Φαντάζει παραμυθικό όλο αυτό που μας συμβαίνει. Λάθη παντού, ανεπάρκειες στα πάντα, ελλείψεις, κακές αποφάσεις, προβλήματα που σοβούν επί δεκαετίες και ταλαιπωρία για τον Πολίτη σε κάθε στροφή της ζωής του.
Σα να μας κάνει πλάκα ο θεός με μια κακόγουστη αίσθηση του χιούμορ.
Δεν ξέρω πόσοι από τους αναγνώστες μας έχουν πάρει ποτέ έστω και μια απόφαση που να επηρέαζε μεγάλα τμήματα της Ελληνικής κοινωνίας, αλλά προσωπικά δε γνωρίζω και πολλούς στον ευρύτερο κύκλο μου.
Εξίσου περίεργο είναι πως οι περισσότεροι άνθρωποι που συναντώ σε καθημερινό επίπεδο έχουν ένα συγκεκριμένο μέσο όρο ηθικής αντίληψης και ικανοτήτων. Σπάνια βλέπω κάποιον πραγματικά ανίκανο ή πραγματικά κακόβουλο.
Μα τότε όλες αυτές οι φρικτές πολιτικές αποφάσεις επί 100 και πλέον χρόνια από ποιούς έχουν παρθεί; Ποιοί είναι αυτοί που κατέβαλλαν τόση προσπάθεια για να καταφέρουν αυτό το καταπληκτικό αποτέλεσμα στην Ελληνική πολιτική ζωή επί δεκαετίες δεκαετιών;
Πού τους βρήκαμε; Μήπως έχουμε κάποιο μαγνήτη που έλκει τους Χείριστους;
Η απάντηση μετά από χρόνια περισυλλογής νομίζω ότι βρίσκεται στο σύστημα αναπαραγωγής των προσώπων που διαχειρίζονται τις τύχες της χώρας!!!
Υπάρχει ένας εσωτερικός μηχανισμός αυτό-καθαρισμού του συστήματος που κατακρατάει τους ικανούς και τίμιους ως άλλα σκουπίδια - ξένα σώματα τρόπον τινά - ώστε να μην μπορούν να αναρριχηθούν σε κρίσιμες θέσεις.
Γενίκευση θα μου πείτε και αφορισμός! Δεν είναι όλοι ίδιοι…
Οκ ... σύμφωνοι ... τίποτα στη ζωή δεν είναι άσπρο μαύρο και κανείς δεν πρέπει να τσουβαλιάζει ολόκληρες κοινωνικές ομάδες, γιατί τότε υποπίπτει σε φασίζουσα νοοτροπία. Η Πολιτική Τάξη στην Ελλάδα αποτελεί μία ακόμη συνομοταξία όσο κι αν στη Δημοκρατία αυτό είναι εξ ορισμού αντίφαση. Το ποσοστό αποτυχίας της, όμως, ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΕΞΩΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ και δεν έχει καμία Στατιστική συσχέτιση με τον μέσο όρο στην ίδια την κοινωνία της χώρας μας.
Οι προκλήσεις που καλείται ένας τίμιος, ευθύς και εργατικός άνθρωπος να αντιμετωπίσει με την παραμικρή του εμπλοκή στο παιχνίδι της Διαχείρισης εξουσιών είναι τέτοιο που πρακτικά δεν του δίνει χώρο να επιβιώσει σ' ένα τέτοιο περιβάλλον.
Και για να το κάνουμε πιο χειροπιαστό, ας κάνουμε μια περιγραφή των απαιτήσεων της δουλειάς:
Α. Πόσοι μπορούν να υπόσχονται άλλα με δάκρυα στα μάτια και να πράττουν τα αντίθετα χωρίς να αισθάνονται ντροπή και εσωτερική συντριβή;
Β. Πόσοι μπορούν να κοιτάξουν μια ομάδα ταλαιπωρημένων ανθρώπων και αφού τους υποσχεθούν τα καλύτερα να τους ξεπουλήσουν με μια υπογραφή;
Γ. Πόσοι μπορούν να χαμογελούν όταν αντιπαθούν, να φωτογραφίζονται αγκαλιά με τους εχθρούς τους και να δίνουν τα χέρια σε αυτούς που έχουν στο μάτι ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ υπομονετικά πότε θα τους χτυπήσουν αλύπητα;
Δ. Ποιοί άραγε είναι τόσο χαρισματικοί που να πιστεύουν τα ίδια τους τα ψέματα;
Ε. Είναι πολλοί αυτοί που μπορούν να κοιμούνται τα βράδια ήσυχοι έχοντας προδώσει κάθε τι που πίστευαν κάποτε και ενώ έχουν απομονωθεί από τον άμεσο κύκλο της κοινότητάς τους;
Στ. Δεν είναι προικισμένοι όσοι μπορούν να παραμυθιάζουν τους πολλούς χωρίς να ιδρώνει το πρόσωπο τους και να παραμένουν ευτυχείς παρά την κατακραυγή;
Αυτά δεν είναι εύκολα πράγματα.
Απαιτούν ειδικές ικανότητες και το Νέο-Ελληνικό Πολιτικό παιχνίδι έχει δομήσει τις δικλείδες του. Έχει «ΣΥΝΕΧΕΙΑ», έχει και ΦΙΛΤΡΟ εξαιρετικής απόδοσης που σπάνια επιτρέπει να του ξεφύγει κάποιο ενοχλητικό ξένο σώμα.
Αρκεί ένας αμύητος να παρακολουθήσει για λίγες ώρες τις επονομαζόμενες Εσωτερικές Πολιτικές Διεργασίες από κοντά για να πάθει το πρώτο μεγάλο σοκ της ζωής του.
Το παρήγορο είναι ότι πάντα έτσι ήταν.
Και στις καλές στιγμές της χώρας τα ίδια χάλια υπήρχανε, ΜΕ ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ = ΤΟ ΦΙΛΤΡΟ ΤΟΤΕ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣΕ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΑ.
Οι χείριστοι μένανε στην απόξω…
macroskopio.gr
from The Secret Real Truth http://ift.tt/2qlT5Xm
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου