Μου είναι αδύνατο να πιστέψω ότι υπάρχει σοβαρός πολιτικός ή αναλυτής, που να υποστηρίζει ειλικρινά ότι οι συνομιλίες -οι οποίες παραπλανητικώς αποκαλούνται ενδοκυπριακές- μπορούν να δώσουν λύση στο Κυπριακό.
Είναι φανερό, πως οι απαιτήσεις της Τουρκίας -που πανθομολογουμένως αποβλέπει στην τουρκοποίηση του νησιού- οδηγούν στην καλύτερη περίπτωση στην διατήρηση της σημερινής κατάστασης, και στη χειρότερη στην ύπαρξη δύο κρατών. Το αν αυτή η περίπτωση είναι η χειρότερη, είναι συζητήσιμο, τουλάχιστον όσον αφορά την διαπραγματευτική τακτική.
Η Τουρκία, ως συνηθίζει, προέβη σε μια μπλόφα, την οποία άλλοι πίστεψαν, άλλοι την εκλαμβάνουν ως πρόσχημα για να μη δυσαρεστήσουν τους Βρετανούς, ή να ικανοποιήσουν την εκλογική τους πελατεία. Ότι δηλαδή, αν αποτύχουν οι συνομιλίες, με τους όρους που θέλει να επιβάλει, τότε ή θα ενσωματώσει τα Κατεχόμενα στην τουρκική επικράτεια, ή θα υπάρξουν δύο κράτη.
Επ' αυτού έχω επιχειρηματολογήσει πολλές φορές, ώστε δεν χρειάζεται να επανέλθω. Και οι δύο απειλές-ενδεχόμενα, είναι ακριβώς αυτά που δεν συμφέρουν την Τουρκία. Και, εδώ είναι το πλεονέκτημά της, ότι από όλα τα ενδεχόμενα, συμφέρουσα γι' αυτήν είναι η διατήρηση της σημερινής κατάστασης, αποκλειομένης φυσικά της περιπτώσεως να αποδεχθεί η ελληνική πλευρά τους όρους που προβάλλει ως προς την ασφάλεια-εγγυήσεις.
Γίνεται αντιληπτή εξ αυτού η επιθυμία της ελληνικής πλευράς να επιδιώκει την επίλυση του ζητήματος, αλλά η αποδοχή των τουρκικών όρων αποτελεί την χειρότερη λύση. Είναι δε κοινώς αποδεκτό -που θα έπρεπε να ισχύει και για το ζήτημα με τα Σκόπια- ότι η μη λύση είναι καλύτερη της χειρότερης.
Εχθές, ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου, προέβη σε μια δήλωση, που μου φάνηκε μάλλον ως προαπάθεια καταγραφής των αντιδράσεων. Είπε ότι «θα ήταν προτιμότερο να πάμε σε λύση δύο κρατών», αρκεί το κράτος που θα δημιουργηθεί (στα Κατεχόμενα) να λειτουργεί μέσα σε ευρωπαϊκά πλαίσια, να απογαλακτιστεί από τη Τουρκία και να φύγουν οι έποικοι. Γνωρίζει ότι αυτά δεν θα συμβούν, επειδή αν συμβούν θα οδηγήσουν σε συνένωση του νησιού, και όχι σε ύπαρξη δύο κρατών.
Ανέφερε πως «όσοι είναι κάτω των 50 ετών δεν πιστεύουν ότι μπορεί να επιτευχθεί βιώσιμη λύση ομοσπονδίας στο Κυπριακό και θα ήταν προτιμότερο να πάμε σε λύση δύο κρατών». Οι δηλώσεις του Αρχιεπισκόπου προκάλεσαν έντονες αντιδράσεις από κόμματα τα οποία τον κατηγορούν ότι τάσσεται υπέρ του Plan B της Τουρκίας που είναι η αναγνώριση του ψευδοκράτους και η διχοτόμηση.
Το οποίο Plan B της Τουρκίας, όπως ανέφερα ανωτέρω και σε πολλά προηγούμενα σημειώματα, είναι αυτό ακριβώς που δεν τη συμφέρει, αλλά μας εκβιάζει με αυτό, επειδή δημοσίως οι πολιτικοί σε Ελλάδα και Κύπρο τάσσονται κατά της διχοτόμησης. Το επιχείρημα δηλαδή, που πρέπει να είναι στην δική μας φαρέτρα, το ανέστρεψε προς όφελός της.
Το ζήτημα είναι ποια λύση προκρίνει η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ. Η ταύτισή τους με τις θέσεις του ΑΚΕΛ, μάλλον προκαλούν ανησυχία. Γράφει επ' αυτού ο Μιχ. Ιγνατίου -και ελπίζω ότι το ελληνικό ΥΠΕΞ λαμβάνει σοβαρά υπόψη τις θέσεις του, και λόγω της μεγάλης εμπειρίας που έχει επί του Κυπριακού- με τίτλο: «Οι "σύντροφοι" του ΣΥΡΙΖΑ επαναλαμβάνουν το ίδιο λάθος: Λένε "ναι" στη διζωνική του Κίσιγκερ:
«Δεν με εξέπληξε η υποστήριξη που πρόσφερε ο ΣΥΡΙΖΑ στην υποψηφιότητα του "εκλεκτού" του ΑΚΕΛ, κ. Σταύρου Μαλά στις κυπριακές προεδρικές εκλογές που θα διεξαχθούν τον Ιανουάριο. Πρόκειται ασφαλώς για πολύ κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση καθώς οι Βρετανοί -και όχι μόνο αυτοί- ακονίζουν τα μαχαίρια τους για να σύρουν τον επόμενο Πρόεδρο της Κύπρου στην υπογραφή συμφωνίας που θα μετατρέπει το νησί σε τουρκικό προτεκτοράτο.
[…] Το ΚΚΕ είναι το μοναδικό κόμμα στην Ελλάδα, το οποίο -πολύ ορθά- καταδίκασε τη λύση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας (ΔΔΟ), η οποία είναι άκρως φιλοτουρκική και έντονα ρατσιστική. Το χειρότερο όλων μετατρέπει την Κύπρο σε νέο Λίβανο με όλες τις συνέπειες που ζούμε από μακριά για τη δυστυχισμένη αυτή χώρα.
[…] Η απόφαση αυτή του ΣΥΡΙΖΑ είναι εντελώς αψυχολόγητη. Πρώτον, έπρεπε να γνωρίζουν ότι την απαίσια λύση της διζωνικής επέβαλε ο Χένρι Κίσιγκερ μετά την εισβολή και στη συνέχεια η κυβέρνηση του Τζίμι Κάρτερ εξανάγκασε τον Μακάριο να την αποδεχθεί, πράγμα που έφερε βαρέως μέχρι το θάνατο του.
Δεύτερον, δεν δικαιολογούνται να μην ξέρουν ότι την ρατσιστική διζωνική τη "σέρβιραν", ως σχέδιο Ανάν, το 2004, ο τότε Πρόεδρος Τζόρτζ Μπους και ο τότε αντιπρόεδρος Ντι Τσέϊνι, τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ καταδίκαζε και διαδήλωνε εναντίον τους όταν επρόκειτο για τις δράσεις τους εναντίον των λαών της Μέσης Ανατολής και της Λατινικής Αμερικής. Είναι κακοί οι Μπους και Τσέινι όταν παρεμβαίνουν στο Ιράκ, την Παλαιστίνη, στην Κούβα και αλλού, και καλοί όταν προσπαθούν να χαρίσουν την Κύπρο στην Τουρκία;
voria.gr
from The Secret Real Truth http://ift.tt/2AscJ9b
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου