Πλύση εγκεφάλου

Όταν η κοινωνία πείθεται συλλογικά ότι είναι ανόητη, διεφθαρμένη και ανίκανη, οπότε είναι η ίδια ένοχος για τα όλα τα δεινά που της συμβαίνουν, τότε εξουδετερώνεται πλήρως - αφού αυτός που νοιώθει ένοχος δεν είναι σε θέση να αγωνισθεί και να πλημμυρίσει τους δρόμους. Στα πλαίσια αυτά, η λέξη «πλύση εγκεφάλου» είναι μία έκφραση, η οποία αναφέρεται στην ψυχική χειραγώγηση που ασκείται, με στόχο να υποκινήσει τους χειραγωγούμενους να υποταχθούν ασυνείδητα σε προκαθορισμένες απόψεις και ενέργειες - κάτι που δεν θα συνέβαινε ποτέ με τη χρήση βίας.
Περαιτέρω, παρά το ότι μέσω της πλύσης εγκεφάλου δεν πλένεται τίποτα αλλά, αντίθετα, «λερώνεται» η σκέψη με την προσθήκη ξένων στοιχείων που προγραμματίζουν τον εγκέφαλο εν αγνοία του, πρόκειται πλέον για έναν όρο που δεν μπορεί να αποφευχθεί. Τις τελευταίες δεκαετίες δε βιώνουμε μία κατακόρυφη άνοδο της χρήσης των συνεχώς εξελισσομένων μεθόδων χειραγώγησης - μέσω των οποίων γίνεται πολύ δύσκολο για τους ανθρώπους να διακρίνουν τα ουσιώδη σύνορα, μεταξύ της μυθοπλασίας και της πραγματικότητας.
Ελάχιστοι είναι μόνο σε θέση να εφαρμόσουν τα ευρήματα της σύγχρονης ψυχολογίας, για να καθοδηγήσουν την αντίληψη και τη συνείδηση μας προς την επιθυμητή από τους εντολείς τους πλαστή πραγματικότητα – κοιτάζοντας τότε από έξω τη «μήτρα» (matrix), στην οποία είμαστε φυλακισμένοι όλοι οι υπόλοιποι. Η κατανόηση της διαδικασίας αυτής μοιάζει με τον αποπρογραμματισμό του εγκεφάλου μας - με την απελευθέρωση του δηλαδή από τις έξωθεν επιρροές, με στόχο να δραπετεύσει από τη φυλακή της χειραγώγησης, στην οποία έχει εγκλεισθεί.
Μία από τις πιο διαδεδομένες μορφές χειραγώγησης τώρα είναι η σκόπιμη δημιουργία προβλημάτων, για τα οποία παρέχονται ταυτόχρονα οι ήδη προετοιμασμένες λύσεις - όπου, για να επιτευχθεί ένας δύσκολος στόχος, προκαλούνται ορισμένες προβληματικές καταστάσεις, αφού διαφορετικά ο πληθυσμός επαναστατεί. Για παράδειγμα, με σκοπό τον περιορισμό των κεκτημένων της πλειοψηφίας (μισθοί, κοινωνικό κράτος κλπ.), «παράγει» κανείς μία οικονομική κρίση, ενοχοποιώντας τους Πολίτες για τη δημιουργία της - παρέχοντας ταυτόχρονα «λύσεις», όπως η αύξηση της ποσότητας χρήματος από τις κεντρικές τράπεζες, οι οποίες δεν αφήνουν μεν το σύστημα να καταρρεύσει, αλλά επιτυγχάνουν τη λεηλασία των πολλών που δεν αντιδρούν, επειδή δεν κατανοούν τι ακριβώς συμβαίνει.
Με απλά λόγια, αφενός μεν χειραγωγείται το πλήθος πιστεύοντας πως οι αποφάσεις που λαμβάνονται είναι επώδυνες μεν αλλά προς όφελος του, αφετέρου η χειραγώγηση αυτή όχι μόνο δεν κοστίζει στους χειραγωγούς αλλά, αντίθετα, παράγει κέρδη - αφού με τα προγράμματα ρευστότητας (QE) έχει επιτευχθεί η γρηγορότερη μεταφορά πλούτου από τα κάτω προς τα πάνω όλων των εποχών. Στην περίπτωση της Ελλάδας, η «λύση» της κρίσης που προκλήθηκε σκόπιμα ήταν η Τρόικα, μέσω της οποίας δρομολογήθηκε η υφαρπαγή των περιουσιακών της στοιχείων - ενώ ακόμη και σήμερα αρκετοί Έλληνες ισχυρίζονται πως η ευθύνη της χρεοκοπίας τους είναι αποκλειστικά και μόνο δική τους.

Βασίλης Βιλιάρδος


kostasxan.blogspot.gr

from The Secret Real Truth http://ift.tt/2em7H19
via IFTTT