Πριν από ένα χρόνο, λίγο πριν από τις εκλογές, ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος ανέπτυσσε, μετά από μια περίοδο "αναγκαίου αναστοχασμού" όπως ο ίδιος την χαρακτήρισε, το νέο αφήγημά του: "Ο κόσμος θέλει επιχειρήματα πια, έχει κουραστεί. Ακούει τους ανθρώπους που έχουν κάτι να πουν, που έχουν πειστικά επιχειρήματα και όχι ατάκες".
Ας συμφωνήσουμε. Αφήνοντας κατά μέρος -προς χάριν της συζήτησης και των περιορισμών ενός κειμένου σχολιασμού- ότι αυτό το έλεγε ο βασικός διαπραγματευτής του 3ου Μνημονίου, ένας από αυτούς που υπέγραψαν όσα πληρώνουμε και ότι η φάση ήταν προεκλογική, κάτι που συνεπαγόταν ότι όσα επιχειρήματα κι αν κατέθετε το έκανε κατόπιν εορτής και αφού είχε τροποποιήσει την (αρχική) εντολή που είχε λάβει.
Επιχειρήματα λοιπόν. Όπως ο ισχυρισμός του ότι "Μπορούμε μέσα στο Μνημόνιο να πάρουμε άλλες πρωτοβουλίες". Επιχείρημα που (ας το υπογραμμίσουμε) διατυπωνόταν προεκλογικά και ενώ ο Σύριζα λίγες ημέρες πριν είχε ανακοινώσει ότι η κυβέρνηση υποχρεούται να προχωρήσει μόνο "σε εννέα (9) ιδιωτικοποιήσεις εντός της επόμενης τριετίας" και ότι είχε αποτραπεί "το προηγούμενο σχέδιο για την πώληση 23 περιουσιακών στοιχείων, μεταξύ των οποίων επιχειρήσεις στρατηγικού ενδιαφέροντος και υψηλής κοινωνικής σημαντικότητας όπως τα ΕΛΠΕ, η ΔΕΠΑ η ΕΥΔΑΠ και η ΕΥΑΘ".
Ο ισχυρισμός του Τσακαλώτου σε συνδυασμό με την ανακοίνωση του Σύριζα ότι απετράπη η πώληση της ΕΥΔΑΠ, οδηγούσε μονοδρομικά σε ένα και μόνο συμπέρασμα: Η ΕΥΔΑΠ δεν θα έβγαινε στο σφυρί. Και αυτό -σύμφωνα με τα λεγόμενα Τσακαλώτου- δεν ήταν "ατάκα" αλλά επιχείρημα ουσίας.
Μετά ήρθε το κλείσιμο της πρώτης αξιολόγησης και το πολυνομοσχέδιο με τα προαπαιτούμενα οπότε μια σειρά ΔΕΚΟ "μεταφέρθηκε" στο Υπερταμείο και παράλληλα πληροφορηθήκαμε ότι "σε επόμενο στάδιο" θα μεταφερθούν και άλλες: από την ΕΥΔΑΠ, της οποίας η πώληση είχε... αποτραπεί, μέχρι την ΔΕΗ.
Τα επιχειρήματα Τσακαλώτου έμειναν προφανώς μετέωρα και το (νέο) αφήγημα τρίκλιζε σαν ναύτης που γύρναγε από μπαρ σε μπαρ μετά από 2-3 μήνες στη θάλασσα! Άρα έπρεπε να... ανακαλυφθούν καινούργια. Αλλά και τότε, τον Μάιο, ο Ευκλείδης, αφού αναστοχάστηκε άλλη μια φορά για λίγο -γιατί πρέπει να παραδεχτούμε ότι με το πέρασμα του χρόνου... αναστοχάζεται όλο και πιο γρήγορα- εκφώνησε μια νέα αφήγηση:
Σύμφωνα με αυτήν, "η μεταφορά του δεύτερου πακέτου ΔΕΚΟ -που περιελάμβανε και την ΕΥΔΑΠ- δεν ήταν δεδομένη, αλλά το θέμα βρισκόταν σε διαπραγμάτευση με τους δανειστές". Χτες, προχτές και αντίπροχτες, και αυτή η διαπραγμάτευση αποδείχτηκε κουτσάλογο και τα "νερά" βρέθηκαν στον πάγκο των εκποιήσεων.
Ξανά μανά λοιπόν, από την αρχή, επαναδιατύπωση των "επιχειρημάτων" μήπως βρεθεί (επιτέλους!) μια ρημαδοαφήγηση που να στέκεται: "Από πουθενά δεν προκύπτει ότι είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε ιδιωτικοποιήσεις" και ακόμα ότι "Όσο είναι κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ και εγώ υπουργός, δεν θα ιδιωτικοποιηθεί η ΕΥΔΑΠ και η ΕΥΑΘ" ήταν η πομπώδης σκιαγράφηση του "καινούργιου" story, που στην πραγματικότητα είναι το... παλιό το οποίο θα απέτρεπαν οι διαπραγματεύσεις και το... παλιότερο που είχε αποτραπεί πέρυσι!
Δυστυχώς όμως για τον κ. υπουργό και αυτή η (τρίτη!) αφήγηση χωλαίνει καθώς το 3ο Μνημόνιο είναι απολύτως σαφές. Όπως λοιπόν αναφέρει ρητώς, "Πρωταρχικός στόχος του Ταμείου είναι να διαχειρίζεται ελληνικά περιουσιακά στοιχεία σημαντικής αξίας και να προστατεύει, να δημιουργεί και εν τέλει να μεγιστοποιεί την αξία τους την οποία θα ρευστοποιεί με ιδιωτικοποιήσεις και άλλα μέσα".
Αυτή η "ρευστοποίηση" είναι η μόνη αλήθεια. Και για να αποκρυφτεί αυτή έχουμε τις συνεχώς τροποποιούμενες αφηγήσεις που όμως είναι τρύπιες και ξεφουσκώνουν γρήγορα.
from The Secret Real Truth http://ift.tt/2cOpGgT
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου