Σε έναν κόσμο γκρίζο, ψάχνω να βρω χρώματα..
Να δω, να νιώσω την ζωντάνια τους, το κάθε συναίσθημά τους.
Σε έναν κόσμο στάσιμο, χωρίς κίνηση, χωρίς άνεμο..
Να νιώσω το αγέρι στο πρόσωπό μου,στα μάτια μου, στα χείλη μου.
Να δω τα φύλλα να κινούνται με ζωντάνια κάτω απο τα γκρίζα σύννεφα του ουρανού.
Μέσα στην έρημη, σιωπηλή πόλη να νιώσω την σιωπή μου να φωνάζει χωρίς να την ακούει άνθρωπος..
Να νιώθεις ζωντανή και πάλι, εκεί που ακούς τις μηχανικές αναπνοές , εκεί που διαβάζεις τις μηχανικές σκέψεις, εκεί που νιώθεις μηχανικά συναισθήματα..
Αξίζει να ελπίζεις να νιώσεις μέσα σε έναν γκρίζο κόσμο;
Ποιο το όφελος;
Γνωρίζοντας πως εδώ δεν θα μείνω..
Γνωρίζοντας πως εδώ τίποτα δεν είναι αληθινό,
ελπίζω ακόμα σε κάτι ζωντανό, ξέροντας πως δεν θα κάτσω για πάντα.
Κι όμως το ζητώ ακόμα...
Γιατί ξέρω πως αυτό που ζητώ είναι φωτεινό κι όχι σκοτεινό.
Είναι κάτι που σε ανυψώνει ως ψυχή, σε κάνει να παλεύεις για κάτι αληθινό..
Κι ας μην το ζήσεις ποτέ....
MIXAELA
from The Secret Real Truth http://ift.tt/2sVYGWw
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου