Η Κρήτη είναι γεμάτη από θρύλους, παραδόσεις και προπάντων αρχαιολογικά ευρήματα που αποδεικνύουν τη μακρόχρονη ιστορία της που ξεκινά σχεδόν από το λυκαυγές του χρόνου.
Ωστόσο,σε μερικές περιοχές συναντάς όλα τα παραπάνω πολύ περισσότερο απ΄ ότι σε όλες τις υπόλοιπες. Ένα από αυτά τα μέρη είναι και η αρχαία Ίναχος, ο σημερινός Τσούτσουρας, που σε τηλεοπτικές και δημοσιογραφικές παρουσιάσεις των τελευταίων χρόνων χαρακτηρίζεται σαν μια από τις πλέον μυστηριώδεις περιοχές της πατρίδας μας.
Δεν αποκλείεται το αρχαίο όνομα της περιοχής να συνδέεται άμεσα με το σπήλαιο της αρχαίας θεάς της γονιμότητας Ειλείθυιας που υπάρχει στο χωριό. Η Ειλείθυια αποκαλούνταν και Ινάτη -η ετυμολογική ανάλυση της λέξης προέρχεται ως εξής: Από το«ης» που στην αιτιατική γίνεται «ην»και σημαίνει δύναμη, από το «να» που σημαίνει ναός και από το «το» που προσδιορίζει το χώρο.
Χώρος δηλαδή με ναό που διαθέτει δύναμη σημαίνει Ινάτη κι έτσι πιθανόν να εξηγούν κάποιοι τη μεγάλη ενεργειακή δύναμη και τις αφάνταστα μεγάλες θεραπευτικές ικανότητες που διαθέτει η πάλαι ποτέ Ίναχος και πλέον Τσούτσουρας…όνομα που επίσης προέρχεται από το βάθος του χρόνου, από την εποχή δηλαδή που οι Κρήτες διατηρούσαν εμπορικές συναλλαγές με τους Αιγυπτίους και σημαίνει «πατέρας και γιος του Ρα».
Πολλές οι θεωρίες γι αυτό το μέρος. Και μια από τις πιο γνωστές απόψεις είναι πως η μεγάλη δύναμη του Τσούτσουρα κρύβεται στους αμυθήτης αξίας αρχαιολογικούς θησαυρούς που βρίσκονται στο υπέδαφος της περιοχής, προσελκύοντας εδώ και χρόνια αρχαιοκάπηλους να συλήσουν το έδαφος της.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του 75χρονου σήμερα Μανόλη Κεφαλάκη, ο οποίος αν και φυσικά αποσκοπούσε σε ίδιον όφελος έφερε εν τούτοις στην επιφάνεια κάποια από τα σημαντικότερα ευρήματα που βγήκαν μέχρι στιγμής στο Τσούτσουρα και βεβαίως εφτά χρόνια φυλακής ήταν μια άκρως παραδειγματική τιμωρία γι' αυτόν.
Στη συνέχεια ωστόσο, κανείς έκτοτε δεν είδε ξανά τα αρχαιολογικά ευρήματα του Μανόλη Κεφαλάκη- αυτό όμως είναι πάλι μια άλλη ιστορία που πιθανόν πρέπει να απασχολήσει άλλους, πιο εξειδικευμένους στο αντικείμενο ανθρώπους.
Τα πρώτα αρχαιολογικά ευρήματα.
Στην μεταπολεμική Κρήτη, ελάχιστοι ασφαλώς θα ήταν εκείνοι που ενδιαφέρονταν για το τι υπήρχε στο υπέδαφος του τόπου τους, μιας και προείχε η επιβίωση των ανθρώπων.
Ωστόσο, ένας πανέξυπνος νεαρός δεκαπεντάρης της εποχής εκείνης, ο Μανόλης Κεφαλάκης, αναζητώντας τρόπο για να κάνει καλύτερη τη δική του επιβίωση, πολύ σύντομα ανακάλυψε πως τα βουνά της Κρήτης κρύβουν μεγάλο ορυκτό πλούτο, αφού σε αρκετές περιοχές γύρω από τον Άγιο Βασίλειο της Βιάννου όπου και γεννήθηκε, ο αμίαντος υπήρχε σε πολύ μεγάλες ποσότητες.
Αρχίζοντας το ψάξιμο λοιπόν για όλο και περισσότερο αμίαντο, και πιθανόν και για άλλα ορυκτά, δεν άργησε να έλθει η στιγμή που ήρθε αντιμέτωπος με τη μεγάλη ανακάλυψη.
Σε μια κοντινή στο το χωριό του περιοχή, τον Κερατόκαμπο, ανακάλυψε μια σπηλιά που, όπως λέει χαρακτηριστικά ο ίδιος « ίσα-ίσα που μου επέτρεπε να μπω μέσα από μια μικρή τρύπα σέρνοντας με τη κοιλιά. Δεν φοβήθηκα όμως και το έκανα, συνέχισα να σέρνομαι μέχρι ένα σημείο που συνάντησα υγρασία- αναρωτήθηκα τι υγρασία είναι αυτή και τι γυρεύει εδώ και ψάχνοντας με το χέρι μου διαπίστωσα πως το έδαφος από κάτω ήταν σταθερό άρα μπορούσα να προχωρήσω παρακάτω. Πάντα σέρνοντας, προχώρησα μερικά μέτρα ακόμα παρακάτω και τότε διαπίστωσα πως είχα περιθώριο να σηκωθώ όρθιος…συνέχισα να προχωρώ κανονικά πια και ξαφνικά βρέθηκα μπροστά σ΄ ένα σπήλιο με δυο εισόδους, μια από Ανατολή μια από Δύση, και μεγαλύτερο δυο φορές απ΄ ότι είναι ο Άγιος Μηνάς μέσα! ( αναφέρεται στο μητροπολιτικό ναό του Ηρακλείου, ο οποίος είναι από τους μεγαλύτερους στην Ελλάδα ) . Εγώ μπήκα από την Ανατολική πλευρά και είδα πως όλα τα τοιχώματα του σπήλιου αυτού ήταν ζωγραφισμένα με περίεργες ζωγραφιές και συγχρόνως όπου έπιανε το μάτι σου πεταμένα διάσπαρτα διάφορα πήλινα αντικείμενα επίσης ζωγραφισμένα. Πήρα μερικά, όσα μπορούσα, και έφυγα από τον ίδιο δρόμο, πήγα σπίτι μου, τα έδειξα στη μάνα μου και μετά τα έβαλα σ΄ ένα πιθάρι και τα ξέχασα.
Μερικές μέρες αργότερα, ο δάσκαλος του σχολείου όπου πήγαιναν τα μικρότερα αδέλφια μου είπε στα παιδιά «φέρτε ότι παλιό έχετε σπίτι σας να το δούμε», το μετέφεραν τ' αδέλφια μου της μάνας μου κι εκείνη τους έδωσε αυτά που είχα βρει εγώ.
Όλα τα παιδιά του σχολείου λοιπόν πήγαν και κάτι -μια και τότε οι άνθρωποι έσκαβαν με το σκαπέτι και συνεχώς κάτι έβρισκαν που βέβαια δεν του έδιναν καμιά σημασία και τις περισσότερες φορές ή το πετούσαν, ή το χρησιμοποιούσαν για πιάτο του σκύλου, ή το έδιναν στα παιδιά για να το παίζουν- μόλις όμως τα αδέλφια μου πήγαν τα δικά μου ευρήματα οι δάσκαλοι κάλεσαν αμέσως τους αρχαιολόγους. Τον Πλάτωνα που ήταν τότε διευθυντής στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου και τον Δαβάρα που ήταν επιμελητής κι οι οποίοι άρχισαν να ρωτούν επίμονα τη μάνα μου «που τα βρήκε όλα αυτά ο γιος σου…»Εγώ βέβαια της είπα να τους αποκαλύψει μεν το τόπο χωρίς όμως καμιά ιδιαίτερη λεπτομέρεια για να μη βρούμε το μπελά μας.»
Σίγουρα ο λόγος που ανάγκασε το νεαρό τότε Μανόλη Κεφαλάκη να μην αποκαλύψει ιδιαίτερες λεπτομέρειες, δεν ήταν επειδή φοβήθηκε να μη βρει το μπελά του όσο γιατί συνειδητοποίησε πως με όλα αυτά που οι πολλοί τότε απαξιούσαν και οι λίγοι, οι επιτήδειοι, ξεπουλούσαν, θα έκανε τη τύχη του.
Έτσι προτίμησε να περάσει κι ο ίδιος από την πλευρά των επιτήδειων και κρατώντας καλά κρυμμένα τα περισσότερα από κείνα που βρήκε τη πρώτη φορά, άφησε να περάσει λίγος καιρός να ξεχαστεί το θέμα.
Μετά την ανακάλυψη του πρώτου σπηλαίου στο Κερατόκαμπο άρχισε «το κυνήγι του θησαυρού» μανιωδώς, όχι μόνο στο Τσούτσουρα και τα γύρω χωριά, αλλά σε όλη την ευρύτερη περιοχή. 'Ένα κυνήγι που κράτησε περίπου δεκαπέντε με δεκαεφτά χρόνια και που στη διάρκεια του ανακάλυψε πολλούς ακόμα ταφικούς χώρους με αμέτρητα αντικείμενα και που όπως λέει ο ίδιος «δεν σταμάτησα ποτέ να τα μελετώ και να βγάζω τα δικά μου συμπεράσματα».
Φυσικά, όπως επίσης λέει ο ίδιος, δεν σταμάτησε να γεμίζει κιβώτια ολόκληρα με ευρήματα και να τα κρύβει, έχοντας σκοπό την αρχαιοκαπηλία- μέχρι που το 1962 συλλαμβάνεται για πρώτη φορά και τιμωρείται με τρία χρόνια φυλάκισης.
Μετά την πρώτη αποφυλάκιση του, συνεχίζει απτόητος τις λαθρανασκαφές, και μετα από τρία χρόνια γίνεται ο άνθρωπος που φέρνει για πρώτη φορά στο φως το σπήλαιο της αρχαίας θεάς της γονιμότητας, της θεάς Ειλείθυιας, που για αιώνες βρισκόταν βουλιαγμένο κάτω από τόνους χώμα. Ο ίδιος το άδειασε και το καθάρισε, και αργότερα ισχυρίστηκε ότι βρήκε κάποια ενδιαφέροντα ευρήματα. Μίλησε για περίεργους σκελετούς, οι οποίοι βέβαια στη πρώτη επαφή τους με την ατμόσφαιρα μετά από χιλιάδες χρόνια, διαλύθηκαν. Ανάμεσα σε τούτους τους σκελετούς, δίπλα σε μια χαρουπιά που από το πάχος του κορμού της η ηλικία της υπολογίζεται σε πάνω από 1500 χρόνια, βρέθηκαν θαμμένοι όρθιοι, ο Ραδάμανθυς, ο αδελφός του Μίνωα, και ο Ανδρόγεως, ο γιος του!
Μιας και δεν υπάρχουν στοιχεία για την ύπαρξη των οστών, ίσως αυτό να είναι μια γοητευτική ιστορία και μόνο. Τα υπαρκτά ευρήματά του όμως ήταν συγκλονιστικά. Αμέτρητα χάλκινα αντικείμενα, δοχεία πήλινα αλλά και χρυσά αφιερώματα – κάτι που υποδεικνύει ότι αν όντως ήταν τόπος ταφής, οι νεκροί σίγουρα είχαν ευγενική καταγωγή. Ωστόσο, μιας και αυτές οι ανακαλύψεις ήταν παράνομες, ο Κεφαλάκης ξανασυνελήφθη μέσα στη χούντα και γύρισε στη φυλακή.
Όσο για τις δώδεκα κούτες με ευρήματα που κατέσχεσε η αστυνομία από κείνον, η τύχη τους αγνοείται. Οι αρμόδιοι λένε ότι τα ευρήματα του Τσούτσουρα βρίσκονται στα υπόγεια του Αρχαιολογικού Μουσείου του Ηρακλείου- κανείς άλλος όμως δεν είχε τη τύχη να τα δει.
Όλα αυτά φυσικά για τον ηλικιωμένο πλέον Μανόλη Κεφαλάκη αποτελούν μακρινό παρελθόν.
Είναι όμως διακαής του επιθυμία πριν κλείσει τα μάτια του να βοηθήσει για να βγουν στην επιφάνεια, νόμιμα πια, όλα τα μυστικά που κρύβει μέσα της η σπηλιά του Αγίου Βασιλείου της Βιάννου και τα οποία ισχυρίζεται ότι γνωρίζει από μικρό παιδί.
«Η σπηλιά είναι τόσο μεγάλη όσο ένα δωμάτιο και τη ξέρω από παλιά, πάνε πάνω από 55-60 χρόνια που δίχως να το θέλω βρέθηκα απέναντι από ένα εκθαμβωτικό θέαμα…τόσο εκθαμβωτικό που τρόμαξα κι αυτός ήταν και ο λόγος που δεν επιχείρησα ποτέ να προχωρήσω μονάχος μου εκεί μέσα.»
Λαξευτοί τάφοι που γύρω τους υπήρχαν σκαλιστά περιστέρια, σκελετοί που όμως έχουν πολλά γένια και μαλλιά, και μια ολόχρυση σαρκοφάγος που πάνω της είναι ζωγραφισμένος κάποιος που μοιάζει αλλά δεν είναι βασιλιάς και εκπέμπει ένα εκτυφλωτικό φως, είναι λίγα μόνο από κείνα που περιγράφει ο 75χρονος Μανόλης Κεφαλάκης ο οποίος συνεχίζει:
« Παραδέχομαι ότι έκανα λάθος κινήσεις, τιμωρήθηκα όμως και με το παραπάνω έτσι δεν είναι; Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι επειδή κάποτε ενέργησα παράνομα τώρα δεν πρέπει να με πιστεύουν, αυτός ο τάφος υπάρχει και πρέπει να ανοίξει οπωσδήποτε γιατί κρύβει μέσα του εκπληκτικά αρχαιολογικά ευρήματα μέσα του, θησαυρούς ολάκερους που είναι αμαρτία να μείνουν στο σκοτάδι!»
Και δεν είναι μόνο η ολόχρυση σαρκοφάγος, την ύπαρξη της οποίας παλεύει απεγνωσμένα εδώ και καιρό να αποδείξει ο παθιασμένος πάλαι ποτέ αρχαιοκάπηλος. Δύο ολόκληρα τετράδια με περιγραφή σημείων και τόπων τόσο πλήρη, που όπως λένε ιδιώτες ειδήμονες με τίποτα δεν γίνεται να είναι φανταστική, υπάρχουν στη διάθεση κάθε υπευθύνου που θέλει να ασχοληθεί σοβαρά με τον αμύθητο αρχαιολογικό πλούτο που κρύβεΤΑΙι μέσα στα σπλάχνα του ολάκερος σχεδόν ο νομός Ηρακλείου.
Ωστόσο η ολιγωρία του κρατικού μηχανισμού είναι σε όλους γνωστή εδώ στην Ελλάδα κι έτσι οι αρχαιολόγοι μπορεί όταν αποφασίζουν να σκάψουν να δέχονται τις υποδείξεις κάποιου που επίσημα μαζί του δεν θέλουν να έχουν καμιά σχέση, αν όμως οι ίδιοι δεν το αποφασίσουν τότε όλα σχεδόν τα αρχαία ευρήματα υποχρεώνονται να μένουν για πάντα στο σκοτάδι πιθανόν για να μην καταστρέφονται…
Πιο απλά αν δηλαδή κάποιος ιδιώτης βρει κάτι σε χώρο που του ανήκει, τότε δεν μπορεί να προχωρήσει σε κανένα έργο επί της γης του παρά μόνο αν χρηματοδοτήσει ο ίδιος την αρχαιολογική εκσκαφή, έρθουν όλα στην επιφάνεια και μετά από ποιος ξέρει πόσο καιρό να συνεχίσει το έργο του- αν τελικά του δοθεί η άδεια.
Με δυο λόγια λοιπόν η περιγραφή του κατά τα άλλο αναξιόπιστου μάρτυρα, φάνηκε στους αρμόδιους τόσο κατατοπιστική, ώστε ένα χρόνο πριν κλιμάκιο του Δήμου, εκπρόσωπος της ΚΓ' Αρχαιολογικής Εφορείας, κλιμάκιο της Αστυνομίας και ο ίδιος ο Κεφαλάκης, υποβασταζόμενος λόγω των αλλεπάλληλων εγκεφαλικών του, πήγαν στο σημείο που τους υπέδειξε ο γέροντας. Δυστυχώς όμως έπρεπε να γίνει μια ανασκαφή 70 εκατοστών για να αποκαλυφθεί το σύστημα των ταφικών θαλάμων. Τότε ακριβώς κι η Αρχαιολογία αρνήθηκε να προχωρήσει με την δικαιολογία ότι αφού η είσοδος δεν ήταν εμφανής άρα και η πληροφορία ήταν αναξιόπιστη κι αν ήθελαν να συνεχιστεί το σκάψιμο θα έπρεπε να το αναλάβει ο Δήμος ή έστω και κάποιος ιδιώτης με δικά του έξοδα….
Αν υπάρχει λοιπόν κάποιος εύπορος πολίτης που σε συνεργασία με το Δήμο Αρκαλοχωρίου που υπάγεται ο Τσούτσουρας, επιθυμεί να γίνει χορηγός και να πάρει άδεια από την Αρχαιολογική υπηρεσία για να προχωρήσει σε ανασκαφικό έργο, ας το κάνει…διαφορετικά τα μυστικά του τόπου αυτού πιθανόν να μείνουν στο σκοτάδι για τους αμέσως επόμενους είκοσι αιώνες το λιγότερο….
ΠΗΓΗ : http://ift.tt/2uNAOmX
ΠΗΓΗ
from The Secret Real Truth http://ift.tt/2weaHDJ
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου