για φίλους που είναι άξιοι εμπιστοσύνης και ειλικρινείς, το πλεονέκτημα του να τους αφήνεις να δουν τα δάκρυά σου είναι συχνά ένας τρόπος να συνδεθείς βαθύτερα μαζί τους.
Είναι πιο ειλικρινείς
Τα δάκρυα είναι αυθεντικά. Καθώς τρέχουν στο πρόσωπό σου, δεν μπορείς παρά να αποδεχτείς και να παραδεχτείς αυτό που νιώθεις. Το κλάμα δεν είναι μόνο μια γενναία έκφραση της καρδιάς αλλά και μια πολύ ειλικρινής έκφραση. Όταν μπορείς να αποδεχτείς αυτό που γίνεται στην ψυχή σου, αποδέχεσαι μια πιο ειλικρινή ζωή.
Έχουν καλύτερη κατανόηση του εαυτού τους.
Αυτοί που κλαίνε, έχουν υψηλό αίσθημα αυτογνωσίας. Συνηθίζουν να κατανοούν βαθύτερα και καλύτερα τα συναισθήματά τους. Η αυτογνωσία είναι μια κατάσταση που για να την επιτύχεις απαιτείται προσπάθεια και χρόνος. Οι άνθρωποι που κλαίνε, έχουν δουλέψει πολύ με τον εαυτό τους και έχουν αποδεχτεί την καρδιά και το μυαλό τους. Είναι συχνά παρατηρημένο πως οι άνθρωποι που δεν κλαίνε, δυσκολεύονται να εξηγήσουν τις μάχες που δίνουν και τα αισθήματα που έχουν.
Είναι πιο γεμάτοι από εμπειρίες ζωής.
Η ζωή είναι γεμάτη από τα πάνω και τα κάτω της. Κανείς δεν μπορεί να τα καταφέρει χωρίς να βιώσει και την χαρά και την λύπη. Οι άνθρωποι που κλαίνε πιο συχνά είτε πρόκειται για δάκρυα χαράς είτε για δάκρυα λύπης, είναι πιο ικανοί να προσθέσουν χρώμα στην ζωή τους και τις εμπειρίες τους. Τόσο η λύπη όσο και η χαρά, πάνε χέρι χέρι, και δεν μπορείς να νιώθεις το ένα χωρίς το άλλο. Οι άνθρωποι που κλαίνε, αρνούνται να μουδιάσουν τα συναισθήματά τους και τα ζουν στο έπακρο. Αυτό, βέβαια είναι μια από τις σημαντικότερες εμπειρίες στην ζωή.
Χωρίς να έχει σημασία το φύλο, η προσωπικότητα και οι συνθήκες ζωής, είναι εύκολο να δεις τα προτερήματα του να επιτρέπεις στον εαυτό σου να κλάψει. Αν θες να έχεις ένα δυνατό και υγιές μυαλό, θα πρέπει να σκεφτείς σοβαρά να επιτρέπεις στα δάκρυά σου να κυλάνε ελεύθερα. Μην τα φοβάσαι…
fumara.gr
from The Secret Real Truth http://ift.tt/2DSAee4
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου