Πού να ξέρεις ρε άνθρωπε πόσο πλήρωσε το κάθε του βήμα, ο άνθρωπος που τώρα λες “δυνατό”..

Γράφει η Άρτεμις Πολυκάρπου

Δεν μιλάω μήτε για άνδρα μήτε για γυναίκα, μιλάω για τον άνθρωπο που έχει πάντα μια μάσκα. Που η ασπίδα του έγινε η δύναμη του. Ποτέ δεν θα σου δείξει πόσο τον καίει η φωτιά που παλεύει. Ολοκαύτωμα να τον κάνει, θα σου χαμογελάσει αμέριμνα. Αν τον πέτυχεις στα όρια του θα τρέξει να προλάβει να σου κλείσει την πόρτα και να σε διώξει χωρίς δεύτερη σκέψη.

Έχει μάθει να μην μοιράζεται το φορτίο γιατί ο σκοπός του είναι αγνός και ο σταυρός που κουβαλάει ασήκωτος. Δεν παλεύει μόνο με τους εαυτούς του αλλά με κάτι άτομα που τους ενοχλεί ότι είναι καλύτερο από αυτούς. Επιλέγει να παίζει τίμια με καθαρά χέρια, όσο βρώμικο και αν είναι το παιχνίδι στέκεται όρθιος και ας έχει ματωμένα γόνατα. Δεν έχει την πολυτέλεια να λυγήσει δεν έχει την πολυτέλεια να βγάλει την μάσκα έτσι απλά.

Για αυτόν είναι βλασφημία να σκορπίζει την ζωή τους χωρίς σκοπό, να ξοδεύει κούφιες ώρες σε ανούσια φραπεδάκια. Δεν δέχεται να είναι πιόνι της κοινωνίας, γουστάρει να την φτιάξει, να συμβάλει στην δικαιοσύνη. Δεν βολεύεται με τα έτοιμα, τα απαρνείται και σηκώνει τα μανίκια πάνω. Είναι οραματιστής στις πράξεις όχι στα λόγια. Μην κρίνεις από την εικόνα που βλέπεις, όποια και να είναι αυτή.

Είναι απαιτητικός αλλά πρώτα από τον εαυτό του, η μετριότητα γι' αυτόν είναι δηλητήριο για την ψυχή. Το μόνο που ζητάει είναι να σέβεσαι την μοναχικότητα του. Για σένα μπορεί να είναι μια κόλαση αλλά γ αυτόν είναι πηγή ζωής, πηγή δημιουργίας. Τον μόνο που κρατά συντροφιά του είναι τον εαυτό του γιατί ξέρει ποια πως είναι ο μόνος του σύμμαχος στην ιερότητα του σκοπού του. Αγαπά τον άνθρωπο γ αυτόν παλεύει αλλά τον θέλει μακριά του. Μια τόσο αγνή ψυχή δεν αντέχει εύκολα ασυνείδητα πλάσματα να τον περιτριγυρίζουν αμέριμνα. Αν όντος του μοιάζεις θα σ' αφήσει τον πλησιάσεις μέχρι την γραμμή που ο ίδιος ορίζει. Μην τον παρεξηγείς δεν σε σνομπάρει, είναι γνήσια φιλικός απλά έτσι θέλει να υπάρχει.

Έχει την πόρτα πάντα ανοιχτή για να φεύγει μακριά, πρώτα από τον εαυτό του. Να ταξιδεύει εκεί που το εγώ χάνεται, λατρεύει το χάος γιατί εκεί ανθίζει ξανά. Αν δεν το κάνει ο καρπός του μαραίνεται, αργοπεθαίνει η σπίθα που κουβαλάει. Ποτέ δεν θα στα δώσει όλα είναι ταγμένος σένα σκοπό που δεν συλλογίστηκες ποτέ. Άνθρωπος και αυτός όπως και εσύ αλλά κουβαλάει μια αλήτισσα ψυχή που δεν ημερεύει σε κλουβί.

Τον βλέπεις σιγά σιγά να θριαμβεύει και του ζητάς να σου δείξει τον δρόμο που περπάτησε.. μα εσύ γελιέσαι… πού να ξέρεις άνθρωπε μου πόσο πλήρωσε το κάθε βήμα..; Η απόδειξη πληρωμής είναι χαραγμένη πίσω από την μάσκα που φοράει…



loveletters.gr

from The Secret Real Truth https://ift.tt/2BHBrRZ
via IFTTT