Του Ιωσήφ Μποτετζάγια*
Πριν μερικές εβδομάδες, ενημερώθηκα ότι σε προηγούμενο τεύχος του περιοδικού «Τα Μανταμαδιώτικα», ο αρχιπρεσβύτερος Στρατής Δήσσος της Ι.Μ. Παμμεγίστων Ταξιαρχών στο Μανταμάδο της Λέσβου, αναφέρεται στο έθιμο της σφαγής του ταύρου στα πλαίσια του τοπικού πανηγυριού. Ακολουθεί η απάντηση που έστειλα σήμερα στο εν λόγω περιοδικό, με την παράκληση να δημοσιευτεί. Την δημοσιοποιώ και εδώ για να ξεκαθαρίσουμε ΜΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ & ΔΗΜΟΣΙΑ ορισμένα πράγματα…
Μια απάντηση για τις δημόσιες σφαγές του ταύρου στη Λέσβο
Σεβαστέ πάτερ Ευστράτιε Δήσσε,
Δυστυχώς, δεν γνωριζόμαστε προσωπικά. Αν γνωριζόμασταν θα μπορούσα να σας πω κατ' ιδίαν αυτά που σας γράφω τώρα δημόσια. Αλλά ίσως καλύτερα που δεν γνωριζόμαστε και έτσι, όσα έχω να σας πω, θα τα διαβάσουν αρκετοί: από τη στιγμή που εσείς γράφετε δημόσια τις απόψεις σας, πρέπει να σας δοθεί και μια δημόσια απάντηση.
Διάβασα πάτερ με πολύ ενδιαφέρον το κείμενό σας «Τα φαγητά της Πανήγυρης των Μυροφόρων» στο τεύχος υπ' αριθμόν 150 του περιοδικού «Τα Μανταμαδιώτικα» (http://ift.tt/2pyl3Mp). Βρήκα το κείμενο ενδιαφέρον και ειδικά το σημείο που περιγράφετε τη σφαγή του ταύρου για την παρασκευή του παραδοσιακού φαγητού. Και πάνω σε αυτό αποφάσισα να σας γράψω.
1. Γράφετε λοιπόν πάτερ, ότι: «αυτό, λοιπόν, το έθιμο των 130 και πάνω χρόνων, έθιμο χριστιανικό πέρα για πέρα, θέλησαν οι «ζωόφιλοι» να μας το νοθέψουν. Να σφάζεται, λένε ο ταύρος στο σφαγείο και να μεταφέρονται έπειτα τα κρέατα στο τόπο παρασκευής των φαγητών. Δηλαδή; Τι τους πειράζει; Ο τόπος ή η σφαγή; Γιατί τη σφαγή του ταύρου την κάνουν οι ίδιοι οι υπάλληλοι του σφαγείου, με τις ίδιες λεύκες ενδυμασίες τους και με τα ίδια εργαλεία του σφαγείου και με την παρουσία κτηνίατρου. Σφάζεται δε, σε ειδικό και κατάλληλο χώρο στο πίσω προαύλιο του Ναού!».
Επειδή είμαι ένας από αυτούς τους «ζωόφιλους» πάτερ, πρέπει να σας πω ότι γράφετε ψέματα. Και ότι γράφετε ψέματα αποδεικνύεται από τα κάτωθι video, τα οποία δείχνουν ότι ΠΡΙΝ σας «νοθέψουν» το έθιμο οι «ζωόφιλοι» το 2015 (με το να καταγγείλουν την πραγματικότητα στην Εισαγγελία Λέσβου, η οποία και προφανώς απαγόρευσε αυτή τη φρίκη), ο ταύρος και τα άλλα ζώα κατακρεουργούνταν και πέθαιναν με ένα αργό και βασανιστικό θάνατο, πέρα από κάθε έννοια νομιμότητας και ανθρωπιάς. Δείτε, λοιπόν, πάτερ, ποια ήταν
Η «κατάλληλη και σύννομη» σφαγή του 2013:
3. Γράφετε, και σωστά, πώς «Λένε, ότι δεν θέλουν να καταργήσουμε τα φαγητά, αλλά να σφάζεται μόνο ο ταύρος στο σφαγείο. Αυτή όμως η λεπτομέρεια, χαλάει το έθιμο». Εδώ, πάτερ, πραγματικά εξεπλάγην! Νόμιζα ότι ο μόνος μαυροφορεμένος ο οποίος θα αγαλλίαζε στη δημόσια θέα του αίματος θα ήταν ο κόμης Δράκουλας στα μακρινά μας Καρπάθια. Αλλά μάλλον κάνω λάθος: φαίνεται πως υπάρχουν βαμπίρ και στην Ελλάδα, τα οποία δεν αντέχουν χωρίς να βλέπουν ρέον αίμα στις γιορτές μας.
4. Πραγματικά με συγκλονίσατε πάτερ εκεί που γράφετε για όσους αντιδρούν στο να πετσοκόβονται δημόσια τα ζώα: «Έπειτα ας προσέξουν! Πολλοί τα έχουν βάλει με τον Ταξιάρχη και το μετάνιωσαν! Ας γνωρίζουν ότι ο δικός μας Άγιος δεν κρατά σταυρό, αλλά σπαθί. Τούτο προς «γνώσιν και συμμόρφωσιν». Έμεινα πραγματικά άναυδος από το βάθος της χριστιανικής αγάπης που πηγάζει από αυτό το «Ας γνωρίζουν ότι ο δικός μας Άγιος δεν κρατά σταυρό, αλλά σπαθί»!
Και μετά θυμήθηκα, πάτερ, ότι μία από τις πρώτες οργανώσεις προστασίας των ζώων στον κόσμο, η Αμερικανική Εταιρία για την Πρόληψη της Κακοποίησης των Ζώων (American Society for the Prevention of Cruelty to Animals, ιδρύθηκε το 1866), επέλεξε ως σήμα της… τον Ταξιάρχη, ο οποίος μάλιστα δεν κρατά σταυρό αλλά σπαθί- όπως μπορείτε να δείτε και στην εικόνα της σφραγίδας της. Και ξέρετε γιατί απεικονίζεται με τραβηγμένο το σπαθί του ο Ταξιάρχης, πάτερ; Για να κόψει σύριζα τα χέρια εκείνων των δίποδων που κακοποιούν τα άλογα, άφωνα και ανυπεράσπιστα πλάσματα του Κυρίου των Αρχαγγέλων.
5. Αλλά το πιο εντυπωσιακό απόσπασμα ήταν στο τέλος του κειμένου σας. Γράφετε: «Πέρυσι [2015] μας ξάφνιασαν και μας μπλόκαραν οι «ζωόφιλοι» και η σφαγή του ταύρου έγινε στο σφαγείο και όλη η διαδικασία του εθίμου ξεθώριασε. […] Εφέτος [2016] έγινε και πάλι όπως πρώτα, με δική μας ευθύνη και τους ξαφνιάσαμε εμείς, γιατί το είχαν σίγουρο ότι πέτυχαν την απαγόρευση του ταύρου. Μας κατήγγειλαν, μας απείλησαν, προσπάθησαν πάλι να μας φοβίσουν, αλλά ας γνωρίζουν, ότι τουλάχιστον επί των ημερών μας δε θα ανεχθούμε να καταργηθεί το έθιμο αυτό, ό,τι και να κάνουν. Ίσως το χαρακτηρίζουν λίγο άγριο, αλλά και η αγριότητα έχει την ομορφιά της!».
Εδώ πάτερ, πράγματι με εντυπωσιάσατε! Κοίτα να δεις, σκέφτηκα! Ώστε «με δική σας ευθύνη… έγινε και πάλι», πάρα την Εισαγγελική εντολή και κατά παράβαση της Ελληνικής νομοθεσίας, ε; Αυτή κι αν ήταν έκπληξη στους «ζωόφιλους»! Τώρα σας έχω κι εγώ μια έκπληξη πάτερ: η ΚΙΒΩΤΟΣ Μυτιλήνης, της οποίας είμαι Πρόεδρος, έστειλε το πολύ ενδιαφέρον κείμενό σας στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Μυτιλήνης, ζητώντας επί λέξει «να διερευνηθεί η αλήθεια (ή μη) των όσων ισχυρίζεται ότι τελέστηκαν ο πάτερ Ευστράτιος Δήσσος - και εφόσον αυτό ισχύει να κινηθούν οι νόμιμες διαδικασίες εναντίον όλων όσων είχαν την «ευθύνη» παράβασης της νομοθεσίας και των εισαγγελικών εντολών». Συνεπώς, αν όντως έγιναν τα πράγματα όπως τα γράφετε, οι υπεύθυνοι που παρέβησαν τον νόμο και την εισαγγελική εντολή, θα λογοδοτήσουν στη δικαιοσύνη.
6. Άφησα για το τέλος αυτό που για μένα αποτελεί το πιο προβληματικό σημείο του κειμένου σας, πάτερ. Γράφετε: «Κάθε τόπος έχει τα έθιμά του, που για τους κατοίκους του τόπου αυτού είναι η ζωή τους, η ιστορία τους. Ένας ξένος, ίσως, να μην αρέσει ένα έθιμο του τόπου αυτού, γιατί δεν το έχει ζήσει δεν έχει ζυμωθεί μ' αυτό. Δεν έπεται όμως ότι επειδή δεν του αρέσει σε κείνον ο τόπος αυτός πρέπει να το καταργήσει! Αν μη τι άλλο, αυτό είναι παράλογο και ο Μανταμάδος δεν πρόκειται να το ανεχθεί, όσα μέσα, νόμους και τρικλοποδιές και αν μεταχειριστούν [...] Δεν είναι δυνατόν ένα έθιμο αιώνος και πάνω, να έρχεσαι σήμερα εσύ, ως τάχατες ευαίσθητος και ζωόφιλος και να λες δεν μου αρέσει, καταργήστε το, είναι τουλάχιστον ανάγωγο και δικτατορικό. Έννοιες που τις απεχθάνεται ο Μανταμάδος! Δε σου αρέσει; Μην έρθεις.»
Ομολογώ ότι το να ταυτίζετε τις προσωπικές σας απόψεις με το σύνολο ενός ολόκληρου χωριού, μου θυμίζει, πάτερ, ολίγον από Λουδοβίκο 14ο και το διαβόητο αξίωμα του «το Κράτος είμαι Εγώ». Όμως, και ευτυχώς για όλους μας, πάτερ, εκτός από εσάς υπάρχουν -και στο Μανταμάδο και σε ολόκληρη τη Λέσβο- πολλά, πάρα πολλά, άτομα - λαϊκοί και ιερωμένοι - που σέβονται εξίσου τόσο την παράδοσή μας όσο και τα ανυπεράσπιστα ζώα αλλά και το νόμο. Γι' αυτό άλλωστε και ο σεβασμιότατος Μητροπολίτης Μηθύμνης, στην οποία Μητρόπολη υπάγεται και ο Ιερός Ναός Ταξιαρχών Μανταμάδου, έχει δηλώσει κατηγορηματικά: «Είμαι κατά της σφαγής του ταύρου μπροστά στην εκκλησία. Να γίνεται σε σφαγείο».
Και σε αυτό το τελευταίο, τον νόμο, θα ήθελα να σταθώ. Εμείς οι δύο, πάτερ, έχουμε το δικαίωμα να συζητάμε και να διαφωνούμε για χρόνια για το τι είναι «καλή» και «κακή» παράδοση, για το αν πρέπει να προστατεύουμε ή όχι τα ζώα, για το αν πρέπει να τα σφάζουμε δημόσια -όπως λέτε εσείς, σε σφαγεία -όπως λέω εγώ, κρεμασμένα ανάποδα μέχρι να στραγγίξει το αίμα τους -όπως λένε οι μουσουλμάνοι και οι εβραίοι, ή καθόλου -όπως ζητούν οι χορτοφάγοι. Για ένα μόνο πράγμα ΔΕΝ χωράει συζήτηση: για το τι μας επιτρέπει ο Νόμος να κάνουμε. Γιατί ο Νόμος, πάτερ, είναι πάνω και από παραδόσεις, και από έθιμα, και από προσωπικές απόψεις.
Γι' αυτό λοιπόν, πάτερ, εγώ ο «τάχατες ευαίσθητος και φιλόζωος» ΔΕΝ σας λέω «δεν μου αρέσει, καταργήστε το!». Σας λέω «είναι παράνομο, δεν θα το κάνετε».
Αυτός είναι ο ελληνικός νόμος, πάτερ, και λυπάμαι που πρέπει να σας ενημερώσω ότι οφείλετε να τον «ανεχθείτε». Και για αυτό θα φροντίσουν οι διοικητικές (κτηνιατρικές), αστυνομικές και εισαγγελικές αρχές της Λέσβου, τις οποίες εμείς, οι «τάχατες ευαίσθητοι και φιλόζωοι», έχουμε ήδη ενημερώσει, ώστε να διασφαλίσουν πώς στο πανηγύρι των Μυροφόρων στο Μανταμάδο θα εφαρμοστεί, για άλλη μία φορά και στο ακέραιο, ο νόμος.
*Ο Ιωσήφ Μποτετζάγιας είναι αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αιγαίου, πρόεδρος του Συλλόγου Μέριμνας Απροστάτευτων Ζώων «ΚΙΒΩΤΟΣ Μυτιλήνης» και συνεργάτης του www.zoosos.gr.
from The Secret Real Truth http://ift.tt/2qlqktR
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου