H άγνοια της ηλιθιότητας ως προβολή ευφυΐας

Ένα scrolling up and down στο πιο πολυσύχναστο μαντρί ηλιθίων -ήτοι facebook- είναι αρκετό για να καμαρώσει κάποιος τη νέα γενιά για το επίπεδο και την κουλτούρα της. Έχουν βαφτεί οι τοίχοι του FB με αποφθέγματα που ανάθεμα αν γνωρίζουν όσοι τα οικειοποιούνται την προέλευση και την ιστορία τους.

Αυτός ο Charles Bukowski πια έχει γίνει ανάρπαστος και φιγουράρει σε όλα τα status. Πουλάει, βλέπεις, η ωμότητά του και σου δίνει την αίσθηση ότι ναι μεν είναι λόγιος αλλά τη βίωσε και την παρακμή του. Εμ shampoo, εμ conditioner. Τον εκτιμώ, δε λέω, αλλά αν θέλουμε να το παίξουμε ντεμέκ κουλτουριάρηδες ας κάνουμε και λίγη έρευνα, δε βλάπτει.

Αντιθέτως, καμιά φορά μας γλυτώνει και από μια καθώς πρέπει γελοιοποίηση.

Η πιο mainstream άποψη που μοστράρεται ως Μπουκοφσκική, λοιπόν, είναι η εξής «The problem with the world is that the intelligent people are full of doubts, while the stupid ones are full of confidence». Καλά τα λέει. Έλα μου, όμως που το εν λόγω ρητό δεν είναι δικό του!

Θα τρέμουν τα κόκαλα του Βρετανού φιλόσοφου Μπέρτραντ Ράσελ, ο οποίος πρωτοείπε «The fundamental cause of the trouble is that in the modern world the stupid are cocksure while the intelligent are full of doubt» για να λάβει στο τέλος τόση απαξίωση από τους χρήστες των social media.

Ουπς, συγγνώμη αν σου χάλασα τη μόστρα του κουλτουριάρη με την παραπάνω ανακάλυψη, αλλά για σένα το κάνω βρε. Κρίμα δεν είναι να ενστερνίζεσαι κάτι για το οποίο είσαι λάθος πληροφορημένος και σαν να μην έφτανε αυτό καταντάς να χλευάζεις τη δική σου αντίληψη στην προσπάθειά σου να το παίξεις έξυπνος;

Δράττομαι της ευκαιρίας σ' αυτό το σημείο για να σου πω πως πέραν του θεωρητικού πλαισίου μέσα στο οποίο τέθηκε η άγνοια της ηλιθιότητάς μας ως προβολή ευφυΐας (οξύμωρο) υπάρχει και επιστημονική έρευνα που επαληθεύει το ρητό.

Πρόκειται για το Dunning-Kruger Effect (φαινόμενο Ντάνινγκ-Κρούγκερ) που είναι «μια γνωστική διαταραχή, όπου άνθρωποι που γνωρίζουν ελάχιστα για ένα συγκεκριμένο θέμα πιστεύουν πως έχουν περισσότερες γνώσεις από τους πραγματικούς γνώστες».

Σύμφωνα με τη μελέτη των Ντάνινγκ και Κρούγκερ του Πανεπιστημίου Κορνέλ, για την οποία κέρδισαν το βραβείο Ig Nobel του 2000:

Τα ανίκανα άτομα τείνουν να υπερτιμούν το επίπεδο της ικανότητάς τους.

Τα ανίκανα άτομα δεν αναγνωρίζουν την πραγματική ικανότητα των άλλων ατόμων.

Τα ανίκανα άτομα δεν αναγνωρίζουν το μέγεθος της ανικανότητάς τους.

Μόνο όταν εκπαιδευτούν ώστε να βελτιώσουν ουσιαστικά το επίπεδο ικανότητάς τους, τα άτομα αυτά αναγνωρίζουν και παραδέχονται το πόσο άσχετοι ήταν προηγουμένως.

Τάδε έφη η έρευνα. Τα συμπεράσματα δικά σου. Μονάχα σε παρακαλώ, πάρε τον χρόνο σου και ζόρισε λίγο το μυαλουδάκι πριν καταλήξεις σε κάποιο συμπέρασμα αυτογνωσίας ή κριτικής έτσι αυθαίρετα.

Αναλογίσου τις περιπτώσεις που σπεύδεις να εκφράσεις και μάλιστα να υπερασπιστείς με σθένος μία άποψη για την οποία «κάτι έχει πάρει το αυτί σου, κάπου από κάποιον που έλεγε κάτι σχετικό».

Θεωρείς ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να αποτελείς αντιπροσωπευτικό παράδειγμα του φαινομένου Ντάνινγκ και Κρούγκερ;

Αν είσαι απόλυτα βέβαιος πως ανήκεις στην κάστα των intelligent και όχι των stupid ones, τότε είναι που σίγουρα οφείλεις να το ξανασκεφτείς. Έστω και η παραμικρή αμφιβολία θα σταθεί αρκετή για να μη θεωρείσαι βλάκας με περικεφαλαία.

Κλείνοντας θα σου δώσω homework το παρακάτω απόφθεγμα. Πριν τα ανεβάσεις στον τοίχο σου φρόντισε να το εμπεδώσεις, να το ερευνήσεις, να αναρωτηθείς και τότε ίσως αναθεωρήσεις.

«Ο έξυπνος δε λέει και τα μισά που ξέρει, αλλά ο ανόητος δε γνωρίζει ούτε τα μισά απ' αυτά που λέει».

Πηγές:

http://ift.tt/16kTshB

http://ift.tt/Qk9pxc

https://www.youtube.com/v/4Y5ia2CEt5c

mindthetrap.gr 

from The Secret Real Truth http://ift.tt/2vearr7
via IFTTT